Vikan - 13.06.2000, Qupperneq 57

Hfl ■JliíiHml
Er ég væluskjdða?
Kæri Póstur,
Kærastinn minn og ég rífumst mikið
yfir því að ég er svo grátgjörn. Hann seg-
ist ekki þola hvað ég sé mikil væluskjóða
og að hann geti ekkert sagt við mig öðru-
vísi en ég fari að tárast. Mér líður illa yfir
þessu, sérstaklega vegna þess að hann
veit að ég er mjög tilfinningrík mann-
eskja. Ef ég þyrfti að pína mig til þess
að gráta ekki þá væri ég ekki ég sjálf.
Þetta eru engin gervitár hjá mér, ég er
bara þannig gerð að ég hef þörf fyrir að
fella tár ef ég kemst í uppnám. Sem dæmi
get ég nefnt að við rifumst nýlega út af
því að hans fyrrverandi er alltaf að
hringja í hann og ég fór að gráta.
Nokkrum dögum síðar fór ég að
gráta af því hann neitaði að
koma með mér í brúðkaup í
fjölskyldunni minni. Ég veit
að það hljómar kjánalega að
bresta alltaf í grát, en ég er nú
einu sinni bara svona gerð.
Kærastinn minn er hins
vegar mjög lokaður og
þessi tvö ár sem við
höfum verið saman
aldrei séð hann fella eitt tár, ekki einu
sinni þegar amma hans dó. Málið er, að
ég elska hann, en ég veit ekki hvernig
ég get komið honum í skilning um að það
er gott að sýna tilfinningar sínar. Finnst
þér kannski ég vera væluskjóða?
Ragna
Kæra Ragna,
Það getur verið mjög gott að gráta og
losa um sárar tilfinningar en þú ættir að
hafa það í huga næst þegar þú grípur
vasaklútinn. Fólk tjáir tilfinningar sínar
á ýmsa vegu. Stöðugur grátur er ástæðu-
laus og leiðigjarn og táraflóð getur ver-
ið öflug leið til að fá sínu framgengt.
Mér finnst líklegt að þú sért orðin svo
vön því að skrúfa frá tárunum eins og
vatnskrana, að þú sért hætt að greina
hvenær sé eðlilegt að gráta og hvenær
ekki. Þótt það sé t.d. mjög eðlilegt að
gráta ef einhver særir tilfinningar þínar
þá er hreint ekki sniðugt að bresta í grát
í hvert sinn sem þú færð ekki þínu fram-
gengt. Ef málið er komið á það stig að
kærastanum þínum finnst hann geti ekk-
ert rætt við þig án þess að tárin renni í
stríðum straumum, þá er mjög lík-
legt að þú notir grátinn til þess að
stjórna honum, þótt þú við-
urkennir það ekki sjálf.
Þótt kærastinn þinn
gráti aldrei er ekki þar
með sagt að það sé eitt-
hvað að honum. Við öl-
umst öll upp við mis-
munandi aðstæður og
fáum ekki öll sömu
skilaboð um hvenær
megi gráta og
hvenær ekki.
Kærastinn þinn
hefur hugsanlega alist
upp við þannig kringumstæð-
ur að hann hafi þurft að
dylja tilfinningar sínar og
harka af sér grát. Hann
mun líklega gráta ef eitt-
hvað mjög alvarlegt
kemur fyrir í lífi hans
en það er þó ekki
víst. Þetta gæti út-
skýrt hvers vegna hann skilur ekki grát
þinn, hann hefur kannski aldrei kynnst
mjög opinskáu tilfinningaflæði á milli
fólks. Ef þú vilt reyna að skilja afstöðu
hans þá skaltu ræða við hann (ekki grát-
andi) um hvernig honum líður þegar þú
grætur. Og síðan skaltu hlusta á af hverju
hann þolir ekki grátinn í stað þess að
vera alltaf að segja honum af hverju þú
sért svo grátgjörn.
Það verður að segjast eins og er, að
þú hljómar eins og töluverð væluskjóða!
Endilega gráttu þegar þér líður illa, en
brjóttu nú upp mynstrið og hættu að
væla yfir smámunum.
Spurningar má
senda til „Kæri
Póstur" Vikan,
Seljavegi 2, 101
Reykjavík. Farið er
með öll bréf sem
trúnaðarmál og
þau birt undir
dulnefni.