Bjarmi - 01.06.1996, Blaðsíða 15

VIÐTAL
flytur fjölskyldan á jörðina Laugarnes, sem var eitt
höfuðbóla Reykjavíkur, og verður Kristján bústjóri á
kúabúi sem Elliheimilið Grund átti.
Um tíma féll það í minn hlut að flytja mjólkina á hverj-
um degi á hestvagni til elliheimilisins. Mér þótti það hin
mesta niðurlæging. Það voru ekki nema sex slíkir hest-
vagnar á ferðinni í höfuðstaðnum á þeim árum og þeir sem
óku þeim þóttu heldur sérkennilegir eða svo fannst mér.
Og nú var ég kominn í þeirra hóp! Auk þess var klárinn
staður.“
Beðið um handleiðslu Guðs
Aðalsteinn kveðst snemma hafa þráð að fá að læra smíðar
enda beygðist snemma krókurinn til þess sem verða vildi.
Hann fór þegar í bernsku að búa til ýmsa hluti þótt hann
væri að kalla verkfæralaus. En mjög erfitt var að komast í
nám hjá meistara á þeim tima.
„Ég lagði þetta í hendur Guðs og bað hann að leiða mig.
Nú fór ég að vinna hjá rafvirkjameistara þó að slíkt starf
heillaði mig ekki. Rafvirkinn, sem mér fannst góðmenni,
vildi að ég færi á samning hjá sér. Ég hafði starfað þar um
sinn og einn daginn, þegar ég fór heim í mat, krafðist hann
þess að ég segði af eða á, þegar ég kæmi aftur, hvort ég vildi
gerast lærlingur hjá honum. En þegar ég kem heim liggja
fyrir mér þau skilaboð að Árni Skúlason í Gamla
kompaníinu vilji taka mig til náms i húsgagnasmíði.11
Aðalsteinn þakkaði Guði þessa handleiðslu og eftir það
hefur hann verið tengdur smíðinni með einum eða öðrum
hætti. Hann fór til Danmerkur að námi loknu bæði til
framhaldsnáms og einnig á vegum meistara síns til að læra
að nota límpressu — þeirra tíma tækniundur — sem
ætlunin var að flytja til landsins og olli raunar byltingu hér
heima. Með slíkum vélum var farið að framleiða þiljur,
hurðir og húsgögn á nútimavísu. Hér mætti nefna að
krossviðurinn í kapellunni i Vatnaskógi var gerður í
þessari fyrstu vél sinnar tegundar á landinu.
„Ég hef kennt í Iðnskólanum í 35 ár en býst raunar við
að hætta þar núna í sumarbyrjun. í skólanum hef ég kennt
nokkrar greinar svo sem trésmíði, efnisfræði tréiðna og
grunnteikningu sem flokkast niður í nokkra þætti: Flatar-
teikningu, teiknilestur, teikniskrift, fríhendisteikningu og
rúmteikningu. Þá hlaut ég þá gæfu að verða leiddur inn á
sérgrein í því sem nefnt er yfirborðsmeðferð viðarins og
snertir litun, lökk og önnur efni.“
Það var Rannsóknarstofnun iðnaðarins sem sendi Aðal-
stein út á sinum tíma til að kynna sér þessa sérgrein.
Okkur er kunnugt um að hann hefur haldið námskeið
fyrir meistara og sveina í þessari sériðn í meira en tvo áratugi
auk kennslunnar, bæði í Reykjavík, á Akureyri og víðar.
Það hefur jafnan farið vel á með Aðalsteini kennara og
nemendunum í Iðnskólanum. Við spyrjum hann um
leyndardóminn.
„Ég reyndi strax í byrjun að taka leiðtoga i KFUM mér
til fyrirmyndar. Þeir komust í gott samband við okkur
piltana — og þeir settu sig aldrei á háan hest þegar þeir
leiðbeindu okkur. Trúaður maður hlýtur að biðja Drottin
um blessun í starfi sínu. Ég bið oft fyrir nemendunum
þegar ég les upp nöfn þeirra úr bekkjarskránni í byrjun
kennslu. Guð hefur verið mér góður og haldið hendi sinni
yfir mér við kennslustörfin.11
Þáttaskil í Vatnaskógi
Við víkjum aftur að veru Aðalsteins í KFUM. Hann hafði
kynnst bæði sálmasöng og hús-
lestrum á heimili sínu í bernsku.
Fóstra hans fór með hann tveggja
ára gamlan „upp í helgidóminn“
til séra Friðriks og bað hann að
biðja fyrir litla drengnum. Það
sýnir hug hennar til trúarinnar.
En hann er 12 ára þegar hann
fer að sækja fundi í félaginu og
ætlar sér þó ekki að taka trú-
málin alvarlega fyrr en í ellinni.
Samt glæðist traustið á Guði og
einn ávöxtur þess er að hann
losnar við myrkfælni sem mjög
hafði þjakað hann í sveitinni.
„Þar hlaut ég sérstaka bæn-
heyrslu. Og þetta er dæmi um að
kristilega starfið getur sannarlega
orðið unglingum til gagns og
hjálpar."
Þegar hann er 17 ára er hann kominn í dvalarflokk í
Vatnaskógi. Trúaðir jafnaldrar hans hafa djúp áhrif á hann
þegar þeir segja frá þvi sem þeir eiga í samfélaginu við
Jesú. „Og þá eignaðist ég fullvissu í trúnni og steig skrefið
til fulls. Ég hlaut mikla trúargleði og uppljómun. Ég man
ennþá daginn. Það var 13. júlí 1942.“
Þetta var róttækt afturhvarf ungs pilts og nú fór hann
fljótlega að taka þátt i starfi félagsins. Hann hefur lagt lið í
Aöalsteinn
Thorarensen.
„Ég reynii strax í byrjun að taka leiðtoga í
KFUM mér tilfyrirmyndar. Peir komust í go££
sambaná við okkur piltana—og \tir se£tu sig
alárá á háan hest Ipegar pár láðbánáu okkur.
Trúaður maður hlýtur að biðja Drottin um
blessun í starji sínu.“
15