Menntamál - 01.12.1960, Blaðsíða 20
186
MENNTAMÁL
að vera þannig, að þær leiði nemendurna til þekkingar,
veki sjálfstæða hugsun og starfsáhuga.
Árangur kennslunnar er þá oft undir því kominn, hvern-
ig spurt er. —
Ég nefni hér nokkur atriði, sem hollt er að hafa í huga
í þessu sambandi:
Kennarar ættu að temja sér 1) auðvelt mál og einfalt
orðaval, þegar spurning er mynduð, 2) að forðast óákveðn-
ar spurningar, 3) að spyrja sjaldan svo, að svarið þurfi
ekki að vera annað en já eða nei, 4) að láta spurningarnar
koma í rökréttri röð, 5) að láta spurningarnar vekja
hugsun hjá nemendunum.
Spurningin þarf að eggja hugann til starfa. Oft er skyn-
samlegt að hefja spurningar með „hvers vegna“. Slíkar
spurningar ýta við hugsun nemendanna og leiða þá til
skynsamlegrar ályktunar. En oft er hætta á, að nemendur,
þótt þeir kunni svör við erfiðum spurningum, vanti sam-
hengi og yfirlit yfir námsefnið, sem tekið er fyrir, þegar
þessi kennsluaðferð er notuð of einhliða.
Lokaorð.
Að lokum þetta: Nauðsynlegt er að efla samvinnu meðal
kennara í starfi. Vinsamlegt samstarf milli kennara er
mikilvert skilyrði fyrir góðum árangri í starfi skóla. Fátt
er mikilvægara en að kennararnir miðli hver öðrum af
reynslu sinni og gefi þá sérstaklega byrjendum í kennara-
starfi ýmis holl ráð og leiðbeiningar m. a. um hentug
vinnubrögð. Meginábyrgðin á starfsárangri skólanna hvíl-
ir á kennurunum, og framfarir í skólastarfinu eru fyrst
og fremst komnar undir hæfileikum kennaranna og áhuga
þeirra á starfinu.