Bjarmi - 01.06.1996, Blaðsíða 17

Ástráður Sigursteindórsson
FRÆÐSLA
Vakið — verið viðbúnir!
Hópur manna stóð á Olíufjallinu rétt utan við
Jerúsalem. Einn i hópnum hafði mikið að segja.
Það var Jesús frá Nasaret, spámaður, máttugur í
orði og verki.
Jesús var að kveðja lærisveina sína. Þeir höfðu verið
með honum um það bil þrjú ár og öðlast þá reynslu að
hann væri Kristur, sonur hins lifandi Guðs.
Um 2000 ár voru þá liðin frá því Guð hafði gefið
Abraham, forföður ísraelsþjóðarinnar, það fyrirheit að af
hans afkvæmi skyldu allar þjóðir jarðarinnar blessun
hljóta (1. Mós. 22,18).
Síðan fluttu spámenn Drottins aftur og aftur fyrirheitið
um konunginn, Messías og frelsarann sem átti að líða,
deyja og gefa líf sitt til lausnargjalds fyrir marga.
Aldirnar liðu, boðskapurinn um Messías varð skýrari og
skýrari eftir því sem aldirnar liðu.
En tíminn varð undarlega langur. Mennirnir mældu
tímann í dögum, mánuðum og árum og alltaf dróst að
fyrirheitið rættist. Guð reiknar ekki á sama hátt og menn.
Hann þarf ekki að mæla eillfðina, hún tekur aldrei enda,
hún er hans mælikvarði. Það er ekki að undra þótt menn-
irnir séu oft óþolinmóðir og telji Guð seinan á sér að
uppfylla fyrirheitin.
Fylling timans kom. Þá fæddi María son sem getinn var
af heilðgum anda. Englar boðuðu fæðingu hans með
fagnaðarsöng. Þá tóku fyrirheitin að rætast.
Jesús hóf starf sitt, kallaði lærisveina, prédikaði eins og
sá er vald hafði, gjörði kraftaverk, líknaði og læknaði.
Auk þess sýndi hann hvernig mannlegt llf átti að vera,
hreint, göfugt og fagurt. Hann var Guð sjálfur, og full-
kominn maður eins og Guð hafði í upphafi ætlast til að
maðurinn yrði.
En það undarlega gerðist: Þjóðin, sem í 2000 ár hafði
beðið komu Messíasar og lesið spádómana um hann
hvíldardag eftir hvíldardag, þekkti hann ekki þegar hann
kom og hafnaði honum. Lýðurinn, sem notið hafði bless-
unar orða hans og verka, hrópaði yfir hann krossfestingar-
dóminn á föstudaginn langa.
Hann var framseldur heiðingjum og krossfestur. Á kross-
inum sagði hann: „Það er fullkomnað!" Koma hans var
sannarlega ekki árangurslaus. Ekki var öllu lokið!
Hann var lagður í gröf en reis upp úr gröf sinni á páska-
dagsmorgni. Lærisveinarnir mættu honum og trúðu!
í 40 daga birtist hann þeim öðru hvoru uns hann safn-
aði þeim saman á Oliufjallinu og sagði þeim að tími full-
komnunar ríkis hans væri enn ekki kominn. Nú ættu þeir
miklu erindi að gegna, að verða vottar hans og breiða út
boðskap hans, ríki hans, allt til ystu endimarka jarðarinnar.
„Þegar hann hafði þetta mælt varð hann upp numinn
að þeim ásjáandi og ský huldi hann sjónum þeirra“ (Post.
1,9). Hjá þeim stóðu tveir menn í hvítum klæðum, englar,
og sögðu þeim að þessi Jesús, sem var upp numinn til
himins, mundi koma aftur á sama hátt og þeir sáu hann
hverfa til himins. Þá mundi hann endurreisa guðsríkið, Ástráöur
gjöra jörðina aftur að Paradís. Sigursteindórsson
guöfræöingur.
17