Vikan - 09.11.1999, Qupperneq 46

f r
m h
s s
ÁSTÍ

George hefur ... komist að öllu,
stamaði hún.
Þetta var það sem hertogann hafði
grunað. En þrátt fyrir það brá honu:
jwSrTictin^iieyrði hana segja það
Hvernig gat hánfrMð? spurði bhnn
Er hann kominn aftur?
Nei, hann er ekki kominn. Én þegar
hann kemur þá ... þá ætlar hann að
drepa þig!
Hertoginn starði á hana eitt andar-
k tak og sagði svo: Það þykir mér ákal'-
pga ósennilegt \_/
{ú, víst... víst ætlar hann aðgjjia
þaoþsagði Hermione ákveöHj.
Ég eKviss um að þeh\a dteu ýkjur,
sagði hertoginn þu\rleg^H-Ivern jöVe
þú þetta annar^? spm>ði hamvpg tojó
yásaklút úr brjósn/a^anum-pg^þmrkaði
aárin af kinnum hMnar. J
Hvað eigum við að gera\mvernig
getum við komið okkur úr þessari
klípu? spurði hún.
Svaraðu nú fyrst spurningu minni,
sagði hertoginn rólega. Hsærnig veist
þú að eiginmaður þimyveit um sam
band okkar?
Dawkins, einkaþjónn GeorgeV er
vinur Jones. Hímn skrifaði henni srá
rís og^agði að Georg hefi látið fyJgj
ast með okkur undanfarið og að han
... hefði fengið skýrslu um okkur um
leið og hann fékk mikilvæg skjöl frá ut
anríkisþjónustunni sem voru send með
hraðboða.
Hertoginn beit á jaxlinn spurði svo:
Getur verið að einhver hafi njósnað
um þig án þinnar vitneskju?
Hvernig get ég vitað það ... hvernig í
ósköpunum átti mér að detta þetta í
hug? spurði Hermione. O Kenyon,
Kenyon ... hvernig get ég látið þig
deyja ... hvernig ætti ég að geta lifað án
þín?
Hún lagði hendurmu'um hálsinn á
hertoganum og þi/sti honum að sér.
Hann kyssti hana rg sagði svo: Segðu
mér nákvæmlega ívað einkaþjónninn
sagði Jones.
áím sagði75>tU'a'ði Hcrmione
kjökrandi, að Geoto væri... æfareiður
og væri búinn að strVigja'þess heit að
drepa þig! Hann ætlar að sktsna þig á
hólm ... um leið og ha m kemuKJil
baka.
Hvenær er það? spdrði hertoginn.'
Ekki fyrr en ... á fö/tudaginn, svaraði
Hermione. Hann þarf að fara á rnikil-
vægan fund á moi/un.
Hertoginn huglsaði með sér að það
gæfi þeim svgutið svigrúm. Þegar hann
_ sagði ekkert sagði^Jemuone: Hugsaðu
. / þúr hneykslið! Hugsaðu'þBl'-rr-faxað
\ mrottningin verður reið. Hún er búin
ðm að banna einvígi.
En þau eru nú háð samt sem áður,
sagði hertoginn.
Ef Georg drepur þig þá neyðist ég til
þess að fara með honum úr landi í að
minnsta kosti þrjú eða fjögur ár. Ó,
Kenyon, hvernig á ég að halda það út?
Hvernig get ég verið án ... alls?
Hertoginn stóð upp og stillti sér upp
fyrir framan arininn.
Við verðum að vera klók, Hermione,
sagði hann.
Hvað áttu við? spurði hún. Georg
ætlar að skora þig á hólrn og ef þú neit-
ar munu allir líta á þig sem raggeit.
Hertoginn svaraði ekki, svo hún hélt
áfram.
Ég vil ekki verða sökuð um að vera
völd að dauða þínum. Enginn myndi
tala við mig framar.
ún fór að gráta og hertoginn gat
ekki stíllt sig um að ganga að sófanum
og taka\tan um hana.
Hún greNyið brjóst hans og hai
þrýsti henni aoSér-eg-sagði! Heyrðu
mig nú, mín kæra, mikilvægast er að þú
neitir öllum sakargiftum.
En ... ég er viss um að Georg trúir
mér ekki! Hermione snökfTTÞú-veist
hvað hann er afbrýðisamur. Hann hef-
ur áður ... hótað því að skilja einhvern
ættingja sinn eftir hjá mér meðan hann
er í burtUtfHún sþðlcfi aftur og sagði
svo: Það pýðir ^inMdlpggJp^ð^að hann
vill hafa piflhvenW:. sem getur njósnað
um mig og sagt honum ... allt sem ég
tek mér fyrir hendur. Sagt honum frá
öllum sem ég hitti.
Hertoginn hugsaði með sér abii
lega væri auðveldara að eiga í hoggi
^við ættingja en óþekktan njósnara, en
hbmim fannst engin ástæða til þess að
láta þá^skoðun sína í ljós. Honum
fannst ótrufeiyritð-faarm skvldi hafa
verið svo einfaldur að láta sér e
detta í hug að afbrýðisamur jarlinn léti
fylgjast með konu sinni. Hann vissi að
igorge Wallington var þekktur fyrir
skapsnTtmþsína. Að sögn vina hans gat
hann verið habðm í horn að taka ef
svo bar undir. Hanmvar nokkuð viss
um að jarlinn rnyndi sRipta um skoðun
og ekki standa við hótumna um að
drepa hann en hann myndr örugglega
sjá til þess að hann særðist illa. Burtséð
frá líkamlegum meiðslum nundi
hneykslið án efa berast urn Mayfair á
ógnarhraða. Margar konpr voru af-
brýðisamar út í Hermionfe vegna feg-
urðar hennar. Þær myndu gleðjast yfir
tækifærinu til þess að hrinda henni nið-
ur af stallinum. Ekkýoara vegna þess
að eiginmaður hennar var áhrifamikill
maður heldur einriig vegna þess að
hún var hirðmey Alexöndru prinsessu.
Hertoginn Var fljótur að hugsa þegar
mikið bar við. Hann braut heilann um
hvernig hann gæti komist hjá einvíginu
sem g;éti haft skaðleg áhrif, bæði á
hajm sjálfan og Hermione. Hann þrýsti
lenni fastar að sér og sagði svo:
Heyrðu mig nú, mín kæra, það er mik-
ilvægt að þú gerir nákvæmlega það
sem ég segi þér.
Hvernig get ég hlustað á þig .. þegar
ég get ekkert annað gert en að gráta?
46 Vikan