Vikan - 30.05.1991, Qupperneq 46

JONA RUNA KVARAN MIÐILL SVARAR BREFI FRA LESANDA
tWELSKAR
MIG ENGINN
SVAR TIL SAUTJÁN ÁRA STRÁKS
Elsku Jóna Rúnal
Ég hef alltaf lesið það sem þú hefur skrifað í Vikuna og finnst svörin þín meiri háttar. Vonandi
hœttir þú aldrei að svara fólki sem vill fá ráð hjá þér. Ég er nýorðinn sautján ára og er frekar
feiminn svo mér vex svolítið í augum að skrifa þér. Málið er að pabbi og mamma skildu
þegar ég var þrettán ára og núna eru bœði gift aftur.
Ég bý hjá mömmu og manninum sem hún giftist fyrir tveim árum. Þau eru mjög upptekin
af sjálfum sér en samt virðast þau ekkert hamingjusöm. Tala iítið saman nema þegar þau
eru að þrasa, finnst mér.
Pabbi talar aftur á móti mjög sjaldan við mig og eiginiega bara þegar ég á frumkvœðið.
Ég held að honum þyki ekkert vænt um mig og örugglega ekki konunni hans. Þegar ég var
lltill var hann alltaf með mér og ég var eins og skugginn hans.
Ég bý á heimili þar sem allt er til en samt má enginn vera að því að tala við mig. Mér líður
svo ömurlega, Jóna Rúna, vegna þess að ég finn að ég er fyrirþeim öllum. Þau muna bara
eftir mér, finnst mér, efég gleymi að gera eitthvað, sem þau œtlast til að ég geri eða þegar
ég stend mig vei I einhverju sem viðkemur skólanum. Skólinn er eini staðurinn sem mér líður
vei á. Ég á þó fáa vini þar en tala við þá sem tala við mig.
Elsku Jóna Rúna, hvað á ég að gera? Ég er svo viss um að ekkerf þeirra elskar mig og mig
langar ekki að lifa mikið lengur án þess að finna vœntumþykju og einhvern til að tala við um
tilfinningar mínar og drauma. Ég er frekar myndarlegur, með dökkt liðað hár og brún augu.
Reyndar er ég ágœtur námsmaður, segja kennaramir í framhaldsskólanum sem ég er í.
Ég á köft sem ég elska mikið og hann mig á móti. Ég vildi að fieiri hugsuðu eins og þú, þá
vœri örugglega betra að vera tii. Viltu vera svo góð að segja mér allt sem þú finnur og skilur
um mig því ekki skii ég ástandið þó það bitni á mér.
Þinn Binni.
P.S. Pabbi gaf mér gítar fyrir tveim árum og ég eiska að sþila á hann, meira að segja gleymi
mér oftast við það.. Mig langar mikið að komast í hljómsveit einhvern tíma.
Elskulegi Binni. Þakka
þér innilega fyrir bréfið
og ekki síður hlýja um-
fjöllun um mig og skrif mín hér
í Vikunni. Vonandi getum við
skoðað ástand það sem hvílir
svona þungt á þér með innsæi
mínu og hyggjuviti þannig að
mögulega megi verða eitthvert
gagn af fyrir þig. Vissulega
verður þú að vinna úr þessari
leiðsögn minni sjálfur og ekk-
ert gleypa hrátt.
Faglegra eða hefðbundinna
ábendinga getur þú líka leitað
hjá til dæmis sálfræðingi og
félagsráðgjafa ef þér sýnist
svo. Hvað varðar það að
skoða manngerð þína og
hugsanlega möguleika að auki
er ágætt að þú gerir þér grein
fyrir því að þar er að sjálf-
sögðu um líkur að ræða en
ekki rökrænar staðreyndir sem
hægt er að hrekja, nokkuð
sem hentað getur heilbrigðu
fólki ágætlega, sem notadrjúg
viðmiðun við aðrar og öllu
hefðbundnari upplýsingar sem
það getur vissulega nálgast
um sjálft sig. Hvað um það,
kæri Binni, við sjáum hvað set-
ur og ég vona að þér falli góð
viðleitni mín ekki sem verst.
SKILNAÐUR FORELDRA
HEFUR ÁHRIF
Á BÖRNIN
Skilnaðir hjóna eru mjög al-
gengir í seinni tíð og furðu oft
að börnin lenda í einhvers
konar tilfinningakreppu vegna
viðskilnaðar við annað foreldr-
ið eða það sem hverfur af
heimilinu. Þú segist hafa verið
pabbastrákur á árum áður og
auðvitað ertu það ennþá, þó
hann sé ekki öllum stundum til
staðar. Hann hefur myndað ný
tilfinningatengsl við konu sem
í fyrstu er þér ókunnug og jafn-
vel fráhverf og er það ofureðli-
legt. Við búum ekki til í okkur
tilfinningatengsl við fólk sem
við tengjumst vegna skyldleika
við aðstandendur okkar. Sum-
ir virðast þó halda það og það
er barnalegt.
Eins er ágætt að gera sér
grein fyrir því að afbrýðisemi á
báða bóga er mjög algeng þó
vissulega geti hún auðveld-
lega horfið við frekari viðkynn-
ingu við viðkomandi. Eins og
við vitum flest er afbrýðisemi
ekki heppilegur hvati að góö-
um og farsælum samskiptum.
Hún er fremur undirrót nei-
46 VIKAN 11.TBL.1991