Vikan - 07.09.1999, Síða 59

est er að
þurrka jurtirn-
ar í lítilli birtu,
þurrki og góð-
um hita.
Astæðan fyrir því að birtan
má ekki vera mikil er sú að
jurtunum hættir til að fölna
á meðan þær eru að þorna
ef birtan er of mikil. Einnig
er hægt að setja jurtirnar í
bökunarofn og með því að
þurrka þær í ofninum breyt-
ist liturinn á þeim og verður
brúnni en ella. Það getur
verið mjög skemmtilegt því
með þessu móti fást mis-
munandi litir á sams konar
ber eða strá. Gott dæmi um
þetta eru berin á bauna-
trénu, sem eru í upphafi
snjóhvít. Þegar þau þorna á
venjulegan hátt verða þau
földrappleit en séu þau sett í
ofn fer liturinn meira út í
brúnt. Eins er með regn-
fang. Knúpparnir á því eru í
upphafi skærgulir en þegar
blómin þorna koma fram
brúnir tónar, séu þau þurrk-
uð í ofni. Ekki breytist allur
gróður við að þorna. Rósa-
aldinið heldur alveg full-
komnum lit nema þegar það
er þurrkað í ofni þá getur
það orðið dökkbrúnt. Ofn-
inn er hafður á 50°C og jurt-
irnar þurfa að vera í honum
í 5 til 10 klukkutíma. Tíma-
lengdin fer eftir því hvað
gróðurinn er þykkur.
Nú er rétti tíminn
September er rétti tíminn
til þess að tína gróður og
þurrka hann og nota í þurr-
skreytingar, en rétt er að
benda fólki á að tína bæði
reyniber og rósaaldin á mis-
munandi tíma, þegar þau
eru græn, ofurlítið þroskuð
og loks fullþroskuð þegar
þau eru orðin alrauð. Með
því fæst mismunandi litur
sem gerir það að verkum að
skreytingarnar verða fjöl-
breytilegri.
Best er að hengja jurtirnar
upp og láta þær þorna hang-
andi. Gott er að vefja bindi-
vír utan um þær og raða
þeim svo á járnherðatré.
Þannig fer minnst fyrir þeim
á meðan verið er að þurrka
þær. Ef berjaklasar eru
þurrkaðir hangandi standa
þeir uppréttir þegar þeim er
snúið við og leggjast ekki út
af eins og þeir myndu ann-
ars gera og við þetta verður
skreytingin miklu fallegri.
Oþarfi er þó að hengja upp
rósaknúppa.
Bindivír er mikið notaður
í skreytingar. Ur honum eru
búnir til stilkar á til dæmis
berjaklasana og vírnum
stungið niður í óasa eða
I körf'iinni ern svört lier sem vift vitiim
ekki livaft lieita en þau komii nr lilóm-
vendi sem keypfur Iiaf'fti verift í hlónia-
lníft. I lienni eru einnig reyniher, lilynnr,
rósaaldin, regnlang og hirkikvistur.
krans, allt eftir því hvað er
verið að skreyta. Best er að
nota bastkransa undir
skreytingar. Á þá er borið
silikon og þeim gróðri sem
maður ætlar að nota sem
undirgróður í skreytinguna,
venjulega það sem mest er
til af, er lagt ofan á silikonið.
Þurrkuð blóm eru stökk og
þess vegna má alls ekki
þrýsta fast á þau þegar verið
er að koma þeim fyrir á
kransinum. Þessu næst er fá-
gætara skreytiefninu komið
fyrir með því að stinga því
inn í grunnefnið, lyngið, sem
fyrst var sett.
Þegar skreytingin er tilbú-
in getur verið gott að úða
hana með hárlakki því við
það kemur á hana svolítill
gljái og annað og meira, það
verður miklu auðveldara að
blása af henni rykinu sem
óneitanlega á eftir að setja á
hana þar sem hún hangir á
vegg eða stendur á borði.
Hér er að finna rósaaldin, hlynaldin,
fræhús af birkikvisti, hrossapunt, blá
berjalyng og vallhumal.
í kransinum sjáið þið þurrkuð ber af
reynitré, þurrkuð ber af baunatré, sem
eru orðin guldrappleit, rósaaldin, aldin
af gullregni og bláberjalyng. Auk þess
eru notuft blóm af birkikvisti.
Uppistaða í þessum kransi eru
baunatrjáaber, birkikvistur, aldin af gull-
regni og hlyntré auk bláberjalyngs.
Vikan 59