Vikan


Vikan - 15.08.2000, Blaðsíða 12

Vikan - 15.08.2000, Blaðsíða 12
finnst við vera velkomin hér og það er ekki svo erfitt að kynn- ast íslendingum. En tungumál- ið er erfitt og hamlar oft nán- ari kynnum og samræðum," segir Anton. Irena tekur undir þetta og segist vanta vini eða vinkonur hér í borginni en á Höfn hafi verið auðveldara að kynnast fólki. „Við vildum samt flytja í bæinn því við erum bæði úr stærri bæjum og vön lífinu þar. Það spilaði einnig inn í að stelpurnar voru að komast á framhaldsskólaaldur og að hér eru fleiri tækifæri fyrir börnin." segir hún. „íslendingar eru mjög hjálp- samir og Hornfirðingar reynd- ust okkur afskaplega vel. Bald- ur Þorsteinsson læknir á Horna- firði og Sigurður B. Eyvindsson tannlæknir skildu mjög vel hvað við vorum að ganga í gegnum eftir hörmungarnar í Júgóslavíu og voru alveg frábærir. Þeir eru miklir mannvinir báðir tveir og góðir hlustendur," segir Irena brosandi. „Sigurður hugsaði strax til okkar þegar jarðskjálftarnir urðu í júní. Hann hringdi og- sagði mér að vera ekki hrædd. Það væri ekki komið stríð, þetta væru bara jarðskjálftar og þeir væru langt frá Reykjavík. Mér þótti afskaplega vænt um þenn- an hlýja hug sem þeir sýndu okkur.“ Ekki aftur til Júgóslauíu Viktor litli hefur setið róleg- ur í fanginu á pabba sínum en vill nú leggja eitthvað til mál- anna og foreldrar hans hlæja bæði. „Hann er yndislegur og hefur gert svo mikið fyrir okk- ur. Nafnið hans er táknrænt en það þýðir sigur. Hann hefur gef- ið okkur öllum lífsvilja, mér, systrum sínum og ömmu,“ seg- ir Irena. „Það hefur aftur til- gang að vakna á morgnana. Hann gaf okkur von um nýtt og betra líf“ Þau Anton gengu í hjóna- band í lútherskri kirkju, Frí- kirkjunni í Reykjavík, 5. maí síðastliðinn. Þau eru þó ekki lútherstrúar því Irena er grísk- kaþólsk og Anton rómversk- kaþólskur. Þau segja bæði að trúin skipti ekki máli. „Það er bara til einn guð,“ segir Anton brosandi," og við trúum bæði á hann og það er það sem skiptir máli.“ Hann segir ennfremur að þegar ástin er annars vegar skipti engu máli af hvaða þjóð- erni fólk sé, en Irena er Serbi og Anton Króati. „Við lítum á okkur sem Júgóslava, það er landið sem við ólumst upp í,“ segir Irena. Þau segjast ekki ætla að snúa aftur til Júgóslavíu þó það sé mögulegt núna. „Ástandið í Júgóslavíu er enn mjög erfitt, það er erfitt að fá vinnu og þar eru tækifærin ekki eins mikil fyrir börnin okkar og á íslandi. Við munum því aðeins fara til Júgóslavíu í sumarfrí," segir Anton ákveðinn en hann ætlar að sækja um íslenskan ríkis- borgararétt um leið og það er hægt. Hann vinnur nú í bygg- ingarvinnu en Irena er eins og áður sagði dagmóðir. „Krakk- arnir mínir, eins og ég kalla þau, eru alveg yndisleg. Það er gam- an að segja frá því að þau eru af ýmsu bergi brotin, íslensku, frönsku, afrísku og júgóslav- nesku. Þetta er því mjög alþjóð- legt segir Irena og hlær. „Eg tala júgóslavnesku við Viktor minn en íslensku við hin börn- in.“ Irena hefur náð þokkaleg- um tökum á íslenskunni. Hún segist þó tala réttast á morgn- ana þegar hún er óþreytt en á kvöldin eigi hún erfiðara með íslenskuna. Irena og Anton eru bæði list- unnendur og finnst gaman að fara á listsýningar, í leikhús og á óperur. Helsta áhugamál Ant- ons er tónlistin. „Eg spila bæði á harmoníku, gítar og hljóm- borð og ég syng.“ Anton segist hafa spilað nokkrum sinnum á pöbbum hér á landi og þá þekkt erlend dægurlög en hon- um hafi fundist gaman af því þegar fólk bað hann um að syngja eitthvað á júgóslav- nesku. Anton segir að Irena og börnin séu helstu aðdáendur sínir. „Oft á nóttunni þegar Irena málar þá spila ég fyrir hana ástarsöngva á gítarinn." Irena brosir ástúðlega til Ant- ons, tekur í hönd hans og segir að hann gefi sér innblástur. Það er morgunljóst að þau eru mjög ástfangin og sækja styrk og stuðning til hvort annars. Von- andi ber lífið hér á landi allt það besta í skauti sér fyrir þau og fjölskyldu þeirra. 12 Vikan
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.