Vikan - 15.08.2000, Blaðsíða 46

Marc, en ég er ákaflega jarðbund-
in og á satt að segja erfitt með að
láta sannfærast.“
„Það er algjört aukaatriði,
Annie. Ég kom með þig hingað til
þess að sannfæra þig en nú skipt-
ir það ekki lengur máli. Það eina
sem skiplir máli er það sem er að
gerast á milli okkar núna. Ef til
vill er best að gleyma fortíðinni;
það auðveldar okkur byrja upp
á nýtt. Kannski þú hafir rétt rétt
fyrir þér, kannski hef ég óvenju-
frjótt ímyndunarafl."
Hún hallaði sér að honum og
kyssti hann.
Marc leit á klukkuna. „Við
verðum að að flýta okkur til þess
að þú komir ekki of seint í há-
degisverðinn með framkvæmda-
stjóra franska hljómplötufyrir-
tækisins. Þú átt að hitta hann
klukkan eitt og eftir matinn bíð-
ur eftir þér hópur af ljósmyndur-
um.“
Hann fór fram úr rúminu og
klæddi sig í slopp.
„Um hvað ertu að tala?“
spurði Annie furðu lostin. „Ég
veit ekki til þess að ég eigi að hitta
einn eða neinn og jafnvel þó svo
væri, hvernig í ósköpunum ættir
þú vitað það?“
„Blaðafulltrúi fyrirtækisins
skipulagði myndatökur og viðtöl
við fjölmiðlafólk til þess að kynna
tónleikana. Ég sá tilkynninguna
sem var send til fjölmiðlanna,"
svaraði hann.
„Hvar sást þú hana?“ spurði
Annie. Hann svaraði engu og lok-
aði baðdyrunum á eftir sér.
Hver er hann eiginlega? spurði
hún sjálfa sig. Hverju var hann
að leyna? Hann vissi greinilega
allt um hana. Hann sagðist ekki
vera blaðamaður en hún var
sannfærð um að hann ynni á ein-
hverjum fjölmiðli. Hvernig gæti
hann annars hafa komist yfir
fréttatilkynningarnar um tón-
leikaferðalagið?
Hún fór í sturtu og klæddi sig í
fötin sem Phil og Dí vildu að hún
klæddist á blaðamannafundum.
Það voru samskonar föt og hún
klæddist á sviðinu. Hún kom
alltaf fram í svörtum gallabuxum,
svörtum bol, berfætt eða í íþrótta-
skóm. í fyrstu hafði hún keypt
fötin í næstu tískuverslun en
seinna réði Phil ungan hönnuð
til þess að hanna föt, sérstaklega
fyrir hana. Þau voru í grundvall-
aratriðum eins, en hönnuðurinn
græddi á tá og fingri á því að selja
ímynd Annie í tískuverslanirnar.
í dag fór hún í svartan, stuttan
bol og níðþröngar, svartar galla-
buxur. Það var kalt úti og hún
ákvað að fara í hvíta, þykka peysu
yfir bolinn.
Marc bankaði þegar hún
var að greiða sér. „Ertu
tilbúin? Ég er bú
inn að leggja á
borðið og hita
kaffi.“
„Ég á eftir
að pakka nið-
ur en ég get
gert það þegar
við erum búin að
borða,“ sagði hún
og opnaði dyrnar.
Hann var klæddur sömu
dökku jakkafötunum, skyrtu með
bláum og hvítum röndum og með
dökkblátt silkibindi.
„Þú er falleg,“ sagði hann og
brosli til hennar. „Ég hélt að þú
klæddist aldrei neinu nema
svörtu.“
„Ég þori ekki annað en að vera
trú draumaímyndinni hans Phil,“
sagði hún hlæjandi. „Undir peys-
unni er ég í pínulitlum, svörtum
bol. Ég fer úr peysunni áður en ég
hitti fjölmiðlafólkið."
Þau fengu sér appelsínusafa og
kaffi. Annie trúði ekki sínum eig-
in augum þegar hann opnaði ofn-
inn og tók út úr honum nýbak-
aða snúða.
„Bakaðir þú þessa snúða?“
spurði hún undrandi.
Hann hló. „Ég hefði getað gert
það, mamma kenndi mér að
baka, en ég hafði ekki tíma til
þess. Ég átti þessa í frystikistunni
og stakk þeim í ofninn. Það tek-
ur ekki nema nokkrar mínúnur
að hita þá upp.“
„Þeir eru góðir,“ sagði Annie
og fékk sér bita. „Ég get ekki
staðist þá þótt þeir séu örugglega
troðfullir af hitaeiningum. Frakk-
ar búa til besta mat í heimi.“
„Ég mótmæli því ekki,“ sagði
Marc brosandi. „Segðu mér
meira frá pabba þfnum. Langaði
hann aldrei að flytja til Frakk-
lands?“
„Kannski hvarflaði það að
honum á sínum tíma. En svo
kynntist hann mömmu, fékk gott
starf og þau komu sér vel fyrir.“
„Það er auðvitað erfiðara að
rífa sig upp með rótum þegar
maður er kominn með fjöl-
skyldu,“ samþykkti Marc.
„Hefur þú aldrei verið giftur?"
„Ég hef aldrei hitt réttu
konuna."
„En þú hlýtur að
hafa átt í ástar-
samböndum í
gegnum tíðina.
Hvað ertu
annars gam-
all?“
Hann leit
stríðnislega á
hana. „Ég sagði
þér það í gær, ertu
búin að gleyma því? Ég er
þrjátíu og fjögurra ára, tíu árum
eldri en þú, Annie. Og jú, auð-
vitað hef ég verið í sambandi við
konur og ég viðurkenni að ég hef
sofið hjá nokkrum þeirra. En það
var aldrei neitt alvarlegt, hvorki
frá þeirra hálfu né minni. Það er
hægt að láta sér líka við einhvern
án þess að vera ástfanginn.“
Annie hellti aftur í bollana
þeirra. „Ég get ekkert sagt um
það. Ég hef aldrei átt í raunveru-
legu ástarævintýri. Ég hef ein-
göngu farið á stefnumót með
poppstjörnum og Phil hefur séð
til þess að hlutirnir gengu ekki of
langt.“
„Hann hefur svo sannarlega
stjórnað þér með harðri hendi,“
sagði Marc hneykslaður.
Annie gretti sig. „Ég var svo
ung þegar ég kynntist honum að
honum fannst hann þurfa að hafa
auga með mér og vernda mig.
Þess vegna réði hann Díönu til
þess að búa hjá mér og fylgja mér
hvert fótmál, sérstaklega til þess
að byrja með. Hann hefur verið í
tónlistarbransanum allt sitt líf, og
þekkir freistingarnar sem verða á
vegi þeirra sem eru að reyna að
koma sér á framfæri. Hann hef-
ur haft unga listamenn á sínum
snærum sem hafa farið illa á að
nota áfengi og eiturlyf. Hann var
ákveðinn í því að vernda mig frá
öllu slíku og ég er honum þakk-
lát fyrir það. Stundum gerði ég
uppreisn og skammaði hann fyr-
ir að veita mér ekki nógu mikið
frjálsræði, en oftast hafði ég of
mikið að gera til þess að mega
vera að því að ergja mig á því. Og
auk þess...“
„Auk þess varstu svolítið hrif-
in af honum,“ greip hann fram í.
Hún roðnaði. „Ég var hrifin af
honum í mörg ár,“ viðurkenndi
hún. „Hann var nokkurs konar
föðurímynd. Mér þótti alltaf
vænna um pabba en mömmu og
ég saknaði hans sárlega. Phil er
ekkert líkur honum en hann hélt
yfir mér verndarhendi og ... já,
hann var föðurlegur og ég kunni
vel við það. Ég varð sár út í
mömmu þegar hún gifti sig aftur
stuttu eftir að pabbi dó og ég
hataði stjúpa minn. Hann þoldi
mig ekki heldur. Honum fannst
ég vera til óþæginda, ég minnti
hann stöðugt á að hann var ekki
fyrsti maðurinn í lífi mömmu.
Hann þoldi ekki þegar ég stóð
uppi í hárinu á honum og hann
notaði það sem afsökun fyrir að
leggja hendur á mig. Þegar ég
kvartaði undan honum við
mömmu sagði hún að ég gæti
sjálfri mér um kennt. Ef ég á að
vera alveg hreinskilin þá verð ég
að viðurkenna að ég var dæmi-
gerður táningur og var oft alveg
óþolandi."
„Þú hefur átt erfiða æsku,“
sagði Marc alvarlegur.
„Ömurlega," svaraði hún. „Frá
þeirri slundu þegar pabbi dó.“
„Þangað til þú hittir Phil,“
sagði hann hugsi.
Hún kinkaði kolli. „Já, hann
varð á vegi mínum á rétta augna-
blikinu. Guð veit hvað hefði orð-
ið um mig annars. Ég hefði lík-
lega strokið að heiman, búið í
London og endað á götunni. Ég
þori varla að hugsa til þess.“
Marc leit á hana og brosti. „Ég
þarf sem sagt ekki að vera af-
brýðisamur út í Phil,“ sagði hann.
„Hún hló. „Nei, þú hefur enga
ástæðu til þess.“
Hann leit á klukkuna og spratt
á fætur. „Við verðum að drífa
46
Vikan