Vikan - 30.05.1991, Page 16

##Daginn eftir hringdi ég
síðan heim ril Erlu og án þess
ad ég hefði orð á því sem
gerst hafði daginn ádur þakk-
aði hún mér fyrir stuðninginn.
Þetta var í fyrsta sinn sem ég
fékk staðfestingu á því að
fjarheilun gæti átt sér stað.
Þessi reynsla varð mér mikil
hvatning í þá veru að halda
áfram á sömu braut.##
##Bað ég hana um að slaka á
í að minnsta kosti hálftíma
eftir að handayfirlagningunni
lauk. Ástæðan fyrir því er sú
að þrír aðstoðarmenn mínir,
sem eru af öðrum heimi, halda
heiluninni áfram eftir að ég
hef gefið frá mér Ijósið.##
Jf#Ég hef alla tíð verið á móti
þessu orði, nýöld. Ástæðan er
einfaldlega sú að flest af því
sem flokkast undir þetta hug-
tak eru ævafom hræbi.U
##Er ég geng inn í kirkjuna
finn ég allt ■ einu hvernig ég
fyllist af Ijósi. Mér fannst eins
og ég víkkaði út og næði úttil
veggjanna og upp í loftið. Ég
var glóandi af Ijósi. Líkami
minn var ein logandi
orkustöð.##
##Ég skil ekki þá menn og
konur sem segjast vera kristin
en álíta dulrænt fálk útsend-
ara hins illa. Ég bið fyrir þessu
fálki því að því er skilnings
vant. U
irnar á konu sem var á námskeiðinu og hún
sagði að við það hafði hún fundið fyrir blossa
er leiddi niður allan líkamann. Þetta voru fyrstu
skiptin sem ég fékk vísbendingu um að ef til vill
gæti ég hjálpað fólki með heilun."
- Hvert var framhaldið á þessari þróun?
„Nokkrum vikum síðar var ég staddur á Sel-
fossi. Ég frétti þá af því að Erla Stefánsdóttir
hefði þurft að fresta einu af námskeiðum sín-
um sökum veikinda. Ég ákvað því að leggjast
fyrir í rúmið á Hótel Selfossi og einbeita mér að
því að senda Erlu lækningaorku. Við það finnst
mér líkt og sálarlíkaminn fari upp yfir jarðlík-
amann og svífi í lausu lofti um það bil eitt fet
frá honum. Um tíma fannst mér ég vera kom-
inn til Reykjavíkur, heim til Erlu Stefánsdóttur.
Daginn eftir hringdi ég síðan heim til Erlu og án
þess að ég hefði orð á því sem gerst hafði
daginn áður þakkaði hún mér fyrir stuðninginn.
Þetta var í fyrsta sinn sem ég fékk staðfestingu
á því að fjarheilun gæti átt sér stað. Þessi
reynsla varð mér mikil hvatning í þá veru að
halda áfram á sömu braut.
Síðan gerist það í apríl sama ár að ég er
staddur heima hjá móður minni. Þar er þá
amma mín sem er 78 ára gömul. Hún var mjög
slæm í öxlinni og gat ekki farið í kápuna hjálp-
arlaust. Ég sagðist vilja gera tilraun á henni
sem hún samþykkti. Ég lagði því næst hend-
urnar yfir axlirnar á henni, fór með bæn og setti
mig þannig í samband við æðri mátt. Síðan
fann ég hvernig geysilegt rennsli af orku leiddi
upp fæturnar, einnig niður höfuðuð, upp eftir
líkamanum og síðan út um hendurnar sem
sjóðhitnuðu. Þetta gerðist á tveimur til þremur
mínútum og meðan á þessu stóð svitnaði ég
svo mikið að skyrtan límdist við bakið á mér.
Ég vann þannig í nokkra stund með ömmu
mína. Skömmu seinna spurði ég hana hvernig
henni liði og hún sagði mér að verkurinn sem
hafði hrjáð hana um langt skeið væri gjörsam-
lega horfinn. Þessi árangur varð til þess að
styrkja mig enn betur í þeirri trú aö ég hefði
hæfileika til heilunar.
Annað atvik hjálpaði mér einnig í þessu
sambandi. Það var þannig að kona vinar míns
lá heima hjá sér illa haldin af flensu. Hún var
vön að fá flensu árlega þegar sumar og vetur
mætast. Hún var þá yfirleitt rúmliggjandi í viku
til tíu daga og þurfti síðan að taka penísillín í
þrjár vikur. Þegar maðurinn hennar bað mig
um að hjálpa henni hafði hún verið rúmföst í
tvo daga. Ég sagðist ætla að athuga hvað ég
gæti gert. Um kvöldið, nánar tiltekið á mið-
nætti, lagðist ég fyrir, fór með bænir mínar og
hóf að senda henni lækningaorku. Þetta stóð
yfir í um það bil fimmtán mínútur. Síðan hitti ég
konuna tæpum hálfum mánuði síðar. Um leið
og við hittumst þakkaði hún mér fyrir sending-
una. Hún sagði mér jafnframt að nákvæmlega
á miðnætti, sama kvöld og ég hafði hugsaö til
hennar, hefði henni fundist eins og herbergið
hennar fylltist af fólki. Hún náði sér einnig full-
komlega af veikindunum, mætti til vinnu dag-
inn eftir og þurfti ekki einu sinni að taka inn
penísillín. Þetta var í annað sinn sem ég fékk
skýra svörun við fjarheilun. Ég fann þá að í
hvert skipti sem ég set mig í samband og vinn
með Ijósið þá styrkist ég. Síðan hef ég haldið
áfram að vinna með fjöldann allan af fólki og
það hefur verið leitað til mín úr ólíklegustu
áttum."
- Getur þú nefnt fleiri dæmi um árangur
á þessu sviði?
„( september á síðasta ári fór ég til Banda-
ríkjanna ásamt kunningja minum. Þar kynntist
ég stúlku sem er söngkona. Hún hafði slasast
á skíðum, var bólgin á öðrum fætinum og þurfti
sífellt að vera með teygjubindi. Hún hafði leit-
að til ýmissa lækna sem gátu lítið að gert
nema gefið henni verkjalyf. Þessi meiðsl háðu
henni og stundum kom fyrir að henni skrikaði
fótur á sviðinu á meðan hún var að syngja.
Kunningi minn sagði henni að ég væri lækna-
miðill og ráðlagði henni að leita til mín. Þar
sem hún hafði enga vantrú á slíku bað hún mig
um að hjálpa sér. Ég lagði hendurnar yfir orku-
stöðvar líkamans og fótlegg hennar og gaf
henni orku um stund. Síðan bað ég hana um
að slaka á í að minnsta kosti hálftíma eftir að
handayfirlagningunni lauk. Ástæðan fyrir því
er sú að þrír aðstoðarmenn mínir, sem eru af
öðrum heimi, halda heiluninni áfram eftir að ég
hef gefið frá mér Ijósið. Þessi stúlka fann strax
breytingu til batnaðar. Ég hef nokkrum sinnum
haft samband við hana síðan og hún fullyrðir
að frá því að þessi handayfirlagning átti sér
stað hafi hún ekki kennt sér meins í fætinum.
Þessi árangur spurðist út meðal vina hennar
meðan ég dvaldi þarna. Einn daginn hafði
samband við mig maöur sem hafði í nær þrjá
mánuði verið svo slæmur í hælnum að hann
neyddist til þess að ganga á táberginu. Sam-
kvæmt lýsingu hans var engu líkara en bein
væri að vaxa í hælnum á honum. Þegar ég
kom til hans bað ég hann að sitja á stól fyrir
framan mig. Hann var þá svo slæmur í hæln-
um að hann þurfti að hafa kodda undir fætin-
um. Ég gaf honum heilunarorku um stund og
bað hann hálftíma síðar aö standa á fætur.
Hann stóð upp en líkt og áður stóð hann á tá-
berginu. Ég spurði hvort hann vildi ekki reyna
að stíga í hælinn. Hann sagðist ekki þora það
vegna þess að sársaukinn, sem því fylgdi,
væri óbærilegur. Eftir ítrekaðar áskoranir lét
hann loks verða af því. Okkur báðum til mikillar
furðu stóð hann nú eðlilega í báða fæturna án
þess að finna fyrir nokkrum meiðslum. Ég hef
sjaldan séð mann svo ánægðan. Sjálfur var ég
mjög undrandi því hann varð alheill eftir aðeins
einn meðferðartíma. í þessari ferð tókst mér
að hjálpa fleirum bæði með handayfirlagningu
og einnig fjarheilun."
- Þú minntist á að þú hefðir þrjá aðstoð-
armenn af öðrum heimi. Getur þú sagt okk-
ur eitthvað nánar af þeim?
„Ég veit að þeir eru þrír en ekki hvað þeir
heita né hvaðan þeir koma. Mér hefur verið
sagt af miðli að ég væri á ákveðnu millistigi og
að ég muni hitta aörar liknarverur sem eiga
eftir aö koma inn í myndina."
- Nærð þú ekki betri árangri þegar þú ert
í nálægð við þá persónu sem þú ert að
heila fremur en með fjarheilun?
„Það virðist eiginlega ekki skipta miklu máli.
Ég hef náð ótrúlegum árangri með fjarheilun
og mér hefur tekist að heila fólk sem er í mikilli
fjarlægð frá mér. Ég hef hins vegar lesið um
það í erlendu riti um heilun að þegar um fjar-
heilun sé að ræða eigi sér stað meiri samræm-
ing á líkamanum í heild sinni heldur en þegar
ákveðin svæði eru tekin til meðhöndlunar.
Þegar ég hitti fólk persónulega beiti ég handa-
yfirlagningu á ákveðin svæði líkamans en jafn-
framt fjarheilun því ég held yfirleitt áfram að
vinna með viðkomandi persónu þegar hún er
farin frá mér.
Þegar ég var kominn til íslands var haft sam-
band við mig frá Bandaríkjunum og ég beðinn
um að hjálpa tveimur manneskjum, manni og
konu í New York. Þó að mér hafi tekist að
miðla lækningaorku frá Selfossi til Reykjavíkur
og milli staða á Suðurnesjum átti ég erfitt með
að trúa þvf að slíkt væri mögulegt milli heims-
álfa. Ég kvaðst þó mundu reyna að gera mitt
besta. Ég bað þetta fólk einnig að hafa sam-
band við mig ef það fyndi einhvern árangur af
viðleitni minni. Seinna um kvöldið setti ég mig
í samband eins og ég er vanur aö gera og
sendi frá mér heilunarkraft. Klukkutíma síðar
hringdi þetta fólk frá Bandaríkjunum og lýsti
reynslu sinni. Þau sögðust bæði hafa fundið
fyrir værð og hita í líkamanum á sömu stundu
og ég hafði hugsað til þeirra. Mér varö því Ijóst
að fjarlægðir virðast ekki skipta neinu máli í
heilun.“
- Getur þú nefnt dæmi um sjúkdóm sem
hefur verið greindur af lækni og þér hefur
tekist að ráða bót á?
„Ég var til dæmis með konu í heilun sem var
16 VIKAN ll.TBL. 1991