Vikan - 09.05.2000, Blaðsíða 28

Frásögn ungs manns sem ánetjaðist sértrúarsöfnuði
Heilaþvottur og peningaplokk
Ég ólst upp í kristílegu um-
hverfi og var hamingjusamur
ungur maður pegar ég kynnt-
ist félki sem átti eftir að
breyta Iffi mínu mjög mikið. Ég
fékk vinnu hjá útvarpsstöðinni
Stjörnunni árið 1989, rétt áður
en hún var seld til kristilegrar
fjölmiðlunar. Mér bauðst að
vinna Uar eftir söluna pví ég
hafði unnið mikið starf með
KFUM og var hví ekkert ökunn-
ugur kristilegu starfi. Á nýju
Stjörnunni kynntist ég mörgu
félki sem uar í söfnuðum utan
pjóðkirkjunnar. Þarna var
margt yndislegt og gott félk
en aðrir reyndust ekki eins
géðir begar ég kynntist beim
betur. Einn daginn knm til ís-
lands Bandarikjamaður á veg-
um Stiörnunnar. Samskipti mín
við hann urðu til bess að ég
fór til Flérída í biblíuskéla bar.
Með í för voru aðrir íslending-
ar sem ég kannaðist lítillega
við frá Stjörnunni. Hjén nokkur
sem ég kýs að kalla Fjólu og
Hörð urðu nánir vinir mínir eft-
ir bessa ferð.
gera það eina rétta.
Hörður og Fjóla urðu for-
stöðumenn og þegar fram
liðu stundir varð ég unglinga-
leiðtogi. Ef hjónin þurftu að
fara til útlanda sá ég um rekst-
ur safnaðarins því ég var nán-
asti samstarfsmaður þeirra.
Hjónin vildu endilega að ég
hætti í vinnunni minni og
kæmi alfarið á skrifstofuna
þeirra því guð myndi sjá fyr-
ir mér. Ég gerði það og vann
launalaust fyrir söfnuðinn um
nokkurra mánaða skeið en
safnaði bara skuldum. Við
fórum eftir ströngum reglum
sem kröfðust hreinlífis af
safnaðarbörnum sínum. Ekki
mátti reykja eða drekka og
helst ekki umgangast fólk
utan safnaðarins. Við borguð-
um tíund af launum okkar
eins og tíðkast í svona litlum
söfnuðum. Ef fólk vill vera í
utankirkjusöfnuði verða pen-
ingarnir að koma einhvers
staðar frá. Þetta er bara val
hjá fólki sem markast af túlk-
un þess á ákveðnum biblíu-
versum.
Ef meðlimir gengust ekki
undir vilja Harðar og Fjólu
gat það kostað útskúfun og
mikil læti. Þeim tókst að ná
valdi yfir fólkinu sem var far-
ið að óttast þau hjónin. Ég var
farinn að koma á sama hátt
fram við unglingana sem til-
heyrðu söfnuðinum og fannst
það eðlilegt og sjálfsagt.
Djöfullínn að hvísla
Ég var í þessum söfnuði í
tvö ár en nokkru áður en ég
hætti fór ég að reyna að slíta
mig lausan. Ég gerði það bæði
meðvitað og ómeðvitað. Ég
missti aldrei dómgreind mína
alveg því mér finnst að fólk
eigi að vera frjálst. Ég óttað-
ist ekkert þótt Hörður og
Fjóla segðu að allar efasemd-
arhugsanir um starf þeirra
kæmu beint frá djöflinum.
Ég fór stundum í kvik-
myndahús með vini mínum
sem hjónunum fannst óæski-
legur. Þeim líkaði ekki við
hann því hann var hvorki í
þessum söfnuði né frelsaður
samkvæmt þeirra skilgrein-
ingu á hugtakinu. Þessi mað-
ur er prestur hjá Þjóðkirkj-
unni í dag. Ég skrökvaði að
þeim um ferðir mínar því af-
leiðingarnar hefðu orðið
slæmar ef þau hefðu komist
El meðlimir
gengust ekki undir
vilja Harðar og Fjólu gat
bað kostað útskútun
og mikil læti. Þeim tékst
að ná valdi yfir félkinu
sem var farið að
éttast bau hjénin.
Ég var farinn að koma
á sama hátt fram við
unglingana sem tilheyrðu
söfnuðinum og
fannst bað eðlilegt
og sjáifsagt.
að sannleikanum. í ákveðinn
tíma var ég ekki heiðarlegur
við þau því ég var ekki sam-
mála þeim um alla hluti en ég
þjáðist af samviskubiti.
Mér fannst ekki alveg rétt
hvernig þau hjón ráðstöfuðu
peningum frá safnaðarbörn-
unum. Um sjötíu manns voru
þarna síðast þegar ég vissi og
miklir peningar fóru um
hendur hjónanna. Þau byrj-
uðu á því að kaupa rándýran
bíl en voru kærulaus með
áríðandi hluti eins og raf-
magnsreikning og auglýs-
ingareikninga frá dagblöðun-
um. Bíllinn var keyptur á rán-
dýru bílaláni sem var tekið í
nafni safnaðarins og greitt af
honum með einstaklinga úr
söfnuðinum þ.á.m. mig sem
ábyrgðarmenn. Þau eiga sér
skrautlega fortíð í fjármálum
og mér fannst þau afar sið-
blind á hvernig þau notuðu
fjármuni safnaðarins í eigin
þágu.
Allt kemst upp
Eitt sinn var ég beðinn um
að koma skilaboðum til eins
úr söfnuðinum. Ég gleymdi
að gera það en laug því að ég
hefði skilað þessu samvisku-
samlega. Nokkru síðar kom í
ljós að ég hafði ekki sagt satt
og þá varð allt vitlaust. Fjóla
og Hörður biluðust og full-
yrtu að ég hlyti að ljúga um
fleiri hluti en þessi smáatriði.
Ég þyrfti greinilega endur-
reisnar við, ég var fallinn og
var settur beint í svokallaða
gjörgæslu. Þau skipuðu mér
að skrifa niður allar yfirsjón-
ir mínar og syndir og skila til
þeirra sem fyrst. Ég hlýddi
þeim og skrifaði í einlægni
minni allt um bíóferðirnar
með óæskilega vininum og
aðra bresti mína. Þau lásu það
sem ég skrifaði og sögðu í
kjölfarið að ég yrði að fara
eftir ráðleggingum þeirra til
að sál mín bjargaðist. Ég varð
að hafa samband við þau
tvisvar á dag svo þau gætu
fylgst með öllu sem ég gerði.
Til að byrja með átti ég að
flytja frá afa mínum því hann
reyndi mikið að stjórna mér
og lífi mínu. Einnig átti ég að
minnka samskipti við fjöl-
skyldu mína til mikilla muna.
Þetta misbauð réttlætiskennd
minni og mér fannst ekkert
biblíulegt eða kristilegt við
þetta. Ég tók mér umhugsun-
Nýr söfnuður
Eftir að við komum aftur
heim til Islands höfðu Hörð-
ur og Fjóla samband við mig
og tvo aðra og við stofnuðum
saman söfnuð á kristilegum
grunni. Við fengum ágætis
húsnæði nálægt miðbæ
Reykjavíkur. Mér leið afar
vel með þessu fólki og fór inn
í þetta með jákvæðu hugar-
fari. Mér fannst ég vera að
28
Vikan