Vikan - 12.04.1999, Blaðsíða 48

Smásaga
Myndband
HINS MYRTA
Andlit Carls Vinger birtist á skjánum.
Hann var rjóður í kinnum og með glampa
í augum eftir kvöldmáltíðina. Hann lagði
frá sér vínglasið, brosti góðlátlega og
sagði: Kæru börn. Satt að segja bauð ég
ykkur hingað til þess að segja ykkur að
ég var myrtur. Og í kvöld ætla ég að kom-
ast að því hvert ykkar myrti mig.
iksti rauf þögnina í
herberginu. Það var
Bente Vinger Dale
sem hikstaði, velklædd kona
með sterka andlitsdrætti og
uppsett hár. Við borðið sátu,
auk hennar, hálfbræður henn-
ar, þeir Arild og Joachim Vin-
ger. Þau voru öll samfeðra en
ekkert þeirra átti sömu móð-
urina. Á langri ævi hafði leik-
arinn og leikstjórinn Carl Vin-
ger verið sannkallað kvenna-
gull.
Myrtur! Já, pabbi hefur lag
á því að koma fólki á óvart.
Joachim Vinger hló þurrlega.
Hann var fimm árum yngri en
hálfsystkinin, grannur og síð-
hærður. Kæruleysislegur
klæðnaðurinn og órakað and-
litið var samkvæmt nýjustu
tísku.
Stillið ykkur. Mig langar til
þess að hlusta á það sem
pabbi hefur að segja. Arild
Vinger var valdmannslegur.
Hann var elstur þeirra þriggja,
rjóður í kinnum og fingurnir
voru stuttir og kubbslegir.
Hann líktist föður sínum.
Carl Vinger kveikti sér í
vindli. Ég sé að þið eruð mið-
ur ykkar, sagði hann. Og það
er skiljanlegt. Því ekkert ykk-
ar hafði reiknað með því að
heyra frá mér framar. En, það
breytir því ekki að hér er ég
kominn og ég veit að eitt ykk-
ar er morðingi minn. Auðvit-
að er ekki útilokað að tvö
ykkar séu samsek. Eða þið öll
ef því er að skipta. En ég kýs
að trúa þvf að tvö ykkar séu
saklaus. Þið getið kallað það
bjartsýni ef ykkur sýnist sem
svo. Því vissan um að eitt af
mínum eigin börnum hafi
drepið mig hefur valdið mér
miklu hugarangri jafnvel þótt
ég hafi setið hér með ykkur og
látið sem ekkert væri.
Bente Vinger Dale stóð upp
úr stólnum. Ég þoli þetta ekki,
ég er farin. Arild Vinger dró
hana aftur niður í stólinn.
Sestu. Þú sleppur ekki við að
hlusta á þetta frekar en við
hin.
Carl Vinger sogaði að sér
reykinn úr vindlinum og blés
bláum reyknum frá sér í þunn-
um boga. Síðan hélt hann
áfram:
Undanfarin þrjú til fjögur ár
hef ég orðið fyrir a.m.k. átta
morðtilræðum. í fyrstu hvarfl-
aði ekki að mér að einhver
vildi mig feigan. Slysin virtust
tilviljunarkennd. Hann þagði
stutt stund og sagði svo:
Eitt sinn hvolfdi bátnum
mínum á vatninu hér fyrir
utan Carlsbo þegar stór vél-
bátur þeysti framhjá mér.
Öðru sinni datt ég á einhvern
undarlegan hátt niður stigann
hér heima. Það var eins og ég
hefði hrasað um ósýnilegan
þráð. í þriðja skiptið hafði ég
næstum því kramist til bana
milli steinveggs og bíls sem
kom æðandi að mér á fleygi-
ferð. Ég gat sveigt til hliðar á
síðustu stundu.
Hann hallað sér aftur og
horfði á þau.
Það var þá sem ég gerði mér
grein fyrir því að einhver vildi
mig feigan, sagði hann þungur
á brún. Og þegar ég var næst-
um því brunninn inni, þegar
kviknaði í fjallakofanum mín-
um, varð ég fyrst hræddur fyrir
alvöru. En ég lét lögregluna
ekki vita. Mig grunaði nefni-
lega strax að þið ættuð hlut að
máli. Ég er auðugur maður og
þið eruð erfingjar mínir. Mér
fannst ótrúlegt að einhver
óviðkomandi hefði áhuga á því
að koma gömlum karli fyrir
kattarnef.
Þegar einn mánuður var lið-
inn frá brunanum var skotið
inn um skrifstofugluggann
minn og þá varð mér ljóst að ég
var í stöðugri lífshættu. En ég
gat ómögulega verið á stöðugu
varðbergi og einu sinni sýndi
ég kæruleysi og fékk mér mola
úr konfektkassa sem „ungur
aðdáandi" sendi mér. Það hafði
næstum því kostað mig lífið.
Fleiri morðtilræði fylgdu í
kjölfarið en það var eins og
einhver héldi verndarhendi
yfir mér. En það kom að því
að morðingi minn sigraði
verndarengilinn. Nú er ég dá-
inn. Ég veit ekki sjálfur hvern-
ig ég dó. Það eina sem ég veit
er að ég dó ekki eðlilegum
dauðdaga því ég var við hesta-
heilsu. Það staðfesti læknirinn
minn stuttu áður en ég dó.
Það kom mér að litlum not-
um.
Einu ykkar tókst að koma
höggstað á mig. Það er hræði-
leg tilhugsun og þau ykkar
sem saklaus eru skiljið nú ef-
laust hvers vegna ég vildi vera
jarðsettur í kyrrþey. Nú eruð
þið hingað komin og bíðið
spennt eftir því að Einar
Graff, lögmaður minn og góð-
ur vinur lesi erfðaskrána.
Áður en hann hefur lesturinn
ætla ég að segja ykkur hver
morðinginn er. Nú ætla ég að
biðja ykkur að standa upp frá
borðum. Ég er viss um að
ykkur finnst þið eiga sitthvað
vantalað ykkar á milli. Við
hittumst aftur yfir kaffibolla
48 Vikan