Vikan - 11.07.1991, Blaðsíða 18

BROT UR BREFUM FRA HJONUM TIL VIKUNNAR
ÞANNIG
BYRJAÐI
ÞAD HJÁ
ÞESSUM
HJÓNUM
Við höldum áfram að birta
útdrœtti úr nokkrum af þeim
bréfum sem Vikunni hafa
borist og fólk segir frá fyrstu kynnum
sínum af makanum. Bréfin eru að sjálfsögðu ósvikin en af
tillitssemi við sendendur og söguhetjur höfum við sleppt
öllum nöfnum þegar við höfum komið því við. Eins og í
síðustu Viku kennir margra grasa f þessum bréfum og
mörg þeirra eru bráðskemmtileg aflestrar.
HANN, HÚN OG HIN
■ Ég get bara sagt það að
vinkona mín var alltaf að dá-
sama strák sem keyröi út vör-
ur til hennar. Hann væri svo
sætur með stór og falleg augu.
Ekki hafði ég séð þetta goð
fyrr en eitt kvöld. Þá vorum viö
að labba rúntinn til sælla minn-
inga.
Þá stoppaði bíll. Þar var
goðið og annar til. Þeir keyrðu
okkur heim, reyndar vinkonu
mína fyrst, svo mig. Síðan fór
vinurinn að banka upp á
heima og hringja öllum
stundum. Þannig að draumur
vinkonu minnar snerist i minn
draum.
Við höfum verið gift í nítján
ár. Ekki sjáum við eftir því.
Þaö var okkar gæfuspor.
■ Við kynntumst í gegnum
sameiginlega vini og fórum
saman í bió á La Bamba, þar
sem allir okkar vinir voru búnir
að sjá myndina. Eftir bíóið
bauð ég honum inn að kíkja í
kaffi og við spiluðum Ólsen
Ólsen í orðsins fyllstu merk-
ingu þar til dagur rann. Hann
keyrði mig f vinnuna og ég
sagði að hann mætti kíkja við
ef hann ætti leið um. Svarið
sem ég fékk var: Ég kem í
kvöld! Og síðan höfum við ver-
ið saman.
■ Við kynntumst 1975, þá 15
og 16 ára. Það var nú ekki ást
við fyrstu sýn því við vorum
búin að þekkjast í fjóra mánuði
þegar við fórum að vera
saman. En samband okkar frá
því þarna um veturinn var
mjög sterkt. Við trúlofuðum
okkur í maí 77. í júlí ’80 gift-
um við okkur á ættarmóti.
Síðan líða tíu ár og þá á-
kváðum við að endurtaka gift-
inguna og töluðum um það í
marga mánuði áður en við
þorðum að bera erindið upp.
Það kom ekki nema ákveðinn
prestur til greina, sem við vild-
um að framkvæmdi þessa
athöfn. Loksins létum við
veröa af því að tala við hann
og leist honum vel á þetta þó
svo að hann hefði nú aldrei
heyrt getið um þetta áður.
... Þetta var alveg yndisleg
stund og það vorum bara við
tvö og presturinn. Þessi athöfn
var miklu hátíölegri en sú fyrri
og nú eigum við tvo brúð-
kaupsdaga.
■ Við kynntumst á Húsavík.
Ég er þaðan en maðurinn
minn frá Ólafsfirði. Hann var
að leggja símastreng á svo-
kallaðri „Kvenfélagsýtu" frá
Dalvík og alla leið til Húsavík-
ur. Strákarnir í línuflokknum
buöu að sjálfsögðu okkur
dömunum á „rúntinn" og þar
með var það „ást við fyrstu
sýn“ eins og sagt er. En hann
lét nú samt aðeins bíða eftir
sér í kirkjuathöfninni sjálfri.
Var aö keppa í fótbolta og
mætti seint ásamt mági mín-
um sem leiddi mig inn gólfið.
■ Okkar fyrstu kynni voru
haustiö 72. Þá var ég að vinna
í söluskála hér á staðnum og
hann nýfluttur frá Akureyri til
að vinna á Ijósmyndastofu
hérna og kom oft f skálann.
Hann „heillaðist" af hæfileik-
um mínum í hugarreikningi
eða 16 x 10 = 160 krónur. Það
kostuðu tíu kók í þá daga og
var hans venjulegi skammtur.
SIGLINGARÓMANTÍK
■ Við höfðum bæði verið við-
loðandi siglingar í talsvert
langan tíma. Ég síðan ég var
ellefu ára og hann síðan hann
var sex ára. Ég kom fyrst í
siglingafélagið með pabba
mínum þegar hann eignaðist
sinn fyrsta seglbát og fékk þá
þessa ólæknandi dellu. Þá
barði ég í fyrsta sinn augum
tilvonandi manninn minn en
grunaði auðvitað hvorugt til
hvers þessi kynni myndu
leiða!
Við vissum sem sagt af
hvort öðru í nokkur ár eða þar
til ég var 16 ára og hann 17
ára. Þá fórum við að hittast við
hin ýmsu tækifæri, í keppnum
og í ferðum sem við fórum í
siglingafélaginu. Einnig á loka-
hófi félagsins en þá bauð hann
mér upp i dans. Þó voru nú
engar eldglæringar, alla vega
ekki enn sem komið var. En
svo rann upp sumar að nýju
og þá fórum við að vera meira
á talfæti og um miðjan júlí-
mánuð var farin hópferð á
Vestfirði. Þangað fórum við
bæöi; ég um borð í bát for-
eldra minna en hann um borð í
öðrum bát.
Við urðum að gera hlé á
siglingunni á.Arnarstapa sök-
um veðurs og þá gerðist hann
tíður gestur um borð hjá okkur
á meðan beðið var eftir betra
veðri. Það kom eftir tvo sólar-
hringa. Þó held ég að okkur
hafi hvorugt grunaö að áður
en ferð þessari lykiyrðum við
orðin kærustuþar!!
Svo leið rúm vika og við
komin vestur í Arnarfjörð og
alltaf var hann að koma í
heimsókn þegar færi gafst.
18 VIKAN 14.TBL. 1991