Vorið - 01.12.1966, Blaðsíða 22

Svo lá ég veikur í litlu rúmi
í Ijósi hábjartra nótta.
Hve döpur árstíð, og sóttin sáði
í sál mér lamandi ótta,
sem eitri blandaði œslcu mína,
og enn í brjóstinu leynisl.
Hver bernsku áhrif að yjirstíga
svo örðugt fullvaxta reyndist.
Og lengi síðan ég hrœddist hunda
úr hófi, einkum þá stœrri,
og kríuger, sem í kollinn hjó mig
ej kom ég hreiðrunum ncerri..
Og síst var ólulckans bolinn betri,
hans blót var skelfing að heyra.
Þá hljóp ég skœlandi lieim í bæinn
rninn hugur þoldi’ ekki meira.
164 VORIÐ