Vikan - 29.08.2000, Qupperneq 21

hlíð tók biskupinn við búsforráð-
um.
„Já, hér var Biskupsstofa í
mörg ár og húsið því margbless-
að í bak og fyrir,“ segir Friðrik
glettinn. „Barnaverndarstofa
hafði hins vegar leigt húsið, sem
var í eigu íslandsbanka, áður en
ég keypti það. Ég sá strax að
þetta húsnæði hentaði vel í rekst-
ur sem þennan, ekki hvað síst
vegna þess að til var samþykkt
teikning frá 1957, sem sýndi hús-
ið með hærra risi, og þannig var
það á deiliskipulaginu. Ég ætl-
aði að lyfta þakinu og útbúa
notalega íbúð fyrir okkur í ris-
inu og hafa fimmtán herbergi í
útleigu á neðri hæðunum. Ná-
grannar okkar hér fyrir aftan
töldu hins vegar að þetta myndi
skyggja á þá og eftir tveggja ára
baráttu í borgarkerfinu var
deiliskipulaginu breytt sérstak-
lega til að meina mér að hækka
húsið.“
Reyna að leysa vanda
allra
Að sögn Friðriks hefur þetta
breytt miklu um afkomu gisti-
hússins en þau hjónin búa nú á
efstu hæðinni. En þau eru bjart-
sýn þrátt fyrir þetta og nýtingin
er mjög góð.
„Hér er flannafín nýting allt
sumarið," segir Friðrik. „Og
sumarið er alltaf að lengjast,"
bætir Herdís við. „Petta er mik-
ið sama fólkið sem kemur aftur
og aftur. Við njótum líka góðs af
því hversu nálægt við erum Há-
skólanum því þeir hafa gjarnan
samband við okkur og biðja okk-
ur að hýsa gesti á ýmsum ráð-
stefnum sem hér eru haldnar.“
Nágrennið við Háskólann hef-
ur skilað þeim fleiru. Kona nokk-
ur, breskur háskólaprófessor,
sem gisti hjá þeim hjónum þegar
hún dvaldi hér á landi, varð svo
hrifin af hjálpsemi þeirra að hún
skrifaði íslenska ferðamálaráð-
inu í London fyrir sína hönd og
sex ferðafélaga sinna og mælti
eindregið með gistiheimilinu.
Hún tók það fram að þau hjónin
hefðu vakað eftir henni og félög-
um hennar fram á rauðanótt, þar
sem fluginu þeirra seinkaði, og
allan dvalartímann voru þau
hjónin boðin og búin að aðstoða
Hcrdis og
Friðrik meft
barnabarn
sitt, Friftrik
vngri, á niilli
gesti sína á allan hátt. Hún tek-
ur það einnig fram að gistiheim-
ilið sé sérlega hreint og snyrtilegt.
í lok bréfsins nefnir hún að þar
sem hún sé útivinnandi móðir
gefi hún sér sjaldan tíma til bréfa-
skrifta. Sú staðreynd að hún geri
það nú segi meira en mörg orð
um þjónustu þeirra hjóna. Þetta
bréf hefur orðið til þess að á
Kríuna hafa komið gestir sem var
vísað á gistiheimil-
ið af ferðamála-
ráði. Og þauhjón-
in gera fleira,
banki þreyttir ferðamenn á dyr
þeirra þegar allt er fullt vísa þau
mönnum ekki í útihúsin eins og
gert var í Betlehem forðum held-
ur hringja í kollega sína víðs veg-
ar um bæinn og reyna að útvega
fólki gistingu.
„Verst er þegar fólk kemur á
næturnar," segir Herdís, „en það
er sjálfsagt að gera því þennan
greiða. Fólk kemur oft hér inn
af götunni án þess að hafa neins
staðar gistingu og það þekkir sig
ekki hér og á því erfitt með að
finna samastað upp á eigin spýt-
ur.“ „Maður má til að gera
þetta,“ bætir Friðrik við. „Oft er
líka erfitt að gefa þessu fólki
þann tíma sem þarf, sérstaklega
á morgnana þegar mest er að
gera hjá okkur.“
Friðrik segir að andrúmsloft-
ið hjá þeim á Kríunni sé heimil-
islegt og hlýlegt. „Þetta er gisti-
heimili og ekki fylgir bað eða
sturta öllum herbergjum. Við
setjum þess vegna baðsloppa inn
á öll herbergi og hér mætist fólk
á sloppnum á leið um húsið
kvölds og morgna," segir hann.
„Mér er sagt að þetta minni
nokkuð á andann hjá SÁÁ þar
sem fólk hittist ógjarnan öðruvísi
klætt en náttsloppum."
Ánægð með starfið
Þau eru ánægð með starf sitt og
Herbergin eru hlýlcg <»g falle}> og andriims-
loftift svo beiniilislegt aft bér niætast nienii
á baftsloppimi á ferft uni gangana.
4* %
segja þetta spennandi og
skemmtilega tilbreytingu frá
verslunarrekstrinum. Það eina
sem þeim finnst galli er hversu
bundin þau eru.
„Við gerðum okkur alls ekki
grein fyrir því hversu mikil bind-
ing þetta er,“ segir Herdís, „en
þetta er tuttugu og fjögurra tíma
vakt, því alltaf getur eitthvað
óvænt komið upp þegar maður er
með fullt hús af ókunnugu fólki.
Við erum alltaf á bakvakt ef svo
má segja. Okkar frítími er á vet-
urna og við stefnum að því að
stjórna tímanum meira sjálf með
því að ákveða vel fram í tímann
hvenær og hvert við ætlum og
tökum síðan engar bókanir á
þeim tíma, hreinlega lokum."
Sumri er tekið að halla og
sennilega fara þau hjón að sjá
fram á verðskuldað frí meðan
aðrir landsmenn eru að ljúka síð-
ustu dögum sumarfrísins. Líkt og
krían sem flýgur suður á haustin
laus undan foreldrahlutverkinu
léttir ábyrgðinni á vellíðan gesta
þeirra af þeim hjónum um svip-
að leyti.
iins na
sioa
að vera á
sio a sumrm
Við Spítalastíg í Reykjavík stendur reisulegt rautt og llós-
leitt hús sem vekur athygli vegfarenda vegna hess hve
glæsilegur dyraumbúnaður hess er og fallegt smíðajárns-
handrið liggur meðfram útitröppunum. Fyrir örfáum árum
var hena hús í mikilli niðurníðslu og fáir höfðu fyrir buí að
staldra við til að skoða hað. Þeír Örn Haraldsson og Þórð-
ur Sturiuson bjuggu há í húsinu og ákváðu að kaupa bað
allt. Það tók há félaga tvö ár að ná bví markmiði og effir
hað hófust heir handa við endurbætur og útbjuggu íbúða-
hótel sem vakið hefur mikla athygii fyrir sérstæðan stfl.
að láta húsið borga viðgerðir-
nar sjálft.“
„Þetta hús er kjörið undir
rekstur sem þennan en það er
hins vegar ekki hentugt fyrir
barnafólk," segir Þórður. „Því
fylgir enginn garður og gengið er
nánast beint út á götuna. íbúð-
irnar eru með sérinngangi og
staðsetningin er mjög góð. Héð-
an er aðeins fárra mínútna gang-
ur niður á Laugaveg eða í mið-
bæinn en samt erum við nógu
fjarri aðalumferðinni til að njóta
kyrrðar og rólegheita.
„Fyrir þremur árum tókst
okkur að kaupa upp allt húsið,"
segir Örn. „Okkur langaði til að
gera það upp en það er rosalega
dýrt svo við ákváðum að reyna
Vikan 21