Vikan - 04.11.1993, Síða 64

um ekki aö grípa til ofbeldisverka til aö rökræöa málið.
Len: Ég ákveö skilyrðin - þaö er ég sem ræö hér - og ég
geri þaö strax. Þú átt aö deyja, óheillakrákan þín. Hlauptu -
geröu eitthvað!
Hann seildist eftir mér. Ég greip hníf hans og sparkaði í
hann eins fast og ég gat. Æsingin ólgaði í mér - ofsafull
blanda af reiöi og afli. „Yfirhundurinn" haföi aö lokum þving-
aö hinn volandi Scott til verka.
Áreksturinn var þó ekki aö fullu leystur. Ég er aldrei laus
viö hann en ég er orðinn umburöarlyndari gagnvart vissum
hlutum af mér sjálfum, ýmsu sem ég kæri mig ekki um.
Jafnframt er ég fúsari aö gefa sjálfum mér tækifæri.
Þetta er ágætt dæmi um hvernig „yfirhundurinn“ kemur
„undirhundinum" í fráleita aöstööu. Fyrst heimtar hann aö
Scott tileinki sér framkomu fórnarlambsins sem lætur
hvaöeina yfir sig ganga en áfellist hann síðan fyrir aö vera
alger vælukjói.
Þaö var þetta síðasta sem kom Scott til aö hefjast
handa. Þaö var aðeins eitt sem hægt var aö gera við
slíkan „yfirhund“ - kasta honum á haugana viö fyrsta
tækifæri. Komi hann aftur sem þjónn er gott eitt um það
aö segja en þaö tekur hann trúlega tíma aö sætta sig við
aö sleppa taumunum og hætta eftirlitinu. Á meöan verö-
ur Scott aö vera á veröi gegn slíkum þáttum og standa
„yfirhundinn" aö verki áöur en hann veldur meira tjóni.
Þótt Scott geröi þaö eina rétta þegar hann snerist gegn
andstæöingi sínum í draumnum heföi veriö rangt fyrir
Carol aö beita sömu aöferö. Hún leitaöi hjálpar meö draum
62