Vorið - 01.12.1966, Blaðsíða 11

Drengirnir læddust síðan hljóðlega af
stað og fóru ekki aðalgötuna. Það gat
verið, að þar væru einhverjir á ferð,
kannski lögreglan, og 'þá gat orðið ný
rekistefna, en þeir kærðu sig ekkert um
bað. En göturnar voru alveg mann-
'ausar ....
Utarlega í bænum stóð lítið hús, sem
kafði einhverntíma verið málað ljós-
8rænt, en nú hafði regn og stormar máð
nálega allt mál af húsinu, svo að það
var allt flekkótt og stakk mjög í stúf við
Hærliggjandi hús, sem flest voru snyrti-
leg á að líta.
l'arna bjó gömul kona, og hafði búið
lengi. Hún hét Gróa og vann fyrir
Ser með saumaskap. Hún hafði alltaf
verið einbúi í þessu litla húsi, sem ekki
Vat nema ein stofa, lítið svefnherbergi
°g eldhús. Gróa var vel látin af nágrönn-
Urn sínum og var sérstaklega barngóð,
Sv° að börnin í hverfinu gerðu 'henni
alflrei mein, þótt þau væru að ærslast í
^t'lngum húsið hennar, en gerðu henni
°lt greiða, ef þau áttu þess kost. Hún
Var lí'ka umburðarlynd við börnin, þó
a<'1 þeim yrði þarna eitthvað á. Einu
s,nni höfðu til dæmis nokkrir drengir,
Sem voru að koma af knattspyrnuæfingu,
aU þarna leið um. Þeir höfðu verið að
^asta boltanum á milli sín, en þá vildi
sv« illa til, að boltinn lenti í glugganum
11 já Gróu og braut eina rúðu.
Gamla konan hafði ekki gert neitt
veður út af þessu, og þeir ætluðu að
l>orga rúðuna, og báðu hana auðvitað
afsökunar.
En gamla konan sagði aðeins:
»Þetta var auðvitað óviljaverk, dreng-
ir mínir. Rúðuskömmin kostar ekki svo
mikið. Ég er viss um, að hann Bjössi
gamli, nágranni minn setur hana í fyrir
mig. Nei, við skulum sleppa allri
borgun.“
Drengirnir höfðu samt greitt rúðuna.
En Gróa gamla hafði nokkrar áhyggj-
ur af því, hvað húsið hennar var orðið
ljótt, en enginn hafði orðið til að hjálpa
henni til að mála það.
.... Nú, þegar næturkyrrðin var sem
dýpst, komu fjórir drengir aðvífandi
heim að húsi Gróu gömlu og fóru laumu-
lega. Þeir nema staðar bak við húsið
og taka þar upp úr poka sínum mál-
dunka og málkústa. Kári læðist kring-
um húsið, og þegar hann kemur aftur,
segir hann lágt:
„Hún hefur dregið gluggatjöldin bæði
fyrir stofugluggann og gluggann á svefn-
herberginu. Ef við bara förum hljóð-
lega, ætti ekki að vera nein hætta á að
hún verði okkar vör.“
„Allt í lagi!“ sagði Haukur. „Nú
skiptum við með okkur verkum. En liver
skollinn! Okkur vantar líklega tröppu.
Við náum ekki efst upp á vegginn. þó
að hann sé ekki hár.“
„Þarna er stór kassi,“ sagði Birgir.
„Getum við ekki notað hann?“ „Jú, við
getum notað kassann,“ sagði Haukur,
en þeir þyrftu bara að vera tveir. Þá
gætu tveir okkar málað veggina að
neðan og aðrir tveir málað þá að
ofan.“
„Þarna er kassi hinumegin við girð-
inguna. Ætli við megum ekki nota
hann!“ sagði Kári.
„Jú, við tökum hann bara traustalaki,
VORIÐ 153