Vikan - 05.09.2000, Side 16

Mr. Ngoniu
sjúll'iir í ku|H'll-
iinni sinni nieð
fursíniaiiii
reidduu ú loft.
Ætli (illi) sc lllí
íiiii :n> svuru?
I litlu borpi í Malawi býr seruitringurinn Mr. Ngoma. Hann
er ekki aðeins í stöðugu símasambandi uið Guð, heldur
er hann fyrír löngu búinn að smíða sína eigin líkkistu og
aðeins er eftir að skrifa dánardagínn á legsteininn.
v ' » *“ miiO

f 1 —— 0! „ 'c.
1 n
r • n
1 i á
Það var sólríkur
sunnudagur þegar ég
renndi í hlað hjá Mr.
Ngoma ásamt hóp af
fólki sem ég var að ferðast
með frá Zambíu upp til
Kenýa. Við okkur blasti sér-
kennilegt hús sem greinilega
var byggt úr því sem var við
hendina hverju sinni. Á þaki
hússins hékk skilti sem á stóð
„Mr. Ngoma's Grocery“.
Karlinn hafði rekið matvöru-
búð þarna fyrir mörgum
árum og ekki hirt um að taka
skiltið niður þegar hann
16 Vikan
hætti. Fyrir utan húsið var
hópur af krökkum og út úr
miðjum hópnum steig sjálfur
Ngoma, pínulítill og skæl-
brosandi.
Eftir nokkur heilabrot
komumst við að því að karl-
inn er 87 ára gamall. Hann
uppástóð að hann væri 106
ára, nágrannakona hans vildi
meina að hann væri kominn
yfir nírætt en á legsteininum
hans sáum við fæðingarárið
hans; 1913. Dætur hans þrjár
sýndu okkur stoltar á svip
gröf föður síns sem búið er
að taka í bakgarðinum og
voru fúsar að láta mynda sig
við legsteininn. Líkkistan bíð-
ur inni í húsinu, tilbúin til að
vera skutlað ofan í gröfina
þegar þar að kemur. Karlinn
sýndi okkur borginmannleg-
ur fatabunka sem lá ofan í
kistunni. Ekki á að væsa um
hann í gröfinni.
Frumleg salernisaðstaða
og sérstakur farsími
Að ganga um húsið var afar
athyglisvert. Salernisaöstað-
an vakti óneitanlega furðu
okkar. Á efri hæðinni er karl-
inn búinn að koma fyrir röri
sem liggur út um gluggann og
niðuríbakgarðinn. Þegarsvo
ber við gengur hann einfald-
lega að rörinu og léttir á sér.
Einfalt og ákaflega þægilegt!
I næsta herbergi við
rörklósettið er lítil
kapella. Þarhangir
stór bjalla sem
Ngoma á til að ■ '-á-V;
hringja eins og óður
væri án nokkurs til-
efnis . Á borðinu
stendur eldgamall
plötuspilari sem er
tengdur við hátal-
ara í gluggakist-
unni. Mr. Ngoma
leyfir nefnilega öllu
nágrannahverfinu
að hlusta á sálmana
sem hann spilar!
I húsinu ægir
saman myndum,
kortum, auglýsing-
um og úrklippum.
Margar þeirra eru
af honum sjálfum
enda karlinn einn af þekkt-
ari sérvitringum Afríku. Við
rákum augun í myndir af hon-
um með börnin sín. Upphaf-
lega voru þau tólf en sjö
þeirra eru dáin. Þegar við
spurðum úr hverju þau hefðu
dáið var horft á okkur stórum
augum. „Hvað meinið þið?
Ur hverju? Þau urðu bara
veik og þau dóu.“ Við
kinkuðum kolli og grunuðum
að malaría hefði verið þarna
að verki en ákváðum að vera
ekki að nefna það frekar. Þau
voru dáin hvort sem var.
Stoltastur, af öllum sínum
munum, var karlinn af farsím-
anum sem hann hefur stöðugt
hangandi um hálsinn. Með
miklum ákafa sagði hann
okkur að hann væri í beinu
sambandi við sjálfan Guð al-
máttugan gegnum djásnið.
Einnig næði hann stundum
sambandi við framliðna ætt-
ingja. Nokkuð athyglisvert
þar sem síminn hans er leik-
fangasími.
Við kvöddum karlinn með
virktum og héldum för okk-
ar áfram. Þegar við litum við
sáum við hann standa undir
stóra „God is love“ skiltinu,
sem hangir fyrir utan húsið,
með símann í höndinni.
Hann var augljóslega í djúp-
um samræðum við Guð.
Dætiir Ngoma vio
vnrbvggðo-jfriif föftur
Fisííis seiii stemliir
opin, eiula er karliim
enn ú lífl!
.Viegsteiiiinh ú aft-
eins eftir aft rita dún-
ardaginn, aft
■ leyti er allt tillniift
Lfyrir stóra dagifin;;
Texti: Sigríður Víðis Jónsdóttir