Vikan - 26.07.1990, Qupperneq 40

W. SOMMERSET MAUGHAM
MANNLEGT EÐLI
' < - -H
i
rV'V .*>

Satt að segja hafði ég ekkert sérstakt
dálæti á Landon. Hann var meðlimur í
klúbbnum mínum og ég hafði oft setið
andspænis honum við morgunverðar-
borðið. Hann var dómari við Old Bail-
ey og það var honum að þakka að ég gat feng-
ið frátekið sæti í réttinum þegar ég vildi. Hann
var duglegur og réttlátur dómari en strangur og
það kom oft illa við mig þegar hann beitti þurru
háði í umræðunum um málin sem hann var að
fást við.
Þess vegna varð ég mjög undrandi þegar ég
fékk skeyti frá honum. Hann sagðist gjarnan
vilja dvelja tvo eða þrjá daga hjá mér á leið
sinni til Italíu. Daginn sem hann kom bauð ég
ungfrú Gray, gamalli vinkonu minni, til hádeg-
isverðar. Hún var farin að reskjast en var samt
ennþá ákaflega aðlaðandi kona.
Hádegisverðarboðið tókst vel. Gott vínið og
glaðlegt masið í ungfrú Gray geröi dómarann
léttari í skapi en ég hef nokkurn tíma séð hann
áður.
Það kom mér þess vegna ekki á óvart þegar
hann féllst á að við borðuðum hádegisverð hjá
ungfrú Gray daginn eftir.
Ungfrú Gray bjó í litlu einbýlishúsi úti við
sjóinn í St. Jean. Við ókum þangað klukkan eitt
daginn eftir og var vísaö inn í setustofuna.
- Ég hef óvæntar fréttir að færa, sagði
ungfrú Gray við mig. - Craighjónin hafa lofað
að borða hádegisverð með okkur. Mér fannst
svo kjánalegt að búa í næsta húsi og synda frá
sömu ströndinni á hverjum morgni, án þess að
þekkjast. Ég vildi líka gjarnan að þú hittir þau
svo ég geti fengið að hlusta á þaö sem þú færð
þau til að segja þér. Hún sneri sér að Landon.
- Ég vona að þér hafið ekkert á móti því.
En hann var ennþá í besta skapi. - Mér er
það mesta ánægja að kynnast vinum yðar,
ungfrú Gray.,
- Þau eru ekki vinir mínir. Ég hef oft séð
þau en ekki talað við þau fyrr en í gær.
Síðustu þrjár vikurnar hafði ég oft heyrt
ungfrú Gray minnast á Craighjónin. Þau höfðu
tekið húsið næst henni á leigu og í fyrstu hafði
hún óttast að þau mundu ónáða hana og spilla
sveitakyrrðinni fyrir henni. Hún komst þó brátt
að raun um að Craighjónin höfðu að minnsta
kosti ekki meiri áhuga fyrir að kynnast henni en
hún þeim. Hún hafði orð á því að þau sýndu
hina mestu háttvísi með því að vilja ekki troða
henni um tær en í hugarfylgsnum mínum
leyndist grunur um að henni gremdist hve lít-
inn áhuga þau höfðu fyrir að stofna til kunn-
ingsskapar við hana.
Craig virtist allra snotrasti maður, hrein-
skilnislegur á svipinn, rauður í andliti, grá-
40 VIKAN 15TBL. 1990