Menntamál - 01.03.1952, Page 23

menntamál
17
húðarinnar. Mosso, Bettmann og fleiri komast að sömu nið-
urstöðu eftir öðrum leiðum.
Það er sérstaklega ein sti'ang-vísindaleg rannsókn frá
síðari tímum, sem hér verður að minnast nánar á. Það er
rannsókn Friedrichs Hemsmeier. („Wirkung des Turnunt-
errichts auf die geisstige Leistungsfáhigkeit der Schul-
kinder.“) Þessi rannsókn er sérstaklega fróðleg í þessu
sambandi vegna þess, að varla nokkur sambærileg rann-
sókn hefur verið gerð með svo hagkvæmum tökum á sjálfu
verkefninu og svo rækilega undirbúinni og vandaðri aðferð
(metodikk). Sem ráðunautur við þetta verk starfaði líka
kennari Hemsmeiers í sálarfræði, Theodor Ziehen próf-
essor.
Tilraunirnar voru gerðar við ýmsa barnaskóla í Halle
árin 1924—1926. Verkefnið var ekki að rannsaka saman-
lögS áhrif af langvarandi leikfimikennslu, heldur æskileg
eða óæskileg áhrif hvers einstaks leikfimitíma á afkasta-
getu nemendanna við andleg viðfangsefni í næstu kennslu-
stundum á eftir. Og þetta er vitanlega kjarni málsins.
Þetta var gert í því skyni að gera sér grein fyrir, hvernig
æskilegt væri að koma leikfiminni fyrir á stundaskrá. —
Tilraunirnar voru gerðar á nemendum á aldrinum 10—14
ára í mörgum hliðstæðum bekkjum og nákvæmlega sama
stundaskrá notuð fyrir þá alla. Fyrst kom kennslustund í
landafræði og þá í reikningi með venjulegum frímínútum
á milli, því næst leikfimi í 45 mínútur, þ. e. venjuleg
kennslustund, með sálarfræðirannsókn í 20—25 mínútur
á undan og eftir. Eftir frímínúturnar kom svo venjuleg
kennslustund í gagnfræðagreinum (eðlisfr., efnafr., dýra-
fr., grasafr.) Síðan lauk deginum með sálfræðilegri rann-
sókn.
Þessi stundaskrá var framkvæmd tvisvar sinnum í hverj-
um bekk, einu sinni með orðritunarprófi og athyglisprófi
°g einu sinni með deilingarprófi og að geta í eyður (Ebb-
mghaus-prófi.)