Menntamál - 01.09.1941, Blaðsíða 34

80
MENNTAMÁL
Frii Helga JóiiMlótlir
Jlokknr uiinniugarot’d
HaustiÖ 1935 kom ég í fyrsta sinn aö Eiðum. Það var um
kvöld. Skólinn var þá enn eigi raflýstur. En bjartara hefir
ekki veriö yfir öðrum stað, svo að ég muni, í svartamyrkri
októberkvölds. Ég hafði fengið harðviðri á sjónum úti fyrir
Sléttu og Langanesi, mótbyr og misvindi bæði á láði og legi.
Ferðavolkið hafði farið illa með mig, og ég þráði yl og ljós.
Skólastjórahjónin tóku á móti mér á tröppunum og leiddu
mig inn. Ég hefi aldrei, hvorki áður né síðar, mætt annarri
eins alúð hjá vandalausu fólki. Mér fannst ég vera kominn
heim á hátíðisstundu. Allt innan stokks var hreint, fágað
og frítt. Yfir heimili hjónanna sveif andi samúðar og ofur-
mannlegrar tignar.
Mér hafði verið sagt margt gott um Jakob Kristinsson og
flaug strax í hug: Hann hefur sett svip skapgerðar sinnar
á heimili sitt. En ég hafði ekki dvalið lengi á Eiðum, þegar
ég komst að raun um, að sálarfegurð innan veggja skólans
var aðal stofnunarinnar og að þetta var alveg eins mikið
frú Helgu að þakka og skólastjóranum sjálfum.
Eftir þetta naut Eiðaskóli forsjár þeirra hjóna í þrjá
vetur. Þrjá vetur og meira þó, átti ég þeirri gæfu að fagna
að kynnast frú Helgu og búa undir sama þaki og hún. Ég
dáðist aö mannkostum hennar, sanngirni og drenglund.
í tíu ár hafa þau Jakob Kristinsson og kona hans veitt
Eiðaskóla forstöðu. Allir vita, að skólanum var happ miklð
að starfi séra Jakobs. En hitt er ekki öllum jafnljóst, hvílíka
hlutdeild frú Helga átti í því með manni sínum að auka
veg skólans og ágæti. Ég hygg, að áhrif hennar, fórnfýsi
og ósérplægni sé enn eigi metið að verðleikum. Vissulega
var hún til fyrirmyndar um flesta hluti. Aldrei hvikaði
hún frá stundvísi og reglusemi í einu né neinu. Fyrir henni