Vorið - 01.12.1966, Blaðsíða 29

ari eir strákarnir. Annars }jykir mér nú
hálft í hvoru vænt um strákagreyin. Þeir
eiu nú beztu skinn. Þeir eru bara svo
^jótfærir og ógætnir. Ég fékk tii dæmis
l'érna á dögunum strá'kkjána, sem ég
iann á bak við tiús, Jrar sem hann var að
leykja. Þið kallið það víst sígarettur.
„Gerði við bann? Hann fékk ekkert
að borða í heila viku, svo sagði ég hon-
um að fara lieim og borða hafragrautinn
sinn og brauðið, en hann myndi ekki
filna af því að reykja sígarettur. Ég hef
oft séð strákinn síðan, en aldrei séð hann
reykja. En vitið þið annars ekki um
Ju: það eru nú méiii bjánarnir, • sem
%1'ja á því, en það er svo sem von, því
aó þeir sjá þetta fyrir sér. Aldrei hefur
°kkur Leppalúða mínum dottið slík vit-
^eysa í bug, og erum við ]>ó beiinsk. Nei,
krakkar mínir.“
5;Hvað gerðirðu við strákinn, sem
reykti?“ spurði Dóri.
neina óþæga krakka, sern eg gæti íeng-
ið?“
„Nei, það eru engin slæm eða óþæg
börn hér í grenndinni,“ sögðu börnin
bæði i einu.
„Jæja, verið þið þá sæl, krakkar mín-
ir,“ sagði Grýla og rölti af stað að leita
að óþægum böfnum.
VORIÐ 171