Vorið - 01.12.1966, Blaðsíða 4

á Akureyri, þegar barna- og unglingaskólagöngu var lokið, en efnahagur'
inn leyfði það ekki. Þó tókst henni að komast í Laugaskóla, en veiktist þai'
seinni veturinn, svo að hún varð að fara í sjúkrahúsið á Akureyri og það-
an í Kristneshæli. Síðar byrjaði hún á hjúkrunarnámi en varð einnig að
hætta því vegna heilsuhrests.
Síðar eignaðist hún mann, börn og heimili og ]»jó lengst í Reykjavík, en
nokkur ár á Akureyri. Hún byrjaði snemma að fást við ritstörf, en fyrsta
bókin hennar, ljóðabókin „Mánaskin“ kom þó ekki út fyrr en 1943. Síðan
hafa komið eftir hana bækur í bundnu og óbundnu máli og er hún nú að
vinna að tuttugustu hókinni. Þá hefur hún skrifað allmikið af ferðalýsinguni
og erindum fyrir blöð og útvarp.
Þegar börnin fóru að stálpast gat hún fyrst látið drauma sína rætast og
svalað útþránni. Síðan hefur hún farið nokkrar ferðir til annarra landa-
Þar á meðal sótti hún þing norrænna barnabókarhöfunda í Osló fyrir tveim
árum ásamt Gunnari M. Magnúss rithöfundi. Einnig dvaldi hún hluta úr
sumri á námskeiði í Askov. Filippía hefur oft hlotið rithöfundalaun.
Það sem einkennir barnabækur Hugrúnar er siðgæðisleg og trúarleg alvaia-
Hún leitast ætíð við í samljandi við söguefnið að vekja athygli á því, að
heiðarleiki og trúmennska er öruggasti grundvöllur að byggja líf sitt á.
Hér á eftir er jólasaga eftir Hugrúnu, sem hún hefur leyft Vorinu að birta.
TOMMI GAMLI
Það var orðið stutt til jóla, en börn-
unum fannst að dagarnir ætluðu aldrei
að líða. „Mamma, hvernig stendur á þvi
að dagarnir rétt fyrir jólin, eru miklu
lengur að líða en aðrir dagar?“ spurði
Anna litla.
„Mikill kjáni erlu,“ sagði Steini bróð-
ir hennar, sem var ári eldri. „Þér finnst
bara að þeir ætli aldrei að líða, af þvl
að þú hlakkar svo mikið til jólanna.
En mamma sagði: „Ollum börnum
finnst tíminn svo lengi að líða, þegai'
þau hlakka til einhvers. Svona var eg
Anna mín, alveg eins og þú, þegar eg
var lítil.“
„Er ekki langt síðan þú varst lítil?
146 VORIÐ