Menntamál - 01.12.1960, Blaðsíða 18

184
MENNTAMÁL
sama marki, og það getur verið örvandi, bæði fyrir kenn-
arann og nemendurna að breyta til — skipta um kennslu-
aðferð t. d. í sambandi við upprifjun, nota þá myndir meir
en áður þar sem það á við og starfrænni vinnubrögð.
Því ber að fagna, að nú er aftur að vakna áhugi fyrir
vinnubókinni á meðal íslenzkra kennara. En nauðsynlegt
er að hafa það hugfast, að hin starfræna aðferð og þar
á meðal vinnubókargerð er leið að settu marki, en ekki
takmark í sjálfu sér.
Sjón er sögu ríkari.
Sýnifræðslan hefur marga kosti í höndum þeirra, sem
kunna með þá aðferð að fara. Þar kemur hlutur, tæki eða
mynd að nokkru eða öllu í stað orða og útskýringa. En
stundum missir þessi aðferð marks, ef kennarinn er ekki
nógu vel undirbúinn og hefur ekki nógu traust tök á
kennslunni.
Sérstaklega á þessi aðferð vel við í náttúrufræði og
landafræði, þar sem hægt er að hafa ýmiss konar sýnis-
horn við hendina. — Ekki er þó ráðlegt að taka of margt
í einu, frekar fátt sýnishorna og mynda, en gera því, sem
tekið er fyrir, betri skil.
Ýmiss konar tæki eru nú tiltæk í skólum, svo sem kvik-
myndavélar, skuggamyndavélar og segulbandstæki. Þessi
tæki fela í sér mikla möguleika. Bæði til þess að auka fjöl-
breytni í kennslustarfinu og til að gera kennsluna árang-
ursríkari.
En það hjálpartæki, sem mikilvægast er, er vafalaust
skólataflan. Danskur skólamaður hefur sagt: „Lærerens
bedste ven er den sorte tavle, jo dygtigere en lærer er, desto
mere kridt bruger han.“
Skólataflan, hvort sem hún nú er svört, brún eða græn,
er mikið þarfaþing og margt verður nemendum minnis-
stætt. sem þar er skráð bæði orð, nöfn, ártöl og skyndi-