Vorið - 01.12.1966, Blaðsíða 20

-— Hvað á nú þetta að þýða? hrópaði
kirkjuálfurinn.
— Þarna sérðu, þetta hafa verið
Momse, kötturinn okkar, og Bomse,
hundurinn okkar, sem hafa gert þetta
meðan við vorum í kirkju. Hvað eigum
við nú að gera? andvarpaði húsálfurinn.
Þeir settust niður og veltu málinu fyr-
ir sér.
— Nú fann ég ráð, hrópaði húsálfur-
inn allt í einu.
— Minn góði vinur, hún gamla kusa,
hjálpar ok'kur. Svo fór hann til hennar
og talaði við hana stundarkorn.
Inni í húsinu sat heimilisfólkið og
borðaði hrísgrjónagrautinn sinn. Allt í
einu heyrði það óhemju haul frá fjós-
inu. — Þetta er einkennilegt, sagði kon-
an. — Mundurðu ekki eftir að gefa
skepnunum aukajólaskammtinn í kvöld,
pabbi?
— Jú, svaraði bóndinn. — Bæði
skepnurnar og húsálfurinn hafa fengið
jólamatinn sinn. Þetta líkist baulinu í
rauðu kusu!
SKRÝTLUR
Hann GnSbrandur og kerlingin bans voru
vön aS lesa urá stund eftir aS þau voru háttuS.
En eitt kvöld slokknaSi rafljósiS.
- ÞaS er vaxkerti á dragkistunni, sagði
kerlingin.
GuSbrandur fór fram úr rúminu, þreifaSi
sig áfram aS dragkistunni í myrkrinu, en fann
ckkert.
— Kertið er hægra megin, sagði kerlingin.
Ilvernig á ég að vita bvað er bægri eða
vinstri í kolbikamyrkri, muldraði Guðbrandur.
Hann flautaði á hundinn, en hann
skreið inn undir eldavélina lil kattarins
og anzaði ekki kallinu.
— Það er einkennilegt, hvað þeim
kemur vel saman í kvöld, sagði bóndinn.
Þegar hann kom út í fjósið, gekk hann
á milli skepnanna og leit á rauðu kúna,
núna var hún mjög stillt, en við hliðina
á henni stóð dallur húsálfsins og þeg-
ar bóndinn sá það, sagði hann við sjálf-
an sig: — Auminginn litli hefur verið
ósköp svangur, hann hefur þurrsleikt
dallinn! Ég ætla að spyrja mömrnu,
hvort hún eigi ekki svolítinn graut af-
gangs í pottinum, sem hann geti fengið.
Það átti hún og stóran smjörbita líka,
svo að þar með var bjargað hátíðisdegi
álfanna. Þeir gáfu gömlu, rauðu kúnni
stórl heyknippi fyrir það, að hún hjálp-
aði þeim svo vel.
En til voru þeir, sem ekki áttu góða
daga á næstunni. Það voru þeim Mumse
og Bamse, þú mátt trúa því, að húsálf-
urinn stríddi þeim daglega!
.1. S. þýddi.
Gamli kennarinn lét tvo stráka sitja eftir í
skólanum. Refsingin fyrir að vera óþægir var
það, að' skrifa nafnið sitt hundrað sinnum.
— En þetta er ekki réttlátt, sagði annar
þeirra, þegar hann heitir Ari Valsson en ég
Jónmundur Kristmundsson.
—o—
— Ifefur nokkuð af því, sem þú óskaðir þér
í æsku, komizt í framkvæmd? spurði blaða-
maður áttræðan öldung.
— Já, mig minnir, að þegar móðir mín var
að klippa mig, þegar ég var strákpatti, að ég
hafi óskað að ég væri orðinn hárlaus.
RÁÐNINGAR Á GÁTUM Á BLS, 19]
1. Fatapör. 2. Blekbytta. 3. Pottur,
162 VORIÐ