Menntamál - 01.12.1960, Blaðsíða 68
234
MENNTAMÁL
Nýjar kenningar um orðblindu.
Rannveig Löve þýddi.
Eðlisfræðingurinn Chr. A. Volf, Sönderborg, birtir í
blaðinu „Dybböl-Posten“ (föstud. 28. ágúst 1959) grein
um orðblindu eða lestrarörðugleika. Hann kemur þar með
nýja kenning um, hvernig megi finna orðblinduna eða
orsök hennar.
I upphafi greinarinnar minnir hann á, hversu nauðsyn-
legt 'sé einstaklingum og þjóðfélagi, að allir kunni að lesa,
og sé því ekki að undra, þótt læknar, skóla-sálfræðingar
og stjórnarvöld hafi lagt áherzlu á að komast að raun um,
af hverju hinir erfiðu og áberandi lestrargallar stafa. Enn
þá hafi þó ekki komið fram ákveðnar skoðanir um orsök-
ina. Læknar hallist að þeirri skoðun, að hér sé um arf-
gengan galla að ræða, en skólasálfræðingar tali hins veg-
ar um lestrarörðugleika á mismunandi háu stigi, án þess
að geta ákveðið, hvort um líkamlegar eða andlegar (sál-
rænar) orsakir er að ræða. Að þessu athuguðu, segir Chr.
Volf, kunni að virðast djarft af sér að fullyrða, að með
hjálp tónkvíslar og hlustunartækis (audiometrisk höre-
ál) sé hægt að finna þá orðblindu, sem læknar kalla með-
fædda (konstutionel dysleksi) og þá tegund hennar, sem
stafar af skorti á hæfileika til þess að einbeita sér.
Hann segir, að á skólasálfræðingum hvíli mikil ábyrgð,
þegar af þeim sé krafizt, að þeir rannsaki og ákveði, hvort
barn skuli tekið út úr hópi venjulegra barna til sérstakr-
ar meðferðar, sökum heimsku, seinþroska eða orðblindu,
á háu eða lágu stigi eftir atvikum, því sá dómur fylgi barn-
inu ævilangt. Tónkvíslin á að auðvelda starf skólasálfræð-
ingsins í þessu efni.