Vikan - 07.09.1999, Qupperneq 45

hann var að því kominn að
opna gluggann og kalla til
hennar.
Hann ákvað að heimsækja
Ferrare-fjölskylduna
Fimm mínútum síðar stóð
hann fyrir utan voldugar úti-
dyrnar. Elisa opnaði dyrnar
áður en hann hringdi
dyrabjöllunni. Nú var
framkoma hennar allt
önnur. Eftirvænting
skein úr andliti
hennar. En þegar
hún kom auga á
Kaiser leit út
fyrir að hún
ætlaði að
skella á nef-
ið á honum.
Hann
flýtti sér að *
kynna sig.
Ég heiti
Patric
Kaiser. Ég
bý hérna í
næsta húsi
og mér
datt í hug
að heilsa
upp á ykk-
ur.
Herra
Ferrare er
ekki heima,
sagði hún
þurrlega og frú
Ferrare líður
ekki vel. Og þar
með lokaði hún
dyrunum.
Kaiser yppti öxlum
og gekk niður inn-
keyrsluna. Furðuleg
manneskja, hugsaði hann
með sér. Þegar hann kom að
hliðinu stansaði bíll fyrir
utan. Julian Ferrare og dótt-
ir hans stigu út úr bílnum.
Ferrare var myndarlegur
maður og leit út fyrir að
vera yngri en 58 ára. Hann
var klæddur jakkafötum og
rúllukragapeysu en bar sig
eins og hershöfðingi í full-
um skrúða.
Kaiser
rétti
eigin persónu! Julian brosi
til hans. Mér veittist sú
ánægja að
hitta
hon-
um hönd-
ina. Ég er Pat-
ric Kaiser, bróðir Johns,
nágranna þíns.
Hinn frægi blaðamaður í
.
bróður
þinn í sumar.
Hann kinkaði kolli og
gaf til kynna að samtalinu
væri lokið. En Kaiser ætlaði
ekki að láta hann sleppa svo
auðveldlega. Hann reyndi
að finna upp á einhverju til
þess að segja þegar Julian
sneri sér skyndilega við og
sagði, Kaiser til mikillar
undrunar: Viltu ekki koma
inn og heilsa upp á konuna
mína?
Mjög gjarnan. Kaiser
leyndi undruninni
með brosi.
Julian, má ég
fara inn? Kaiser
horfði á
stelpuna sem
hafði staðið
þögul á bak
við pabba
sinn. Hún
líktist engli
og hár
hennar
varjafn
dökkt og
hár móð-
ur hennar
var Ijóst.
Hildy,
þetta er
Patric
Kaiser,
sagði Juli-
an.
Komdu
sæll, sagði
stelpan og
rétti honum
fíngerða hönd-
ina. Svo sneri
hún sér aftur að
föður sínum. Má ég
fara inn?
Auðvitað máttu það,
^ ’ sagði hann. Ég veit að
f þú hlakkar til að hitta
Francescu. Hildy hljóp af
stað og Julian tók upp
ferðatöskuna. Kaiser gekk á
eftir honum, ákveðinn í að
láta ekki þetta óvænta tæki-
færi sér úr greipum ganga.
Elise tók á móti þeim í
Vikan