Vikan - 26.10.1999, Blaðsíða 26

að einhverjir vildu gista á
þessum stað! Reyndin er nú
sú að hér er nánast fullbókað
yfir sumarmánuðina og núna
er svo komið að það er vax-
andi nýting einnig yfir vetra-
mánuðina. Það eru bæði Is-
lendingar og útlendingar sem
sækja í að koma til okkar.
Starfsmenn á fullu í
kartöflurækt.
Hérna í hverfinu okkar er
allt til alls og héðan er stutt
að fara til að njóta helstu
náttúruperlna landsins.
Sólheimar hafa vaxið und-
anfarna áratugi og nú eru
hér um 100 íbúar. Við sjáum
fyrir okkur að þessi sókn
haldi áfram og byggðin þró-
ist í að vera um 150 íbúar
árið 2015. Þar setjum við
þröskuld því félagsleg tengsl
munu rofna verði byggðin
stærri en það.
Við reynum að lifa og
starfa eins og ein stór fjöl-
skylda. íbúar hittast á morg-
unfundi klukkan níu í
íþróttaleikhúsinu þar sem
við spjöllum um það sem er að
gerast þann daginn. Þar getum
við líka rætt þau mál sem
liggja okkur á hjarta. Sólheim-
ar eiga sjötíu ára afmæli á
næsta ári og við erum strax
farin að undirbúa afmælishá-
tíðina. Við verðum reyndar í
samkeppni við önnur afmælis-
„Helstu ástæðurnar fyrir sviptingunni og
bráðabirgðalögunum voru þær að börnin borð-
uðu mikið grænmeti og hún leyfði fötluðum og
ófötluðum börnum að leika sér saman.“
börn á aldamótaárinu en það
verður vegleg afmælishátíð
hjá okkur."
Að fræðslustund lokinni var
ekki úr vegi að rölta um svæð-
ið og kíkja inn á ólíkar vinnu-
stofur. Þar voru starfsmenn
önnum kafnir og máttu varla
vera að því að líta upp. A tré-
smíðaverkstæðinu er margt í
gangi, hljóðfærasmíð, leik-
fangasmíð og sjálfur Keikó
birtist á þurru landi. Reyndar
var hann skyndilega orðinn
blár en það er nú aukaatriði.
Kertagerðin státar af einstakri
framleiðslu. Þar má finna
kerti úr býflugnavaxi sem
hægt er að toga og teygja án
þess að þau brotni. Fyrir ári
síðan tóku Sólheimar og Olís
sig saman og fóru að safna
saman kertastubbum. A öllum
sölustöðum Olís eru ílát þar
sem allur almenningur getur
komið með kertaafganga.
Þeim er safnað saman og ný
kerti unnin úr afgöngunum.
Slík kerti eru augnayndi,
brenna ágætlega og gefa öðr-
um kertum ekkert eftir. I vef-
stofunni kepptust starfsmenn
við að vefa litríkar mottur,
töskur og trefla úr efnaaf-
göngum. Það er óhætt að full-
yrða að á Sólheimum sé hver
hlutur nýttur til hins ýtrasta
og oftar en einu sinni sé þess
nokkur kostur.
Klukkan er einn helsti óvin-
ur stressuðu borgarbarnanna
og eftir að hafa gleymt stund
og stað í sveitinni var stefnan
tekin á Reykjavík í hengd-
ingskasti.
Sú virðing sem borin er fyrir
öllum hlutum á Sólheimum er
engu lík. Hin mikla nægjusemi
að lifa af því sem landið gefur
og nýta allt sem ti! fellur er
einstök og til mikillar fyrir-
myndar.
leið til Kanaríeyja
Eins og fram kom hjá Óðni voru
Sólheimar upphaflega stofnaðir
sem barnaheimili og þar má finna
nokkra ibúa sem hafa búið þar i
yfir fimmtíu ár. Árni Alexandersson fluttist
að Sólheimum 16. september 1949, þá
aðeins átta ára gamall. Hann er því ný-
lega búinn að halda upp á hálfrar aldar
búsetuafmæli. Hann er ánægður með lífið
og tilveruna, enda á leiðinni til Kanaríeyja
í vetur. Árni á kærustu sem heitir Dísa
Ragna Sigurðardóttir og þau búa saman í
Undirhlíð 12.

Hvar vinnur þú?
„í kertagerðinni. Ég er
að búa til kerti úr bý-
flugnavaxi. Ég hef mest
getað sett í 16 pakka á
dag og það eru tíu í hverj-
um pakka. Ég vinn alla
daga frá níu til fimm en
það er frí um helgar."
Verslar þú mikið í búð-
inni hérna á staðnum?
„Við fáum alltaf vasa-
Árni Alexanders-
son er duglegur í
kertaframleiðsl-
unni.
peninga á föstudögum. Stundum
kaupi ég snakk og kók til að hafa yfir
helgina þegar við horfum á sjónvarpið
en núna er ég að spara til að komast
til útlanda. Ég er líka að safna geisla-
diskum, ég á 274."
Manstu vel eftir Sesselju á meðan
hún stjórnaði hérna?
„Ég man að hún borðaði bara græn-
meti, vildi aldrei kjöt. Hún var mjög
góð en við máttum aldrei horfa á sjón-
varpið nema þegar Stundin okkar var
á dagskrá. Það voru einu skiptin sem
við máttum horfa. Mér fannst það svo-
lítið leiðinlegt því mér finnst svo gam-
an að horfa á sjónvarp."
Ætlar þú að vera á Kanaríeyjum yfir
jólin?
„Nei, ég verð hjá
systur minni í
Reykjavík yfir jólin
og Dísa hjá
mömmu sinni á
Eyrarbakka. Við
förum svo saman
til Kanarí þegar
jólin eru búin og
verðum í tvær vik-
ur."