Menntamál - 01.12.1960, Blaðsíða 67

MENNTAMÁL
233
Við burstun ber að gæta þess, að hár burstans nái inn
á milli tannanna í skorur og ójöfnur á öllum flötum
þeirra, til þess að unnt sé að fjarlægja allar leifar, sem
þar kunna að leynast. Ein aðferð er sú að leggja burstann
þannig að tönnunum, að hár hans beinist að rótum þeirra
og leggist skáhallt að tannholdinu, en dragist síðan niður
eftir því og eftir yfirborði tannanna í átt að bitfleti
þeirra. Þannig eru tennur efri góms burstaðar niður á við,
en neðri góms upp á við. Bitfleti skal bursta fram og aft-
ur. Við burstun jaxla að utan skal þess gætt, að munn-
urinn sé hálflokaður. Þá slaknar á kinnum, og auðvelt er
að beita burstanum rétt. Hins vegar er hætt við, að ekki
fáist svigrúm fyrir burstann, ef munnurinn er galopinn
og varir og kinnar þandar.
Tannbursti á að vera nægilega lítill, til þess að auðvelt
sé að koma honum að öllum flötum tanna að utan og inn-
an. Burstunarflötur hans skal vera beinn og hárin stinn.
Bezt er að eiga tvo bursta, nota þá til skiptis, hreinsa þá
og láta þorna vel milli notkunar.
í tannkremi er sápa, er auðveldar hreinsun tanna. Enn
fremur eru í því bragðbætandi efni, sem valda ferskri
hreinlætistilfinningu í munni að burstun lokinni. Varast
ber að leggja of mikinn trúnað á ýktar tannkremsauglýs-
ingar. Ef fundið verður upp tannkrem með sannanlegum
eiginleikum til varnar tannskemmdum, munu tannlæknar
segja sjúklingum sínum frá því. En því má ekki gleyma,
að burstunin sjálf er aðalatriði við hirðingu tanna, en val
tannkrems skiptir minna máli.
Gagnlegt er að hafa þessar reglur í huga:
Að bursta strax að máltíð lokinni og umfram allt að
sofa með hreinar tennur.
Að bursta hverja færu, sem burstinn tekur yfir, minnst
tíu sinnum, út- og innflöt tannanna og bitflöt þeirra.
Að draga hár burstans eftir yfirborði tannar í átt frá
tannholdi til bitflatar.