Vikan - 28.09.1999, Blaðsíða 2

Mynd: Baldur Bragason
num
væri auðvitað mjög gaman að geta
bara rutt þessum sögum upp úr sér
eins og ekkert væri, en ég þarf að hafa
talsvert fyrir því. Þegar maður skrifar
sögu upp úr þessum brotum verður
hún að vera byggð á svolítið heim-
spekilegum hugmyndum."
Fyrir jólin í fyrra gaf Ágúst út smá-
sagnasafnið í síðasta sinn. „Sögurnar í
bókinni eru urn fíknina, alls konar fíkn
hjá ólíku fóllki. í þessari bók eru aðal-
lega lífsreynslusögur fólks sem hefur lent
utan alfaraleiðar. Það er svo
rnargt sem mótar líf fólks án þess
að það viti af því og lesandinn
getur kannski séð út úr sögunni
hvernig hlutirnir æxluðust á
þann veg sem þeir fara.“
Að lokum er hér smákafli
úr Afrakstrinum, en sagan
fjallar um rnann sem hrífst af
konunni sinni úti á götu án þess að
þekkja hana:
Eins og vanalega þegar hann kom heim
var hún sofandi í hjónarúminu. Nærvera
hennar var skyndilega svo áþreifanleg. And-
ardrátturinn þungur og hlaðinn ásökunum í
hans garð. Hann hugsaði með sér: "Ég deili
rúmi með konu sem ég þekki ekki í sjón úti
á götu. Enginn myndi trúa því. En þetta er
einmitt nægilega ótrúlegt til að vera satt."
2 Vikan
gust Borgþor Sverrisson hf-
ir tvöföldu lífi. Annars
vegar er hann heimilisfað-
ir og framkvæmdastjóri
lítils símafyrirtækis
sem sinnir spjallrásum og skjáleikj-
um, hins vegar rithöfundur sem sækir
hugmyndir sínar í líf þeirra sem berj-
ast botnbaráttunni. Ágúst er höfund-
ur Afrakstursins sem birtist í 27. tbl.
Vikunnar en sagan er úr smásagna-
safni hans sem Ormstunga gefur út í
haust og heitir Hringstiginn.
„Jú, það verður að viðurkennast að lífið
hjá mér er kannski svolítið „súrrealískt". Á
yfirborðinu er ég ósköp venjulegur maður,
er giftur og á börn, rek fyrirtæki og geng
með fundargerðir í tösku.
En í gegnum starfið kynnist ég alls konar
undarlegum persónuleikum sem hafa brotlent
einhvers staðar á leiðinni gegnum lífið. Ég sé
mjög hrátt mannlíf alls staðar í kringum mig,
kem á subbulegar kaffistofur og hitti fólk sem er
í botnslaginum. Ég verð í raun fyrir mjög
skrýtnu áreiti í lífinu og heyri sérkennilegar sög-
ur sem síast inn í mig og sækja á hugann. Stund-
um veit ég ekki alveg hvort er alvaran í lífinu, -
þessi furðulega lífsreynsla fólks eða fyrirtækja-
reksturinn og brauðstritið. Mér finnst ég
verða að koma þessum hugsunum frá
mér, en það er ekkert auðvelt. Það