Vikan - 12.04.1999, Blaðsíða 55

mark sitt á allt mitt líf
verslaði allt sem hönd á
festi. Ég, sem alla tíð hef
verið frekar reglusamur á
vín, lagðist í sukk og rugl og
var lengi í ákaflega skraut-
legum félagsskap. Á þessum
tíma bjó ég einn úti í bæ en
sem betur fer endaði man-
íukastið þegar ég var lagður
inn á sjúkrahúsið enn einu
sinni.
NYTT LIF MEÐ
NYJU LYFI
Læknirinn minn sá nú að
þetta lyf gerði mér allt annað
en gott og ákvað að gera eina
tilraun enn. Lyfið sem ég
reyndi nú var í raun og veru
flogaveikislyf en það undar-
lega gerðist að það hentaði
mér fullkomlega og smám
saman fór líðan mín að
batna. í framhaldi af því fór
ég í áfengismeðferð og nú
fannst mér ég geta farið að
lifa eðlilegu lífi á nýjan leik.
Ég þurfti eiginlega að
byrja lífið alveg upp á nýtt.
Allar eigur mínar voru farn-
ar veg allrar veraldar og ég
var með tveggja milljón
króna skuld á bakinu. Sú
skuld var aðallega tilkomin
eftir maníuna. Á þeim tíma
hafði ég eytt og sóað í allar
áttir og haldið alls kyns
„vinum" og drykkjufélögum
uppi. Á næstu árum tókst
mér að greiða skuldina upp,
smátt og smátt með hjálp
góðra manna.
Nú eru liðin 13 ár frá því
að ég byrjaði að taka floga-
veikislyfin sem breyttu lífi
mínu til batnaðar. Éyrir 5
árum giftist ég á nýjan leik
og við eignuðumst son. Sú
kona skildi einnig við mig
eftir að sjúkdómurinn tók
sig upp aftur fyrir tæpum
tveimur árum. Ég kenni því
um að ég varð að hætta að
taka lyfin um tíma, vegna
þess að þau voru farin að
valda miklum og hættuleg-
um aukaverkunum. Fyrir
nokkrum mánuðum varð ég
rnikið veikur enn á ný og þá
var ég aftur settur á gömlu
lyfin og fór mér þá strax að
líða betur.
í dag stend ég einn uppi.
Ég er þess meðvitaður að ég
verð að gæta mín á öllum
ytri áreitum og lifa rólegu
og heilbrigðu lífi. Ég vona
að ég geti haldið áfram að
taka lyfin sem halda mér
gangandi því ég get ekki
hugsað mér að veikjast aft-
ur. Það er hræðilegt að
verða fórnarlamb þessa
sjúkdóms. Honum fylgja
miklar andlegar þjáningar
og ekki bætir úr skák hversu
mikla fordóma fólk hefur al-
mennt gagnvart þunglyndu
fólki. Oft spurði ég Guð í
vanmætti mínum hvers
vegna hann legði þetta á
mig. En auðvitað veit ég að
það þýðir ekkert að gefast
upp. Ég veit líka að ef Guð
gæti svarað mér myndi hann
svara sem svo að hann leggi
aldrei þyngri byrðar á bök
okkar en við getum ráðið
við.“
~ lesandi segir
Þórunni
Stefánsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni
með okkur? Er eitthvað
sem hefur haft mikil áhrif
á þig, jafnvel breytt lífi
þínu? Þér er velkomið að
skrifa eða hringja til okk-
ar. Við gætum fyllstu
nafnleyndar.
I leimilisláiij»ið er: Vikan
• „Lífsrevnsliisa}»a“, Seljavej’iir 2.
101 Reykjavík,
k Nellanj>: vikan@frodi.is

Vikan 55