Menntamál - 01.09.1941, Page 8

54
MENNTAMÁL
Og tónskáldið endurtekur jántingu sína:
ísland ögrum skorið,
ég vil nefna þig,
sem á brjóstum borið
og blessað hefir mig.
„Þótt þú langförull legðir,“ það er eins og við sjáum
fyrir okkur ungling, sem er að leggja á brattann. Við hon-
um blasa langholt og lyngmóar, eldfjöll og jöklar. Svipur
ættlandsins „þar sem víðsýnið skín.“
„Svanasöngur á heiði,“ er e. t. v. ekki eitt af þjóðlegustu
lögum Sigvalda. En mikið er það meira sungið en lag Abts.
Það er eins og það sé eitthvað skyldara kvæðinu.
Vel hefir Sigvalda tekizt að ná anda þjóðlaganna í lag-
inu: „Blessuð sértu sveitin mín.“ En sennilegt er, að það
fái nokkuð að liggja í þagnargildi vegna þess, að hið
ágæta lag Bjarna Þorsteinssonar mun halda velli.
Nú vil ég nefna lag, sem mér virðist að vel gæti verið
tekið einhversstaðar úr þjóðlagasafni séra Bjarna Þor-
steinssonar. Það er: „Litla skáld á grænni grein“, eftir
Jónas Tómasson. Það er eins og íslenzkt kvæðalag. Sex-
tándaparts-nóturnar minna á slaufurnar, sem oft voru
látnar prýða rímna-stemmurnar. Þannig flytur tónskáld-
ið tvær vísurnar en kemur síðan með miðkaflann, sem er
gerður upp úr einu stefi:
.. Það er sérlega söngræn laglína, ætluð fyrir einsöng og
undirsöng kórs. Síðasta vísan er svo sungin með sama
lagi og sú fyrsta, en þjóðlegur heildarsvipur er yfir því
öllu saman.
Eitt lag eftir Jónas er í „íslenzku söngvasafni“. Það er: