Vikan - 30.05.1991, Qupperneq 62

ÞÝÐING: LÍNEY LAXDAL
MEDÞAD!
Vatnið flæðir yfir gólfið og
bleytir nýja teppið þitt.
Karlinn og krakkarnir
vaða inn á skítugum stígvél-
um. Viðgerðarmaðurinn kem-
ur of seint. Bílhurðin rispast.
Stressar þú þig undir slíkum
kringumstæðum eöa segir þú
skítt með það, þetta gerir ekk-
ert til!
- Ég hef áhyggjur af þér,
sagði vinkona mín við mig um
daginn. - Þú drekkur allt of
mikið te. Sjálf drakk hún bara
vatn. - Ég hef einhvers staðar
lesið að það sé óhollt. Þú verð-
ur að fara að hugsa um hvað
þú lætur ofan í þig, góða mín.
Mér svelgdist næstum á og
samviskan nagaði mig, ekki
samt út af einum tebolla held-
ur af því að vinkona mín hafði
fundið sér enn eitt áhyggjuefn-
ið. Hún hefur áhyggjur af öllu
sem gerist í heiminum. Hún
segir líkur á stríði og hungri
vera þetta og þetta miklar, hún
hefur áhyggjur af einkunnum
barnanna, ránum, sjálfs-
morðsfaröldrum og ég veit
ekki hverju hún hefur ekki
áhyggjur af. Hún tilheyrir þeim
hópi fólks sem ber heiminn á
herðum sér og finnur alltaf rök
með hinu illa. Það er sama
hvernig reynt er að sannfæra
hana, það tekst ekki. En hún
er líka mjög góð vinkona, virki-
legur vinur vina sinna. Hún er
vís til að bjóðast til að pakka
niður fyrir mann þegar maður
er að fara í ferðalag (til þess
að ferðaapótekið gleymist
ekki) og hún segir manni að
ganga í inniskóm svo manni
verði ekki kalt. Þegar einhver
er veikur er hún fyrsta mann-
eskjan sem kemur til að hlúa að
sjúklingnum því, eins og hún
segir, alltaf getur eitthvað
komið upp á!
Ég á tvær aðrar góðar vin-
konur og þær eru þeim góðu
kostum búnar að geta tekið
öllu með fullkominni ró. Ég
kalla þær skítt með það Grétu
og skítt með það Lísu.
Hugsið ykkur bara þegar
ryksugupokinn hjá skítt með
það Grétu sprakk, allt rykið
þyrlaðist um allt og klesstist á
nýþvegnar gluggarúðurnar.
Ekki nóg með það heldur duttu
blómapottar úr glugganum og
moldin úr þeim fór út um allt.
Gréta var að undirbúa afmæl-
isveislu dóttur sinnar og var í
tímaþröng. En hún tók þessu
létt. Hún girti svæðið af með
stólum og sagöi: - Ég lýsi því
yfir að þetta er hættusvæði.
Það er tóm vitleysa að væla
yfir þessu. Síðan gekk hún
fullkomlega róleg út í garö. -
Eigum við ekki að fá okkur
hressingu? spurði hún. -
Krakkarnirtaka hvort sem ekk-
ert eftir þessu.
Hvernig hefðir þú tekið
þessu? Ég setti blómapottana
varlega á sinn stað og ýtti
hættulegu ryksugunni undir
borð. Eitthvert barniö gæti
dottið um hana og meitt sig,
ekki satt?
Og hvernig var þetta hjá
henni skítt með það Lísu þeg-
ar frárennslisslangan á þvotta-
vélinni hennar stíflaðist? Lísa
vissi að vélin var farin að
dansa upp á síðkastið en hún
var ekkert að hafa áhyggjur af
því. Eitt kvöldið, þegar hún
kom heim, var allt á floti og
slangan lá DAUÐ á gólfinu. -
Það er svei mér gott að ég bý
á neðstu hæðinni svo ná-
grannarnir geta ekki kvartað,
sagði hún við mig í símann og
hló. - Veistu þaö að ef þú ætl-
ar að heimsækja mig i kvöld
verður þú að koma á vaðstíg-
vélum. Þetta var alveg ágætt,
bætti hún við. - Ég þurfti hvort
sem er aö þvo gólfið!
Þvottavélin hennar var gam-
aldags. Frárennslisslangan lá
upp í næsta vask, síðan datt
hún í gólfið og vélin dældi öllu
vatninu beint á gólfið. - Þetta
er ekkert til að hafa áhyggjur
af, sagði Lísa. - Þaö er ómögu-
lega hægt að muna eftir að
gera allt.
62 VIKAN n.TBL. 1991