Vikan - 11.07.1991, Blaðsíða 10

höföum gaman af og gátum svo snúiö okkur aö
öðru þegar tíminn kom.
Þegar Hugmyndarárunum lauk má segja aö
viö Egill höfum skipt sjónvarpsstöðvunum á milli
okkar því þá réð hann sig í Sjónvarpið sem dag-
skrárstjóri og ég fór upp á Stöð 2 til þess aö búa
til dagskrárgerðardeild þar. Þarna sást eiginlega
hve valdamikið þetta litla tyrirtæki var.“
EINBJÖRN OG TVÍBJÖRN
Eruð þið Egill þá samkeppnisaðilar núna?
„Við erum fyrst og fremst vinir. Við Egill vinnum
saman þegar það býðst en svo hvor í sínu lagi
þess á milli. Það er gaman að hafa hvatninguna
og þessa óbeinu samkeppni sem er okkar í milli
í dag. Ég hef mikið lært af því að vinna með
honum, eins og til dæmis það að stilla skap sitt.
Tvíburinn á stundum bágt með sig; annar þeirra
er fljótur til og hinn reynir að halda aftur af
honum. Þó annar sé glaðvær og bjartsýnn þá
kemur hinn stundum upp með efasemdir og
reynir að telja úr manni kjark. Ég er afskaplega
lítill töffari; það er auðvelt að vaða yfir mig af því
að ég kann ekki að bíta frá mér og verjast. Þó
held ég að káti tviburinn fái miklu oftar yfirhönd-
ina en hinn. Svo er annar þeirra fornleifafræðing-
ur og hinn rokkari. En mérfinnst ég stundum svo-
lítið seinþroska. Það er af því að ég þarf að
þroska tvo. Það er miklu meiri vinna. Annars
þroskast ég vonandi svona hvað úr hverju.“
BJARTSYNIN VAR TVÍÞÆTT
Og svo hófst enn eitt brautryðjandastarfið?
„Já, þarna er ég aftur kominn í það að búa til
sjónvarpsstöð - en í þetta sinn með tíu ára
reynslu. Þetta var einstakt tækifæri og auðvitað
kom í Ijós að svona einkafyrirtæki, sem byggir al-
farið á því að áskrifendur séu með af fúsum og
frjálsum vilja, getur ekki keppt við ríkið í að fram-
leiða efni.
Eitt af þvi fyrsta sem ég setti í gang var Heilsu-
bælið, svo gerðum við heimsbikarmót í skák,
Landslagið og margt fleira og keyrðum í rauninni
á fullri ferð allan tímann án þess nokkurn tíma að
hika. Þegar upp er staðið má segja að bjartsýnin
hafi verið tvíþætt; annars vegar var hún í raun
glapræði en hins vegar hefði aldrei verið hægt að
koma Stöðinni upp án þessarar sömu bjartsýni.
Afrekið, sem stendur eftir, er útbreiðsla Stöðvar-
innar. 45.000 heimili í áskrift, það verður ekki
leikið eftir."
Björn hætti á Stöð 2 fyrr á þessu ári. „Tíminn á
Stöö 2 var eitt allsherjar ævintýri og sérstaklega
hlýtur svo að hafa verið fyrir þá sem settu hana af
stað og keyrðu þetta áfram í rúm þrjú ár.
- WiimKKW--
tlVl'lihSS CO
Mörg og spennandi verk að baki og ekkert því til fyrirstöðu að álíka spennandi verkefni séu
framundan.
Þegar svo nýir eigendur komu inn var fjárhags-
staðan orðin þannig að eitthvað varð að gera. Á-
kveðið var að rétta fyrirtækið af fjárhagslega og
deildin sem ég var upphaflega ráðinn til að
stjórna var hreinlega lögð niður, strikuð út af
skipuritinu. Þangað til fjárhagsstaðan breytist eru
einfaldlega ekki til peningar til að halda úti dag-
skrárgerðarsviði eins og við rákum, með þrjátíu
til fjörutíu starfsmönnum. Það segir sig sjálft að
innlend dagskrárgerð er dýrust af öllu því sem
sjónvarpsstöðvar gera og fyrir þennan litla mark-
að er afar dýrt að framleiða eigið efni. Menn urðu
því að neita sér um þetta í bili. En þetta var
skemmtilegurtími og mikið stuð. Svo snýr maður
sér bara að öðru. Nú er bara að vona að nýir eig-
endur geti litið upp úr bókhaldinu fljótlega því
áhorfandinn spáir ekkert í bókhaldið heldur les
hann dagskrána."
Sú afurð sem Björn er persónulega ánægðast-
ur með frá þessum tíma eru Áfangaþættirnir
hans sextíu sem sýndir hafa verið á Stöð 2
undanfarin þrjú ár.
„Þetta eru menningarsögulegir þættir, héðan
og þaðan af landinu, sem ég klippi sjálfur, sem
texta við og les inn á. Þetta eru fallegar myndir og
fróðleikur um sögustaði, sem ertímalaus því það
er ekki verið að fjalla um atburði líðandi stundar.
Þarna hef ég tekið fyrir gamlar kirkjur, fræga
sögustaði og merkar byggingar. Þó ég sé hættur
uppi á Stöð reikna ég með því að taka efni í eina
tuttugu þætti í sumar.
Ég vona að Stöð 2 gangi og blessist því ég vil
endilega að hér sé einkastöð sem keppir við
ríkið. Þó ég hafi byrjað minn feril í Sjónvarpinu og
þyki mjög vænt um þann tima komst ég á þá
skoðun meðan ég var á Stöð 2 að ríkið eigi í raun
og veru ekki að standa í svona rekstri.
Ríkið á til dæmis ekkert frekar að vera með út-
varpsfréttastofu en að gefa út blað. Hvers vegna
gefur ríkið þá ekki allt eins út Ríkisblaðið daglega
þar sem þú lest þínar opinberu fréttir?
Vissulega þarf ríkið að halda uppi dreifikerfi
fyrir Ijósvakamiðla, rétt eins og það heldur uppi
vegakerfi, rafveitum og vatnsveitum, en ríkið þarf
ekkert endilega að segja fólki hvað sé í fréttum
og meta fréttir ofan í fólk.“
ÞAÐ KOSTAR AÐ VERA ÞJÓÐ
„En það þarf að hundraðfalda það fé sem lagt er
til framleiðslu innlends dagskrárefnis ef við ætl-
um ekki að lognast út af og hætta að vera þjóð.
Það er miklu nær að láta átta milljarða í íslenskar
bíómyndir heldur en að reyna að framleiða loðfé,
fiöurfé eða hreisturfé.
Með áframhaldandi dagskrárstefnu og fjár-
svelti kvikmyndasjóðs er fólk einungis að upplifa
erlendan raunveruleika og erlent samfélag og við
verðum betur heima í því hvað Ameríkanar gera
á daginn heldur en íslendingar, því við höfum
aldrei fjallað um okkur sjálfa.
Stjórnmálamenn verða að átta sig á því að inn-
Frh. á næstu opnu
sukkeh^m.
TYGGE^^b, tilwit
/cNYHED
V \ \ \
Jt

10 VIKAN 14. TBL. 1991