Vikan - 28.09.1999, Blaðsíða 46

Framhaldssaga
konu sinnar. Hættu að
klippa þessa fjandans runna.
Þú hlýtur að sjá það sjálf að
þeir eru steindauðir. Ég þarf
að tala við þig!
Ég fer til London á morgun,
sagði hann. Ég vil að þú
komir með mér. Bara ég og
þú ástin mín. Við getum lát-
ið sem við séum í brúð-
kaupsferð.
Ertu alveg frá þér!
Hversu lengi hefur þú hugs-
að þér að láta svona?
Þarftu að spyrja?
Julian svaraði án þess að
hika: Þú veist að ég sleppi
þér aldrei. Hvers vegna ger-
ir þú okkur svona erfitt fyr-
ir?
Guð minn góður! Rödd
Francescu var svo sársauka-
full að Kaiser óskaði þess að
börnin þyrftu ekki að hlusta
á hana. Getur þú ekki sýnt
mér smá miskunn?
En ég finn ekki til miskunn-
ar, Francesca. Ég l'inn aðeins
ást.
Ást! Þú ert illmenni! Ég
vildi óska þess að ég væri
dauð.
Það var svo mikið hatur í
röddinni að Kaiser velti því
fyrir sér hvað Julian hefði
gert á hlut hennar til þess að
verðskulda það. Julian and-
varpaði. Jæja þá, Francesca,
hafðu það eins og þú vilt.
Eins og ég vil! Þvílíkur
brandari!
Þú setur mér afarkosti. Fyrst
þú hagar þér svona verð ég
að taka Hildy með mér. Hún
er tryggingin mín. Ég veit að
þú yfirgefur mig aldrei án
hennar.
Það varð löng þögn og barn-
anna vegna vonaði Kaiser
að samtalinu væri lokið. Það
heyrðist ekkert til þeirra.
Satt að segja voru þau svo
hljóðlát að Kaiser sneri sér
við til þess að athuga hvort
allt væri í lagi með þau.
Hildy lá í hnipri við hliðina
á honum. Christian sat og
starði fram fyrir sig.
Francesca braut ísinn og
sagði ískaldri röddu: Hvað
myndir þú gera ef ég færi
fram á skilnað og tæki börn-
in með mér?
Þá yrði ég að segja börnun-
um - og öllum - sannleikann.
Það heyrðist hálfkæft óp frá
Francescu. Kaiser rétt náði
því að grípa í Hildy og koma
í veg fyrir að hún hlypi til
mömmu sinnar. Hann þrýsti
henni fast að sér og vonaði
að Francesca og Julian
hefðu ekki heyrt til þeirra.
Það leit ekki út fyrir það því
Julian hélt áfram: Þú ert mín
og ég mun gera allt sem í
mínu valdi stendur til þess
að halda í þig. Ég elska þig.
Ef þú elskaðir mig myndir
þú leyfa mér að fara.
Það geri ég aldrei. Ég mun
fylgjast með þér hverja sek-
úndu sem við erum saman
því ég veit að þú flýrð með
börnin ef þú færð tækifæri
til þess. Þess vegna ætla ég
að taka Hildy með mér. Þá
veit ég að þú verður hér
þegar ég kem til baka.
Ég skil ekki hvers vegna þú
notar Elise sem fangavörð
ef þú ert svona viss í þinni
sök.
Elise er hér til þess að þið
hafið einhvern félagsskap og
til þess að gæta Christians.
Hún er hér til þess að gæta
þess að ég hitti ekki nokkra
sálu meðan þú ert fjarver-
andi! Aumingja Christian er
dauðhræddur við hana.
Ég veit ekki um hvað þú ert
að tala, sagði Julian. Elise er
hér í góðum tilgangi. Þetta
er tóm ímyndun. Þú ofdekr-
ar Christian. Hann þarf á
meiri aga að halda.
Hann þarf á meiri ást að
halda, sagði hún kuldalega.
Ég aðvara þig Julian. Ein-
hvern tíma rennur upp sá
dagur að ég get horfst í augu
við það að það sé betra fyrir
börnin mín að vita sannleik-
ann en að búa undir sama
þaki og þú.
Þér tekst ekki að hræða mig,
sagði Julian kæruleysislega.
Þú elskar þau of mikið til
þess. Það er þinn veikleiki
og minn styrkur. Fyrst þú
vilt ekki fara með mér ætla
ég inn og láta Elise vita að
Hildy fari með mér.
Gerðu það, sagði Francesca
biturlega. í leiðinni skaltu
biðja þessa yndislegu systur
þína að halda þessum ógeðs-
legu pillum sínum fyrir sjálfa
sig. Ég er ekki heimskari en
svo að ég veit að hún gefur
mér róandi lyf.
Kaiser heyrði fótatak þeirra
fjarlægjast. Hann beið and-
artak og leit svo í kringum
sig. Okkur er óhætt að halda
áfram hvíslaði hann en
börnin hreyfðu sig ekki.
Hildy hríðskalf og Christian
sat sem fastast og starði
fram fyrir sig. Þið skuluð
koma heim með mér, sagði
46 Vikan