Vikan - 15.03.1999, Page 14

Texti: Þórunn Stefánsdóttir
Myndir: Bragi Þör Jósefsson
ft

/ ) li
V V*

'i^ííb.ÍTífej; v
.
*-S|

-* ■MÍ'.
I STORBRIMI I 8
LAUGARDALSLAUGINNI
Sundlauqin í Laugardal líkist ólgandí stórfljóti kvöldið sem
bladamaoiiráOflr liosmyndari Vikunnar fylgdust með mönnun-
uiriVfjppKPangað laumastá^Wólimiyrkurs árbrjðjudagskvöld-
um eftlr að siðustu sUiTflKTrerin dapsins^HRfpHflirtil síns A
heima. Þeir láta ekki mörg vindstig og vitlaust veður stöðva
sig. Þeir eru mættir á svæðið með kajakana sína.
**A«|K
Kajakklúbburinn var stofnaður
árið 1981 og Þorsteinn Guð-
mundsson flugmaður var
frumkvöðullinn að stofnun hans.
Hann kynntist íþróttinni þremur
árum áður, keyþti sér bát í félagi við
vini sína og svo fór boltinn að rúlla.
„Á þessum tíma var ekki hægt að fá
kennslu og þjálfun, við bara byrjuð-
um og lærðum smám saman réttu
handtökin með því að gera ótal mis-
tök. Við byrjuðum í Norðurá í Borgar-
firði þar sem við vorum aðallega að
angra laxveiðimennina! Árið 1980
fengum við mann frá Bretlandi til
þess að þjálfa þá sem vildu stunda
þessa íþrótt og eftir það var klúbbur-
inn settur á laggirnar. Fram að þeim
tíma var þetta svona meira tilrauna-
starfsemi. Félögum fjölgaði smátt og
smátt þótt starfsemin væri á rólegum
nótum fyrstu tíu árin en segja má að
það hafi orðið þátttökusprenging síð-
astliðin fimm ár. Nú eru um hundrað
manns í félaginu og stunda þeir
kajakaróðra að staðaldri. Fyrir utan
félagið okkar eru klúbbar um allt land
og víða er hægt að leigja báta og fara
í skipulagðar ferðir."
En kajak er ekki bara kajak. Það
eru annars vegar straumvatnsbátar
og hinsvegar sjóbátar. „Sjóbátarnir
eru stærri; það má kannski orða það
sem svo að meiri rómantík sé í kring-
um þá. Margir sem eru fyrir útiveru
og ferðalög velja sjóbáta og nota þá
til að ferðast um í lengri og styttri
ferðum. Þeir sem eru á sjóbátunum
fara víða. í fyrrasumar fóru tveir hóp-
ar til Grænlands, annar hópurinn fór
norður í Sporöskjusund og hinn var
á slóðum Eiríks. Aðrir hafa farið á
suðlægari slóðir og róið um Eyjahaf-
ið. Staumvatnsbátarnir eru meira fyrir
okkur vitleysingana sem sækjast i að
koma adrenalíninu á hreyfingu, e.t.v.
má segja að það sé unggæðingslegri
íþrótt og áhuginn eldist af mönnum,
nema kannski mér," segir hann hlæj-
andi. „Ég hef nánast ekkert stundað
sjóbátana. Við byrjum að róa á
straumvötnunum í maí og erum að
alveg fram í nóvember. Við siglum á
ýmsum ám hér í nágrenninu og í
fyrrasumar fórum við ævintýraferð í
Laxárgljúfur. Það var mjög spennandi
en þar fer enginn um gangandi. Áður
en við sigldum þarna niður ferðaðist
ekki nokkur þarna um nema fuglinn
fljúgandi. Einnig notfærum við okkur
brimið fyrir utan Gróttu á veturna."
Þorsteinn segir ekki margar konur

vera félagsmenn. „Ætli þær séu ekki
tíu í þessum hundrað manna hópi.
En því má ekki gleyma að kajakaróð-
ur er frábær fjöskylduíþrótt og kon-
urnar taka oft þátt í þessu með eigin-
mönnum sínum þótt þær séu ekki
meðlimir í félaginu."
Ég virði fyrir mér byrjendurna brjót-
ast í gegnum öldurnar í Laugardals-
lauginni og spyr Þorstein hvort þetta.
sé ekki alveg stórhættuleg íþrótt.
„Nei, alls ekki. En það er hægt að
gera afdrifarík mistök og til þess að
koma í veg fyrir það er nauðsynlegt
að fá tilsögn og læra réttu handtökin.
Eftir tíu klukkustunda námskeið er
•fólk orðið sæmilega fært og eftir það
skapar æfingin meistarann. Ég mæli
hiklaust með þessari íþrótt, bæði fyr-
ir þá sem vilja róa um í rólegheitum
og fyrir þá sem vilja upplifa spennu.
ísland er gósenland, bæði fyrir sjó-
báta og straumvatnsbáta."
14
+* m-