Vikan - 09.05.2000, Page 18

Texti: Guðríður Haraldsdóttir
Að krylja brandara er eins og að kryfja frosk. Báðir tíeyja.
Hvað er fyndið?
Húmor finnst alls staðar.
Hann er stór hluti af lífi
okkar og litar öll samskipti.
Við notum hann til að
gleðja, særa, ná fram
markmiðum okkar, létta
hrúgandi andrúmsloft eða
bara til að skemmta okkur
og öðrum. Gamanleikrit f
leikhúsum hafa alltaf verið
uinsælli en önnur leikrit,
uppistand hjá grínistum
hefur vakið mikla lukku og
svo úir og grúir af fyndnu
efni í sjónvarpinu. Kímni-
gáfa fólks er afar mismun-
andi.
í bessari grein verður eng-
in tilraun gerð til að fjalla
um húmor á fræðilegan
hátt eða kryfja hann, hvað
bá að gera tæmandí úttekt
á honum. Á meðan sumir
hlæja að fólki sem dettur á
rassinn vilja aðrir ekkert
annað en tvíræða og dóna-
lega brandara. Einn hópur-
inn hlær síðan stillilega að
djúphugsuðum setningum
sem vitrir spekingar láta út
úr sér uið gott tækifæri. En
hvað um bað! Við höfum
rétt á buí að hlæja að bví
sem okkur bvkir fyndið,
sérstakiega ef við erum
ekki að særa aðra með buí.
Eftirfarandi sögur og dæmi
eru efiaust misfyndin í
augum fólks en húmor er
eins margvíslegur og fúlkið
er margt.
Að svara fyrir sig
Þú ert að segja vini þínum
brandara og hann hlær ekki í
lokin eins og þú áttir von á.
Vinurinn segir bara:
„Bíddu, var brandarinn bú-
inn?“ Þá skaltu segja með
samúð í röddinni: „Þetta er
allt í lagi. Ég skal segja þetta
aftur, bara hægar.“
Margir átta sig ekki á því að
sumar spurningar geta verið
særandi. Spurning eins og
„Hefur þú fitnað svona mik-
ið síðan ég sá þig síðast?“ er
eitur í beinum þeirra sem eru
að fitna. Eins og þeir hafi ekki
tekið eftir því sjálfir? En það
umræðuefni til að brydda upp
á!!! Þegar feitabollur hitta
svona dóna og aumingja er
hægt að svara þeim í sömu
mynt. Hér koma þrjú dæmi:
1. „Já, ég hef fitnað undanfar-
ið. Það gera krabba-
meinslyfin.“ (Með alvöru-
svip.)
2. „Ó, finnst þér ég hafa fitn-
að? Takk, þú lítur líka æð-
islega vel út.“ (Muna að
brosa.)
3. „Úps, er ég feit/ur? Mér
hefur sjálfri/sjálfum fundist
þetta upp á síðkastið þeg-
ar ég horfi í spegil. Ég hélt
að þetta væri anorexíuein-
kenni. Þau lýsa sér einmitt
svona." (Vera hissa á svip-
inn.)
Karlrembuhúmor
Nýjasta setningin hjá karl-
rembunum núna er: „Hvern-
ig er hægt að treysta mann-
eskju sem blæðir stöðugt í
fimm daga í hverjum mánuði
og deyr ekki?“
Mismæli barna
Foreldrar vita fátt
skemmtilegra en að segja sög-
ur af börnum sínum. Sögurn-
ar fjalla oftar en ekki um
smellin tilsvör barnanna og
mismæli. Hér koma nokkur
dæmi:
Jesús og lærisneiðarnar 12.
Á núna að fara að kyrkja
hann Jóa frænda? (jarða í
kirkju). Hann var algjör kyn-
þokkahatari. Fólkið í þessu
landi krossfestir sig alltaf þeg-
ar það minnist á Jesú. Vitfirr-
ingarnir þrír komu með gjaf-
ir handa Jesúbarninu.
Meiri Jesúhúmor
hinna greindu, dökkhærðu
einstaklinga við að segja
brandara um þær. Ljósku-
brandarar um karlmenn hafa
verið fáir en þó sést einn og
einn góður eins og sá um ljós-
hærða manninn sem kom að
konunni sinni uppi í rúmi
með öðrum manni. Ljóskinn
tók byssu og bar hana upp að
gagnauganu. „O, nei, elskan
mín, ekki skjóta þig!“ vein-
aði konan hans. „Víst,“ sagði
ljóskinn, „og þú ert næst í röð-
Maður nokkur fór í skart-
gripaverslun í þeim tilgangi
að kaupa hálsmen með krossi
handa fermingarbarni. Úrval-
ið var ekki mikið í kassanum
í borðinu og hann spurði af-
greiðslustúlkuna hvort ekki
væru til fleiri tegundir krossa.
„Jú, við eigum krossa hérna
á bak við en þeir
eru með einhverj-
um kalli á,“ svar-
aði afgreiðslu-
stúlkan hressilega.
mm.
Komíð út úr skápnum
Ekki getur verið auðvelt
þegar tveir einstaklingar með
ólíkan húmor rugla saman
reytum sínum. Eftirfarandi
saga sem gerðist fyrir nærri 50
árum er dæmi um það.
Áslaug Dóra Eyjolfsdottir formaður
Kuenréttindafélags íslands og
kynningarfulltrúi Listahátíðar og
Listasafns Reykjauíkur.
Að gera grín að
sialfum sér
Skammstöfunin
R.F.S.T. stendur
fyrir Félag les-
blindra á ís-
landi!!! Þetta
heyrðist hjá ungri
konu sem hefur
átt erfitt uppdrátt-
ar í skólakerfinu
vegna þess að hún
er lesblind. Þrátt
fyrir það orgaði
hún af hlátri yfir
þessum brandara.
Ljóshærðar
konur hafa verið
afar duglegar við
að segja ljósku-
brandara og eru
með því að verða
búnar að drepa
niður ánægju
„Þegar ég var lítil hafði ég mjög gaman af því
að látafólki bregða,
hékk á bak við hurðir
og stökk fram þegar
síst skyldi. Fólki fannst
þetta reyndar misfynd-
ið. I dag finnst mér
fyndið þegar eitthvað
skemmtilegt dettur upp
úrfólki, eitthvað klúð-
urslegt sem stafar
kannski af gleymsku.
Fólk getur verið svo
skemmtilega utan við
sig og ruglað án þess
að ætla sér það. Mér
finnst reyndar ekkert
fyndið ef húmorinn
særir aðra. Skemmti-
kraftar eins og Fóst-
bræður, Seinfeld og
Chaplin eru óborgan-
legir en sá allra
skemmtilegasti er
hann Jón sonur minn
sem er tveggja ára.
Hann er gangandi
brandari."