Menntamál - 01.10.1970, Blaðsíða 9

Valgerður Briem
teiknikennari:
Þróun
myndvits
Um hvað er rætt? HVAR:
Þróun myndvits í iðnaði?
Verkfræðilegum framkvæmdum?
Þróun myndvits í listum?
Listsögulega þróun? Tæknilega þróun?
Eða er rætt um þróun myndvits í uppeldis-
málum, þróun myndvits í skólamálum þjóða?
Þróun myndvits í kennslukerfinu, í stunda-
fjölda, sem myndviti, myndkennslu, er ætlað-
ur innan skyldunámskerfis?
Eða er rætt um þróun myndvits í SÁLUM
MANNA: Er hér rætt um hina INNRI SÝN?
Þróun myndvits þarf ekki að vera „jákvæð".
Þróun myndvits getur verið óþjóðfélagsleg, get-
ur verið upþreisn gegn ríkjandi gildi, gegn hefð og
rótgrónum vana ,,að Ijúga sjálfa oss dauða".
Þróun myndvits er oft löðrungur á hvers mið-
aldra manns tilfinningar um fegurð, iegurðarhugtak liðins
tíma: þá fegurð, sem var.
Þróun myndvits hefur vart orðið samferða
þeim tæknilega sjónauka, sem tæknleg vís-
indi hafa án miskunnar dengt yfir nútíma-
manninn: OKKUR, yfirþyrmt okkur með, sökkt
okkur bókstaflega í þá háskalegu breidd í
myndsýn, er við stöndumst varla, er við höf-
um tæpast siðþrek að standast, né sálstyrk
að móttaka. Því að þróun myndvits hinnar
INNRI SÝNAR hefur staðið í stað:
Hugsjónin, hugsæið, hefur fremur blindast,
myndsýnin afrækst í öllu innra uppeldi þess-
arar tækni- og vísindaaldar, sem við erum
borin til, þessarar aldar, sem börn okkar gera
uppreisn gegn.
Hugir mannanna eru margvíslegir. Flest
okkar hugsa í myndum, myndsýnum, eða
myndaröðum, myndbrotum, snöggum Ijós-
leiftrum mynda farins vegar eða myndljóstr-
um þeirra áætlana um veginn fram, veginn
hins ókomna út í 4. víddina: tímann. Sum
okkar hugsa ekki neitt. Eða þá við hugsum
í ómeðvituðum tilfinningaórum og látum reka,
tökum ekki afstöðu, önnur okkar hugsa í
MENNTAMÁL
155