Vikan - 12.04.1999, Blaðsíða 49

inni í arinstofunni á mínútunni
sex.
Ég er viss um að pabba
finnst þetta sniðugt en mér
finnst þetta óþolandi og hreint
út sagt hræðilegt. Ég skil ekki
hvernig honum gat dottið ann-
að eins í hug. Bente Vinger
Dale þurrkaði sér um augun
með bleikum vasaklút.
Arild Vinge horfði á hana
rannsakandi augnaráði. Svo
beindi hann augum sínum að
ljóshærða, fínlega manninum
sem sat við borðsendann.
Heyrðu mig nú Graff. Hvað
á þetta eiginlega að þýða.
Eiga syrgjendur ekki rétt á því
að þurfa ekki að ganga í gegn-
um sálræn áföll eins og þetta?
Mér þykir það leitt, en ég er
aðeins að verða við óskum
skjólstæðings míns. Ég sýni
ykkur framhald myndbandsins
inni í arinstofunni á mínútunni
sex.
Hann gekk að hinum enda
borðsins þar sem sjónvarps-
tækið stóð á litlu borði. Augu
systkininna þriggja fylgdu
honum meðan hann ýtti borð-
inu á undan sér inn í arinstof-
una.
Ekkert þeirra sagði orð. Svo
hjómaði þurrlegur hlátur
Joachim Vingers.
Þetta er nú það undarleg-
asta sem ég hef upplifað.
Pabba hefur aldrei tekist eins
vel upp. Pið munið hvað hann
hafði alltaf gaman af furðuleg-
um uppátækjum. Það var eitt
af því sem gerði hann að frá-
bærum leikstjóra. Þetta er síð-
asta sviðssetningin. Persónu-
lega finnst mér þessi sýning
frábær farsi. Ég ætla að njóta
sýningarinnar til enda.
Hálfsystir hans virti hann
fyrir sér og hrukkaði ennið.
En ef honum er nú alvara,
e.t.v. er þetta ekkert grín.
Hvað ef eitthvert okkar hefur
í raun og veru myrt hann?
Eitt okkar? Hver gæti það
verið? Gæti það verið þú?
Rödd Arild Vinger var
hörkuleg.
Hún náði ekki að svara
honum áður en feitlagin, grá-
hærð eldri kona kom út um
eldhúsdyrnar. Hvernig bragð-
aðist maturinn? spurði hún.
Hann var frábær eins og
venjulega Edna mín, svaraði
Joachim Vinger. Ég skil það
alltaf betur og betur hvers
vegna pabbi hafði þig í þjón-
ustu sinni hér á Carlsbo í öll
þessi ár.
Ráðskonan kinkaði kolli en
endurgalt ekki bros hans. Hún
byrjaði að taka af borðinu.
Gestirnir þrír gengu inn í
arinstofuna og settust í sófann
við útsýnisgluggann. Joachim
Vinger sagði:
Það er ekki hægt að segja
annað en að handritið sé frá-
bært. Pabbi lét taka myndina
meðan hann sat til borðs og
borðaði uppáhaldsmatinn
sinn: Skjaldbökusúpu, lamba-
kótelettur og vanilluís með
jarðarberjum. Okkur er boðið
upp á það sama meðan við
horfum á myndbandið. Það
kæmi mér ekki á óvart þótt
við fengjum marsípantertu og
líkjör með kaffinu.
Arild Vinger horfði út um
gluggann á grasflötina, falleg-
an trjágróðurinn og litrík
blómabeðin. Garðurinn lá
niður að vantinu þar sem bát-
ar voru bundnir við bryggju.
Joachim Vinger virti bróður
sinn fyrir sér og sagði svo:
Húsið og landareignin eru
margra milljóna kröna virði,
eða hvað heldur þú?
Arild Vinger hrökk í kút og
sagði svo: Ekki tala um pen-
inga á þessari stundu.
Hvers vegna ekki? Erum
við ekki hingað komin til þess
að hlusta á það sem stendur í
erfðaskránni? Láttu ekki eins
og þú hafir ekki áhuga. Ég
veit að veitingahúsið sem þú
áttir fór á hausinn. Arfurinn
hlýtur að koma sér vel, ekki
satt
Arild Vinger kinkaði kolli.
Ég bjarga mér Joachim. Ég
hef lengi verið úti á vinnu-
markaðnum. Það er meira en
hægt er að segja um þig. Þú
ert „eilífðarstúdent" og
glaumgosi. Hvað eru þær ann-
ars margar konurnar á
frönsku Ríverunni sem halda
þér uppi þessa dagana?
Joachim Vinger sat salla-
rólegur undir þessari ræðu og
brosti til Arild.
Þú hefur alranga mynd af
mér stóri bróðir. Undanfarin
tvö ár hef ég unnið fyrir mér
sem auglýsingateiknari og
leiktjaldamálari og lifað góðu
lífi af laununum.
Vikan 49