Vikan - 11.06.1992, Blaðsíða 9

EDDA ÞÓRARINSDÓTTIR LEIKKONA
OG SONURINN í SORORICIDE
DAUÐAROKK
OC StGUMMUtVÍSUR
fyrra var Eddu sagt upp í
leikhúsinu ásamt hópi
leikhúsfólks. Þá fór hún í
,q skóla. Og sonur hennar er í
hljómsveit. Tónlistin er kennd
við dauða. Hún er rokk. Dauða-
CD rokk.
Jedúddamía, myndi einhver
segja. En Edda? Nei, hún tek-
3S ur að sér fjármálin fyrir dauða-
■O rokksveitina Sororicide. Hún
13 styður son sinn heilshugar þó
klassík verði frekar fyrir valinu
Z þegar hún velur tónlistina sjálf
heima í stofu. Edda Þórarins-
dóttir leikkona féllst á að
spjalla um skólann, dauða-
^ rokkið, nýju vinnuna sína og
z pínulitið um brottreksturinn.
Hún getur ekki samþykkt að
^ það sé eitthvað voðalegt þó að
Fróöi sonur hennar spili
< dauðarokk á gítarinn sinn og
umgangist fólk, jafnaldra og
^ eldra, sem sumt er með hár
^ niður í mitti. Fróði er sautján
ára, sonur Eddu og Finns
Torfa Stefánssonar og fyrir
þeim er þetta tónlist. Kannski
ekki þeirra uppáhald en tónlist
engu að síður. Og það þykir
þeim bera að virða. Við kom-
um nánar að því síðar.
Eins og aðeins var vikið að
Hljómsveitin Sororicide tlytur svokallað dauðarokk. Fróði leikur þar
á gítar.
hér að framan var Eddu Þórar-
insdóttur vikið úr starfi sínu
sem leikari við Þjóðleikhúsið.
„Það er alltaf erfitt að missa
vinnuna, sérstaklega þegar
um svo sérhæfða vinnu og
menntun er að ræða sem leik-
listin er. Ef manni er til dæmis
sagt upp á skrifstofu eða í
N banka þá er hægt að finna sér
svipað starf á annarri skrif-
stofu eða í öðrum banka en í
leiklistinni gegnir öðru máli. Á
íslandi eru aðeins þrjú at-
vinnuleikhús og eitt þeirra er á
Akureyri," sagði Edda.
KALDUR KLAKINN
„Eftir því sem leikarar eldast
minnka hlutverkin og þeim
fækkar. Það er lítil virðing við
fólk sem hefur gefið leikhúsinu
bestu ár ævi sinnar að kasta
því út á kaldan klaka en margir
í hópnum höfðu starfað við
Þjóðleikhúsið i yfir tuttugu ár.
Sjálf hef ég verið að snúa mér
meira að leikstjórn og ég setti
meðal annars Bréf frá Sylvíu á
svið fyrir Þjóðleikhúsið. Ég hef
líka verið að gera þætti bæði í
sjónvarpi og útvarpi, meðal
annars Sigurðarvísur Þórar-
inssonar sem sýndar voru um
páskana," segir Edda og þrátt
fyrir að biturðar eða beiskju sé
leitað í málrómi hennar meðan
hún talar um brottreksturinn
og það sem slíku fylgir verður
einskis vart. Hún hefur tekið
nýja stefnu.
„Ég ákvað að fara í skóla og
er nú að læra bókmenntafræði
við Háskólann. Til að vinna
eitthvað með var ég við þátta-
gerðina sem ég minntist á.
Reyndar þóttist ég hafa tekið
of mikið fyrir á misserinu fyrir
áramót þegár ég sá hilla undir
prófin. Þau gengu þó vel en ég
tók minna eftir áramót," segir
Edda og annað sem henni
fannst merkilegt við háskóla-
námið var að þegar hún kom
þar inn var hún ekki sá öldung-
ur sem hún hélt sig verða i
skólanum. Þarna var margt
fólk miklu eldra en hún.
Nú hefur hún tekið við starfi
sem formaður Félags íslenskra
leikara. Því sér hún varla fram
á að geta haldið áfram bók-
menntafræðinámi, í bili að
minnsta kosti. I nýju starfi telur
hún sig hafa nóg að gera við
að komast inn i ýmis mál
leikara á íslandi.
Frh. á næstu opnu
eru meðal áhugamálanna
12. TBL. 1992 VIKAN 9