Menntamál - 01.12.1960, Síða 27

MENNTAMÁL
193
Nokkur ótti við atvinnuleysi gerir vart við sig hjá höf-
undi, en samt álítur hann, að með gagngerðum kerfis-
bundnum ráðstöfunum megi komast hjá því og nefnir
þessar helztar:
1. Aukna iðnvæðingu.
2. Aukið og rýmkað skólahald, einkum í verknámi, og
3. skipulagningu öflugrar leiðbeiningastarfsemi um at-
vinnuval og í því sambandi vinnumiðlun fyrir ungl-
linga.
Til þessa þarf aukið fjármagn, sem þó er minna en ætla
mætti, þar sem við það mundu falla niður útgjaldastofn-
ar, sem árlega hefur verið varið til atvinnubóta.
Mjög er aðkallandi að gera ráðstafanir í því skyni að
færa út kvíarnar í skólastarfinu. Þrátt fyrir lengingu
skólaskyldunnar og að sumu leyti vegna hennar, er þörf
á auknu og bættu verknámi, og gjalda Finnar þar gam-
allar vanrækslu. Aukin vélvæðing og sérhæfing krefst auk-
innar verkhæfni og verkmenntunar, en hvort tveggja er
skilyrði fyrir aukinni framleiðslu og bættum lífskjörum.
Þótt tala nemenda í verknámi hafi aukizt úr 20 þúsund-
um (1948) í 45 þúsund (1957) hækkar hlutfallstala þeirra
ekki meira en um 3.3 af þúsundi eða úr 7%0 í 10.3%o. Ekki
er fullnægt nema til hálfs þörfum landsins fyrir verkfræð-
inga og aðra tæknimenntaða menn. Miklar vonir standa
hins vegar til þess, að ný lög um verknámsstofnanir, sem
sett hafa verið, leggi traustan grundvöll að verknámi í
landinu.
Ekki er vanþörf á keríisbundinni aðstoð við unglinga um
starfsval. Hún hefur allt of lengi verið vanrækt. Með
lögum hefur á þessu ári verið lagður grundvöllur að
skipulegu leiðbeiningarstarfi. Mjög merkilegt er það
ákvæði þessara laga, að öll slík ráðleggingarstarfsemi
skólaæskunni til handa skuli vera í nánu samstarfi við
skólana. Friðbjörn Benónísson þýddi.
13