Menntamál - 01.02.1970, Blaðsíða 45

Tiltölulega miklum tíma var varið í að
kenna og æfa metrakerfið (nefndar tölur),
og því var sá þáttur námsefnisins látinn
vega mest. Innan hvers þáttar er þess svo
gætt að láta Jiinar ýmsu aðferðir koma
fyrir, t. d. að í deilingardæmunum sé deilir
bæði brot og tugabrot, sömuleiðis deili-
stofn.
Gagnsemi atriðatöflunnar er e. t. v. ljós-
ari í öðrum námsgreinum. Allir kennarar
kannast við, hve erfitt getur verið að semja
prófspurningar. Eins og áður hefur verið
bent á, er auðveldast að prófa bein minnis-
atriði. Sú hætta er því fyrir hendi, að þau
taki of mikið rúm á prófinu, og aðrir náms-
þættir, sem æfðir hafa verið, verði útundan.
Það er líka misauðvelt að semja spurningar
úr hinum ýmsu hlutum námsefnisins, og
prófið verður því oft miðlungi gott sýnis-
horn þess námsefnis og þeirra námsþátta,
sem það á að spegla. Atriðataflan þvingar
þann, sem prófið semur, til að semja spurn-
ingar úr öllu námsefninu.
Það er rétt að minna á, að námsmark-
miðin eru hvorki séreign né leyndardóm-
ur kennarans. Nemendur eiga engu síður
en kennarar að hafa aðgang að þeim.
Mager (4) segir meira að segja, að séu náms-
markmiðin sett skýrt fram í upphafi náms-
ins og fengin nemendum í hendur, þá þurfi
kennarinn e. t. v. ekki meira að gera. Þótt
hér sé viljandi verið að ýkja, þá er nokkur
sannleiksneisti fólginn í þessu.
Það er oft talinn einn ókostur prófa, að
{kiu beini kennslu og námi inn á óæskilegar
brautir. Það geta þau auðveldlega gert. En
ef við byrjum á að gera okkur ljóst, hverj-
ar eru hinar æskilegu brautir, setjum fram
námsmarkmið í samræmi við það og gerum
jafnframt áætlun um, hvernig við ætlum að
meta, hvernig ferðin sækist, þá getur sú
matsaðferð, skrifleg próf eða annað, beint
nemandanum þangað, sem við viljum að
liann fari.
Heimildir.
1. Bloom, Benjamin S. (ritstjóri); Taxonomy
of Educational Objectives. New York, 1956.
2. Gronlund, Norman E.: Constructing Achi-
evement Tests. New Jersey, 1968.
3. Gronlund, Norman E.: Measurement and
Evaluation in Teaching. New York, 1965.
4. Mager, Robert F.: Preparing Instructional
Objectives. l’alo Alto, 1962.
5. Making the Classroom Test — A Guide for
Teachers, Educational Testing Service, New
Jersey, 1959.
Vitnisburður
um námsgengi
Eitt af hlutverkum skólanna er ótvírætt
að fylgjast með framförum nemendanna og
veita þeim, aðstandendum þeirra, öðrum
skólum eða væntanlegum vinnuveitendum
þær upplýsingar, sem hverjum einum kem-
ur að mestu gagni. Hér á landi leysum við
þetta á mjög einfaldan hátt með einni
einkunn í hverri grein, en þær upplýsingar
eru mjög takmarkaðar. Átta ára gamalt
barn kemur heim með einkunnina 5 í lestri.
Eðlilegt er að foreldrar spyrji: Er þetta gott
eða lélegt? Er barnið í framför? Sýnir það
viðleitni? Er eitthvað sérstakt, sem veldur
því erfiðleikum? Foreldradagar eiga að
nokkru að vera sá hlekkur, sem vantar. Á
barnaskólastigi tekst það sennilega allvel,
þegar einn og sami kennari kennir flestar
námsgreinar, en strax og sérgreinakennsla
eykst, duga þeir skammt.
í tilraunamenntaskóla, sem tengdur er
ríkisháskólanum í Illinois, hefur þetta
vandamál verið mikið rætt og leyst með því
að senda fjórum sinnum á skólaárinu (sem
MENNTAMÁL
39