Menntamál - 01.12.1960, Page 15

MENNTAMAL
181
A8 vera örari á lof en last.
Mikilvægt er að hafa það hugfast, að jákvæð úrræði eru
yfirleitt betri en neikvæð, þegar um uppeldi er að ræða.
Auðvitað verður oft að ávíta og vanda um, en það er mikil-
vægt að nemendur fái uppörvun og viðurkenningu fyrir
góðan vilja og þær framfarir, sem þeir taka. Það er mjög
áríðandi, að kennarinn gefi því gaum, þegar einhver nem-
andi hefur átt við erfiðleika að stríða, t. d. vegna skap-
gerðar sinnar, en gerir tilraun til að bæta framkomu sína
eða námsárangur. Þá má ekki gleymast að veita honum
viðurkenningu. — Einnig þurfa lélegustu nemendurnir
að fá að sjá, að námið ber árangur, og þess vegna á að láta
þá fá verkefni, sem þeir geta ráðið við.
Tillitssemi og aðgát er nauðsynleg í sambandi við um-
vöndun og aðfinnslur. Háð er sjaldan til bóta. Það getur
vakið ótta — svo ekki sé meira sagt — hjá tilfinninganæm-
um nemendum, en þrjózku hjá öðrum. Græskulaus kímni
og létt yfirbragð kennarans, hógværð og öryggi í fram-
komu er oftast vænlegt til að skapa góðan anda og starfs-
vilja meðal nemendanna. Ef slíkt andrúmsloft ríkir í
bekknum, er líklegt, að orð og áhrif kennarans nái til
nemenda og örvi til framfara bæði í námi og góðri hegðun.
Hugarfar lcennarans gagnvart nemendunum og skóla-
starfinu í heild.
Árið 1958 gaf fræðsluskrifstofa Reykjavíkur út dálít-
inn bækling, sem heitir ,,Áhrif kennara á hegðun barna“.
Smárit þetta er einkum ætlað kennurum barnafræðslu-
stigsins, en efni þess á erindi til allra kennara.
Þar segir m. a.: „Gott er að kennari temji sér að líta á
hlutina frá sjónarmiði nemandans og kynni sér málstað
hans, eftir því sem við verður komið. Að skilja er oft
sama og að fyrirgefa. Ræðst þá stundum auðveldlega
fram úr ýmsu, sem í fljótu bragði getur virzt vandamál.