Vikan


Vikan - 04.11.1993, Blaðsíða 20

Vikan - 04.11.1993, Blaðsíða 20
„Guómundur skiptir mig meira máli en nokkuö annaö í lífinu." Þetta sama ár var Felix í leikhópi undir stjórn Sveins Einarssonar. Leikhópur þessi kallast Bandamenn og frumsýndi á Listahátíð ‘92 leikritið Bandamannasögu sem gert er eft- ir samnefndri íslendingasögu. Bandamenn hafa farið víða með þessa sýningu, meðal annars á listahátíðir í Finnlandi, Færeyjum, Bonn í Þýskalandi og í London og eru enn að fá tilboð að utan. „Það er mjög skemmtilegt að vinna í þess- um hópi og gaman að sjá hvað maður hefur þroskast mikið sem leikari í hvert sinn sem maður tekst á við þetta hlutverk eftir að hafa verið að vinna annars staðar í millitíðinni. Ég er alltaf að bæta mig sem leikari og um leið verður alltaf lengra og lengra í takmarkið sem maður setur sér. Ég geri mér fulla grein fyrir að ég er enginn snillingur. Ég er enginn Lor- ence Olivier. Eins og Halldór E. Laxness leik- stjóri segir við okkur í Standandi pínu þá erum við bara leikarar sem geta leikið viss hlutverk og getum leikið þau alveg ágætlega en við þurfum líka að hafa djöfull mikið fyrir því.“ ■ Mér er nákvæmlega sama þó einhverjum á Heimsmynd eða Pressunni hafi þótt Slett úr klaufunum ömurlegur sjón- varpsþáttur. Fólk setur á sig dómarahárkollu en dæmir svo út frá röngum forsendum. Sumarið ‘92 lék Felix í mynd Guðnýjar Hall- dórsdóttir, Karlakórnum Heklu. „Ég stóð á bak við Garðar Cortes og brosti,“ segir Felix og hlær. „Það var nú ekki meira en það. Það var samt mjög gaman að taka þátt í þessu og fá svona aðeins að kynnast kvikmyndagerð. Mig langar mjög mikið til að fá stórt hlutverk í bíó- mynd en kannski er ég ekki inni hjá þeim sem eru að gera bíómyndir." Felix hefur ákveðnar skoðanir á íslenskum kvikmyndum og talar um að það vilji gleymast hjá leikstjórum að vinna með leikurunum. „Kvikmyndir eru ekkert öðruvísi en leikrit að því leyti að það er nauðsynlegt að vinna í karakterunum. Mér finnst mjög skrýtið að við þurfum allt upp í tíu vikna æfingatímabil í leik- húsinu en síðan bara nokkra daga þegar á að fara að gera bíómynd. Sódóma Reykjavík er undan- tekning frá þessu. Óskar vann mjög vel með leikur- unum enda er Sódóma mjög vel leikin. Hún er besta ís- lenska kvikmyndin sem gerð hefur verið, betri en Börn náttúrunnar. Mér finnst Friðrik Þór ekki vinna nógu vel með leikurunum." Þó að Felix hafi ekki komið mikið nálægt kvikmyndagerð hefur hann unnið talsvert í sjónvarpi og séð um þætti bæði á Stöð 2 og hjá Ríkis- sjónvarpinu. Hann hefur auk þess unnið talsvert við talsetn- ingar á teiknimyndum og er til að mynda nýbúinn að tala inn á jólamynd Sam-bíóanna um Aladdín og töfralampann. Margir þekkja Felix einnig úr teiknimyndunum um Tinna hjá Ríkissjónvarpinu. „Tinni er búinn að vera svona „cult-hit“ í vetur. Hann er búinn að vera ótrúlega vinsæll. Fólk kemur oft til mín á skemmtistöðum með ýmsar ábendingar og athugasemdir varðandi þættina." Þrátt fyrir vinsældir Tinna eru fleiri sem þekkja Felix úr sjónvarpi vegna hinna um- deildu þátta Slett úr klaufunum sem Felix hafði umsjón með. Hann hefur fengið harða gagn- rýni fyrir þessa þætti og sumir ganga svo langt að segja að þetta séu leiðinlegustu þættir sem sýndir hafi verið f íslensku sjónvarpi. „Mér er nákvæmlega sama þó einhverjum á Heimsmynd eða Pressunni hafi þótt Slett úr klaufunum vera ömurlegur sjónvarpsþáttur. Það er bara þeirra vandamál. Fólk setur á sig dómarahárkollu og þykist vera voðalegir spekingar en dæmir svo út frá röngum for- sendum. Slett úr klaufunum var ætlaður sem fjölskylduþáttur og raunin varð sú að það fólk sem þátturinn var ætlaður horfði á hann.“ Varstu þá ánægður með útkomuna? „Ég hefði viljað hafa meiri tíma til að þróa þáttinn, hafa stigagjöfina enn frjálslegri, gefa stig eftir því hvað menn væru skemmtilegir og láta þátttak- endur gera ýmislegt í sjónvarpssalnum, til dæmis mála málverk á nokkrum mínútum og fá svo stig fyrir. Það var því miður ekki tími til að þróa þáttinn í þessa átt og miðað við það er ég mjög sáttur með útkomuna. Ég, Þórir og Gunni Páls vinur okkar létum okkur dreyma um að vera með skemmtiþátt í sjónvarpinu þegar við vorum yngri og bjugg- um til okkar eigin þátt niðri í kjallara hjá mömmu og pabba. í sumar, þegar ég var með Slett úr klaufunum og Gunni lék Sigga Zoom í þessum þáttum, rann allt í einu upp fyrir mér að þarna var gamall bernskudraumur að ræt- ast. Samt var eins og ekkert hefði breyst.“ Felix segir að sig langi mikið til að vinna meira í sjónvarpi og hugsanlegt er að það geti orðið að veruleika á næstunni því talað hefur verið um að vera með aðra þáttaröð af Slett úr klaufunum. „Það væri mjög gaman að halda áfram með þáttinn og fá þá kannski tækifæri til að þróa hann frekar í þá átt sem ég var að tala um áðan. Mér líkar mjög vel að vinna hjá Ríkissjónvarpinu og ef koma ein- hverjar hugmyndir inn á borð sem mér er boð- ið að taka þátt í þá verð ég „fyr og flamme“.“ Felix hefur fengið að spreyta sig í öðrum fjölmiðlum en sjónvarpi og hefur komið við á þvf sem næst öllum útvarpsstöðvum á fslandi. Hann vann á FM fyrst eftir að hún var stofnuð, síðan á Stjörnunni, Aðalstöðinni, Rás 2, Rás 1 og Bylgjunni. „Ég vann lengst á Bylgjunni. Það var ofsalega leiðinlegt. Mér finnst mjög erfitt að setjast niður fyrir framan hljóðnemann og tala bara um eitthvað. Ég kann mun betur við að hafa eitthvert málefnalegt efni til að fjalla um og hafa þá allt skrifað niður á blað fyrirframan mig. Þannig hef ég unnið á Rás 1 og ég kann líka mjög vel við mig þar. Ég hef líka gert mikið að því að taka með mér upp- tökutæki til útlanda og gert þætti um ýmislegt sem er að gerast þar.“ Það er greinilegt að Felix hefur komið víða við um ævina og upplifað margt. Hann er ekki mjög gamall en hefur samt sem áður verið í skemmtanabransanum í sautján ár ef svo má segja eða allt frá því að hann var níu ára og söng einsöng við ýmis tækifæri. „Er virkilega svona langt sfðan?“ segir hann og lítur spyrj- andi á mig. „Annars hef ég engar áhyggjur af þvf að eldast. Ég er að fá skalla og fíla það dálítið vel,“ segir hann og strýkur yfir hárið sem aðeins er farið að þynnast. ■ Fólkiö hoppaöi fram og til baka. Þaö snerti ekkert viö mér en var sjálfsagt voða flott! „Allt í kringum mig er fólk í örvæntingarfullri leit að eilífri æsku. Mér þykir það dálítið fynd- ið. Það er ekki aldurinn sem skiptir máli held- ur hvernig fólk hugsar. Líkamanum er alltaf hægt að halda í formi. Pabbi minn, sem var áður feitur framkvæmdastjóri úti í bæ, tók það til dæmis upp hjá sjálfum sér að fara að stunda líkamsrækt. Hann hleypur nú hálf- maraþonið eins og ekkert sé og er grannur og glæsilegur maður. Sjálfur byrjaði ég í líkams- rækt þegar ég var á Akureyri og léttist þá um fimmtán kfló. Ég var orðinn ægi-svakalegur um tíma en hef haldið mér nokkurn veginn í réttri þyngd síðan. Það er mjög mikilvægt fyrir leikara að vera í góðu formi. Það þarf oft mikla orku til að halda út heila leiksýningu. Það var til dæmis mjög erfitt að halda fullri einbeitingu í þrjá tíma í Standandi pínu. í því leikriti er maður á hlaupum allan tímann, auk þess sem textinn er mikill og ég þurfti að rífa upp heilmikið af til- finningum til að geta leikið þetta. Ég var Ifka alltaf mjög þreyttur eftir þessar sýningar, bæði andlega og Ifkamlega. Mér þykir oft nauðsyn- legt að setjast niður eftir sýningar og segja ekki neitt í dálítinn tíma, bara til að jafna mig.“ í fyrravetur lék Felix í tveimur verkum hjá Leikfélagi Reykjavíkur í Borgarleikhúsinu, fyrst lítið hlutverk f Dunganon og seinna eitt af aðalhlutverkunum í söngleiknum Blóðbræðr- um. „Það var mikið ævintýri að taka þátt í Blóðbræðrum. Þetta var sýning sem hafði allt til að bera til að slá í gegn en af einhverjum ó- skiljanlegum ástæðum gerði hún það ekki. Við vorum búin að leggja allt okkar í þetta og því var mjög sárt að fá slæma dóma. Sýningin fékk ekki góða dóma hjá Súsönnu Svavars- dóttur og þar með var það búið. Það er fárán- legt hvað Súsanna hefur mikið vald. Hún verður líka að læra að setja rétt formerki á hlutina. Þegar Súsanna fer í leikhús er spurn- ingin: ertu að fara að sjá söngleik, hádrama, farsa eða eitthvað annað? Það er agalegt að byrja gagnrýni um söngleik á þá leið að lýsa því yfir að viðkomandi gagnrýnanda hafi alltaf 20 VIKAN 22. TBL. 1993
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.