Vikan


Vikan - 26.07.1990, Blaðsíða 9

Vikan - 26.07.1990, Blaðsíða 9
LJÓSM.: GUNNLAUGUR RÖGNVALDSSON C\oc»i*77 þjóðsöguna um að Akureyr- ingar séu lokaðir og erfitt fyrir aðkomufólk að kynnast þeim? „Ég mótmæli þessari sögu harðlega. Hvað gerum við þegar utanbæjarfólk kemur í bæinn? Hópumst við að því og bjóðum það velkomið? Nei, og auðvitað er það heldur ekki gert þegar við komum til Akur- eyrar. Mér finnst afskaplega gott fólk hérna á Akureyri og ekkert erfiðara aö kynnast því en öðru fólki. Ég hef alltaf mót- mælt þeim orðrómi." - Saknarðu einhvers úr Reykjavík? „Auðvitað vina og vanda- manna, annars aðallega þess sem flokkast undir skemmtan- ir. Sérstaklega sakna ég leikhúsanna og einnig má nefna kvikmyndahúsin og ýmsar uppákomur. Það er ekki eins mikið í boði á Akureyri.“ - Að lokum, Kristín, þú tal- ar um að það sé gott aö búa á Akureyri, fólkið sé gott, en er ekki eitthvað sem betur mætti fara? „Jú, auðvitað gildir það á Akureyri eins og annars staðar. Ég get nefnt að mér finnst gæta lítils frumkvæðis hjá Akureyringum. Það er eins og þeir séu alltaf að bíða eftir því að eitthvað komi til þeirra. Þeir hugsa ekki mikið um hvaö þeir sjálfir geta gert til að bæta bæjarfélagið og atvinnulífið heldur bíða eftir að þetta komi frá einhverjum öðrum. Frum- kvæðið vantar hjá Akureyring- um.“ góðir þegar hann fór að kynn- ast þeim. „Ég kynntist náttúrlega minni konu hér og ég get ekki kvartað!" - Hvað um ókostina? Skortir eitthvað á Akureyri sem þú getur fengið í Reykja- vík? „Jú, sýningarsali og söfn. Það vantar þetta sem maður var búinn að lifa við. ( Reykja- vík er nokkuð fjörugt myndlist- arlíf og enn fjörugra þar sem ég var úti. Síðan kem ég hing- ' að heim og fæ þá hálfgert menningarsjokk. Ég var við kennslu og umgekkst áhuga- myndlistarmenn á Akureyri. Það var ansi skemmtilegur tími að mörgu leyti og sjálfsagt hef ég sett mig í einhvers kon- ar trúboðsstellingar þegar ég kom. Maður vildi útbreiða fagnaðarboðskapinn, bæði í þessu og öðru.“ - Pólitíkinni? „Það var ekki laust við að ég væri upptekinn af pólitíkinni og kannski uppteknari af henni en listinni á tímabili. Ég fór til dæmis að vinna í Slippstöð- inni til að setja mig í spor fólksins." En Akureyri er ekki alveg menningarsnauður bær þrátt fyrir skort á sýningarsölum fyrir myndlistina og nefnir Guðmundur Menningarsam- tök Norðlendinga sem lyfti- stöng i menningarlífinu. Sjálf- ur hefur Guðmundur innréttaö vinnustofu fyrir sig í gömlu verksmiðjuhúsi baka til við Kaupvangsstræti. Guömundur Ármann er kunnur myndlistar- maður hér á landi, ekki síst fyrir grafíkverk sín. Hann hefur búið lengi á Akur- eyri og ekki víst að allir af yngri kynslóðinni geri sér grein fyrir að Guðmundur er ekki inn- fæddur heldur aðfluttur úr Reykjavík. - Þú fluttist til Akureyrar haustið 1971. Eru Akureyringar ekki löngu búnir að taka þig í sína tölu? „Nei, ég held ekki. Maður finnur enn dálítið fyrir því að vera utanbæjarmaður. Ég meina ekki dags daglega en oft hittir maður innfædda Akureyr- inga sem láta í það skína að það sé nú munur á mér og þeim. Þetta er yfirleitt sagt í og þegar maður er ekki innan um sfna eigin fjölskyldu gæti þetta komið svona út.“ - Má vera. En hvernig er svo að búa á Akureyri? „Mér finnst það alveg Ijóm- andi gott og mér líkar vel að vera hér. Veðursældin er stór kostur, stillurnar og hlýindin. ( Reykjavík er alltaf gola og oft rigning, loftið miklu rakara. Ég er ekki hissa á því að sjá gamlar, fallegar garðmyndir frá Akureyri þar sem fólk er úti að borða. Þetta er sjaldgæft I Reykjavík. Þegar sólin skín þar híma menn sunnan undir vegg I skjóli fyrir norðanáttinni." MENNINGARSJOKK Guðmundur segir að Akureyr- ingar hafi reynst traustir og MYNDLISTARMAÐUR: AKUREYRINGAR ANSI ÍHALDSSAMIR OG FASTHELDNIR gríni og er mér aldrei til ama en það þykir sjálfsagt að minna mig á upprunann." - Hvernig komu Akureyring- ar þér fyrst fyrir sjónir? Var erfitt að kynnast þeim? „Ég er ekki frá því að þeir séu ansi íhaldssamir og fast- heldnir. Þetta fann maður fljótt. Það þarf dálítinn tíma til að kynnast þeim og ég held að þjóðsagan, sem kveður á um þetta atriði, sé sönn. Við erum náttúrlega mikil fjölskylduþjóð GUÐMUNDUR ÁRMANN SIGURJÓNSSON 15TBL. 1990 VIKAN 9 TEXÍIOG MYNDIR: STEFAN SÆMUNDSSON
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.