Vikan - 09.05.2000, Blaðsíða 10

TiTHitiM
TIL NORÐFJARÐAR
Það er nokkuð langt á mllli
Rómaborgar og Neskaupstað-
ar. Og siálfsagt ekki margt
sem staðirnir tveir eiga sam-
eiginlegt. Sá fyrrnefndi suð-
ræn, forn heimsmenningar-
borg, hinn síðari norðlægur
sjávarútvegsbær. Mannlíf
blómstrar Uo á báðum stöðum
og trúlega á hvor um sig sína
kosti og sinn sjarma - eða
hvaðP Um bessar mundir býr á
Norðfirði ungt reykvískt par
sem bangað kom beint frá
Róm, eftir tveggja ára dvöl, og
hafa bau sitt að segja um
bessa tvo staði.
Að fæðast á íslandi
Þau voru við nám í Róm er
vissar breytingar urðu á hög-
um þeirra. Þau gerðu hlé á
námi sínu og héldu í sumar-
byrjun heim til íslands. Fyrsta
barnið hafði boðað komu
sína og það skyldi fæðast
heima. En í stað þess að setj-
ast að á heimili sínu í Reykja-
vík, varð Norðfjörður fyrir
valinu. Bæði höfðu þau haft
áhuga á að búa um tíma úti á
landi, í litlu samfélagi, og
fannst ekki síðra að það yrði
nú í beinu framhaldi af dvöl-
inni í stórborginni.
Hún heitir Hildur Björns-
dóttir og er hálfnuð með nám
í listasögu við Rómarháskóla.
Hann heitir Kristinn Péturs-
son og lauk sl.vor námi í kvik-
myndagerð. Eftir örstutt
stopp í Reykjavík var haldið
austur. Hildur starfaði í apó-
tekinu í Neskaupstað, með-
an beðið var eftir barninu, en
Kristinn prófaði sjómennsku
og vann við barþjónustu í Eg-
ilsbúð. Nú er hann hins veg-
ar leiðbeinandi í Verk-
menntaskóla Austurlands og
grunnskóla staðarins.
„Ástæðan fyrir því að við
erum hér á Norðfirði er auð-
vitað fyrst og fremst sú að for-
eldrar mínir, sem hafa búið
hér í rúm tvö ár, buðu okkur
að vera hjá sér um tíma,“ seg-
ir Hildur. „Það var vel þegið
þar eð við vorum auralítil eft-
ir námsdvölina úti og svo
fannst mér ekki síður gott að
geta með fyrsta barn notið
aðstoðar móður minnar sem
sjálf á fjögur börn. Hér er líka
gott sjúkrahús og lúxusað-
staða fyrir sængurkonur.“
Kristinn bætir við að aldrei
hafi annað komið til greina en
að barnið fæddist á íslandi,
bara spurning hversu lengi
yrði staldrað þar við. „Hild-
ur á eftir tvö ár í sínu námi og
þótt ég hafi lokið mínu kvik-
myndanámi í sumarbyrjun þá
hafði ég áformað að taka
tveggja ára kúrs í öðru fagi.
En við höfðum heimsótt for-
eldra Hildar hingað og fannst
þetta mjög spennandi kostur.
Það sem enn er meðal ann-
ars svo ágætt við landsbyggð-
ina svokölluðu er að maður
hefur tækifæri til að fást við
aðra hluti en maður kannski
þætti alla jafna gjaldgengur í
fyrir sunnan og tek ég þar sjó-
mennskuna og kennsluna
sem dæmi.“
Manngildið meira en í
Róm
Upphaflega höfðu Hildur
og Kristinn áætlað að fara aft-
ur til Rómar í janúar en hafa
nú frestað því til næsta hausts,
þau telja það raunhæfara að
öllu leyti með tilliti til þeirr-
ar litlu. Alveg eins er líklegt
að þau verði eitthvað áfram
á Norðfirði enda kunna þau
ljómandi vel við sig. „Þetta
eru auðvitað viðbrigði," seg-
ir Hildur og hlær, „bæði það
að vera allt í einu komin með
barn og aftur komin í for-
eldrahús, orðinn hluti af
stórri hávaðasamri fjölskyldu
með tvo hunda, eftir að hafa
verið bara tvö í rólegheitun-
um svo lengi. En þetta er
skemmtilegt og vissulega
ómetanlegt að hafa stuðning
foreldra minna í sambandi
við barnið.“ Faðir Hildar er
yfirlæknir við sjúkrahúsið og
móðir hennar hjúkrunarfræð-
ingur, svo varla getur aðstað-
an verið betri. „Okkur hefur
líka verið mjög vel tekið hér
í bænum, til dæmis þegar illa
gekk fyrir Kristin að fá sum-
arvinnu þá fylgdist hálfur
bærinn með og vildi aðstoða.
Eins var bláókunnugt fólk að
óska okkur til hamingju með
barnið." Kristinn segist hreint
ekki kippa sér upp við það að
hafa sveiflað sér sunnan úr
fornmenningarborginni Róm
og norðaustur á Norðfjörð.
„Ekki veit ég hvort það er
vegna þess að ég er eitthvað
að dofna með aldrinum eða
hvort þetta kallast kannski að
vera orðinn dulítið sigldur,“
segir hann sposkur. „En ég
drakk eins og svampur í mig
menningu og sögu Róma-
borgar, enda hvað annað
hægt? Og ætti þess vegna að
taka illilega eftir því að kirkj-
an hér er minni en klósettka-
pella páfans, að hérna er að-
eins einn veitingastaður en
nokkrir bara í götunni okkar
í Róm, að... að... en það er
bara ekki þetta sem skiptir
öllu máli. Hér er umhverfið
líka ægifagurt, snarbrött fjöll-
in og fjörðurinn nægilega
breiður til að manni finnst
hvergi þrengja að sér. Svo er
það manngildið, á svona litl-
um stöðum er maðurinn stór
og það er auðvitað ekki lítils
virði. En varðandi þetta
meinta fásinni þá held ég að
það sé helst að finna í kollin-
um á þeim sem um það kvart-
ar. Hér er ágætt menningar-
og íþróttalíf og nóg að gera
fyrir þá sem nenna að hafa
ofan af fyrir sér, alls kyns
klúbbar og félög, árvissar
uppákomur og skemmtanir.
Ef ég sakna einhvers eins og
er þá er það að komast ekki í
bíó - ekki þó til að sjá það sem
boðið er upp á í Reykjavík
um þessar mundir, fremur
veldi ég Hafnarfjörð þar sem
Kvikmyndasafnið hyggst
sýna vandaðar myndir - en
allra helst bíó í Róm. Það er
alveg dásamlegur kúltúr að
sjá gott bíó.“
Fjölbreytileg störf
Það má að segja að þau
Kristinn og Hildur hafi náð
því besta út úr dvöl sinni í
Neskaupstað það sem af er,
enda bæði opin fyrir nýrri
reynslu. Hildur, sem hefur að
baki BA gráðu í spænsku og
10
Vikan