Vikan - 11.06.1992, Blaðsíða 23

■ Ég ráðlegg öllum þjálfurum kvennaliða að setja
inn í samninga við félögin að þau sjái til þess að
konurnar verði ekki ófrískar á miðju tímabili ... það
er náttúrlega ómögulegt að fylgjast með konunum
allan sólarhringinn og eflaust mikilvægara fyrir þær
flestar að eignast barn en að spila handbolta.
verða óléttumalin á vegi hans. Ein best leik-
kvenna Fram, Arna Steinsen, varð ófrísk í vet-
ur og það virðist hafa komið svolítið við þjálfar-
ann.
„Já, ég ráðlegg öllum þjálfurum kvennaliða
að setja inn I samninga við félögin að þau sjái
til þess að konurnar verði ekki ófrískar á miðju
tímabili..." Hann hikar þegar hér er komið
sögu, brosir en blendið þó og bætir við: „Það
er náttúrlega ómögulegt að fylgjast með stelp-
unum allan sólarhringinn og eflaust mikilvæg-
ara fyrir þær flestar að eignast barn en að spila
handbolta. Hins vegar ætlaði ég aldrei að
þjálfa núna í vetur en gerði það nú samt og
ungu stelpurnar, sem komu upp, stóðu sig
mjög vel, urðu til að mynda Reykjavikurmeist-
arar síðastliðið haust. En nú er ég hættur og
stend við það!“
Kannski á Heimir töluverðan þátt i því að
auka veg og vanda kvennahandboltans í ís-
landi, að minnsta kosti sem þjálfari og ef til vill
ekki síður sem fjölmiðlamaður. Nú er fullt hús
á úrslitaleik í íslandsmóti og allt vitlaust. Hvað
hefur gerst?
„Ég held að þarna komi ýmislegt til. Áður
voru það nokkrar stjörnur sem stóðu upp úr en
nú eru fleiri góðar. Þá hafa fleiri lið náð langt og
hvaða lið sem er getur tapað leik en það var
nánast óhugsandi áður. Stelpurnar eru líka
langtum duglegri við að leggja það á sig sem til
þarf en áður var - samt langt frá því að vera
nógu duglegar. Þess vegna geta þær ekki vog-
að sér að heimta sömu athygli og umræðu
sem karlahandboltinn fær. Þær verða að gefa
sig alfarið í íþróttina og þær eru alls ekki nógu
frekar á umfjöllun.
Ég er ekki að mælast til þess aö þær fórni til
dæmis skóla fyrir boltann en sumar verða
hreinlega að gera það ef þær ætla að ná langt.
Ég segi þeim það, séu þær að velta því fyrir
sér, ef ég tel hverja og eina eiga framtíð fyrir
sér í boltanum, jafnvel meö atvinnumennsku í
huga. Ákvörðunin er hins vegar alfarið þeirra.
Eldri konurnar I Fram, Arna til dæmis, Guðríð-
ur og Kolbrún Jóhannsdóttir, þurftu ekki að
heyra þetta frá mér. Þær gerðu sér grein fyrir
þessu sjálfar. Hinar yngri virðast hins vegar
vera mjög tvistígandi hvað þetta varðar en
þær verða að ákveða framtíð sína alveg
sjálfar, ég geri það ekki.“
Heimir segir geysimikinn mun á því að þjálfa
karla annars vegar og konur hins vegar. „Þær
eru tilfinninganæmari, tilfinningaríkari, við-
kvæmari og að mínum dómi þroskaðri félags-
verur að mörgu leyti. Það er ekki þessi mikli
rígur milli einstaklinga, sem stafar ef til vill af
því að í kvennahandbolta er ekki eins mikil
samkeppni og harka og í karlaboltanum. Það
er einnig meiri samkennd meðal kvennanna.
Ef ein verður fyrir einhverju taka hinar þátt í því
með henni. Við getum tekið sem dæmi að ef
ein meiðist þá eru allar hreinlega ofboðslega
eyðilagðar yfir því og taka mikinn þátt í þessu
með þeirri meiddu. Þetta getur vissulega verk-
að jákvætt á hana en neikvætt, jafnvel á liðið
sem heild, í baráttunni, keppninni. Við getum
líka tekið sem dæmi ef ein verður ófrísk og
kemur þannig á æfingu. Þá er allt annað í
gangi hjá konunum heldur en körlum. Ef konan
mín er ófrísk og ég segi félögunum frá því þá
óska þeir mér til hamingju og síðan er bara far-
ið að æfa.“
BRJÓSTASTÆKKANIR OG FLEIRA
„í kvennahópnum er miklu meira að gerast.
Það er rætt um brjóstastækkun, magastækkun
og svo framvegis. Þær eru í þessu alveg með
viðkomandi manneskju. Þetta getur vissulega
verið truflandi fyrir þjálfarann en mér finnst að
mannlegi þátturinn í þjálfuninni verði að vera til
staðar. Við verðum öll aö vera okkur meðvit-
andi um aö við erum tilfinningaverur, fólk.
Samt sem áður, það verður að halda í taum-
ana, gefa þá lausa en geta gripiö fast í þá þeg-
ar tilefni er til. Enda hef ég oft líkt handboltaliði
við hest. Ef maður treystir hestinum betur en
sjálfum sér leyfir maður honum aö ráöa ferð-
inni.“
Hvað segir Rúna um þetta kvennastúss sem
þjálfunin er? „Það vill nú svo til að hún Rúna
mín hefur ekki mikla innsýn í íþróttir en hefur
samt gaman af því að horfa á leikina, til dæmis
með Guðríði Guðjónsdóttur og fleiri „gömlum"
konum sem eru hættar. Við urðum ásátt um að
ég hætti þessu núna en það var bara spurning
um tímann sem fer í þetta. Hvort ég er að
þjálfa stelpur eða stráka skiptir hana engu
máli.
Margar af þessum stelpum, sem ég hef ver-
ið að þjálfa undanfarin ár, get ég litið á sem
góðar vinkonur mínar enda hef ég aldrei séð
ástæðu til þess að karlar geti ekki átt konur að
vinum án þess að þar sé eitthvað kynferðislegt
að flækjast fyrir fólki. Ef við getum ekki átt
12. TBL, 1992 VIKAN 23