Bjarmi - 01.06.1996, Blaðsíða 30

SJÓNARHORN
Þórdís Klara Ágústsdóttir
Berum
umhyggju fyrir
bömum okkar
Þórdís Klara
Ágústsdótlir, formaöur
KFUK í Reykjavík.
Eigum við erindi við nútíma þjóðfélag?
Hvað höfum við að bjóða?
Hvert er andlit okkar út á við?
Og loks - hvemig erum við sjálf sem félag?
Ég hef setið í stjóm KFUK um tíma.
Þessi nánd mln við félögin hefur vakið
hjá mér spurningar sem þessar. KFUK er
mér einkar kært (KFUM reyndar líka!) og
ég lít á það sem vaxandi félag með stórt
hlutverk meðal stúlkna og kvenna.
Ég segi vaxandi félag vegna þess að þetta
félag er barnið okkar og böm vaxa! Til þess
að barn dafni vel þarf það: Kærleika,
umhyggju, athygli og leiðsögn! Þessar
skyldur hvíla því á okkur félagsmönnum
gagnvart KFUM og KFUK.
Og hvað er þá félag? Félag er hópur
manna og kvenna sem sameinast um ákveð-
ið málefni og berst fyrir því! Innblásin af
anda Guðs erum við sameinuð um að boða kristna trú og
efla riki Guðs á jörðu.
Ef við lítum á KFUM og KFUK sem barnið okkar ber
okkur að sýna hvert öðru kærleika. Fyrst og fremst vegna
þess að Guð er kærleikur og við erum börnin hans.
Þennan kærleika getum við ekki tekið hjá okkur sjálfum,
við verðum að fá hann hjá Guði. Kærleikur hans er mikill
og án skilyrða og Guð beinlínis þráir að við sækjumst eftir
honum.
Umhyggja! Til þess að barn geti vaxið og dafnað
þarfnast það umhyggju til líkama og sálar. Það gildir líka
um félagið okkar og saman bemm við ábyrgð á vexti þess.
Athygli! Barn þarfnast óskiptrar athygli. Við verðum að
vera vakandi fyrir því sem er að gerast á meðal okkar,
áminna hvert annað í kærleika og bera hvert annars
byrðar.
Leiðsögn! Félagsfólk gerir þær kröfur til okkar sem
emm í forsvari að við mörkum stefnuna. Til þess að gera
það sem best þurfum við á hvatningu ykkar að halda og
leiðsögn. Þannig náum við betur fram settu marki og
stuðlum að enn ferkari grasrótarstarfsemi en nú er.
Hér er aðeins stiklað á stóm, en það sem ég er að reyna
að tjá mig um er þetta; Ef við stöndum ekki þétt saman
innbyrðis, og uppfyllum þau skilyrði sem ég hef rakið hér
á undan eigum við lítið erindi út í nútíma þjóðfélag.
Barn, sem er elskað, nýtur umhyggju, athygli og
leiðsagnar, hefur jákvæða sjálfsmynd. Þar með hefur það
líka eitthvað til að miðla öðrum og getur notið sin í
hinum ýmsu kringumstæðum.
KFUM og KFUK hafa fulla ástæðu til eiga jákvæða
sjálfsmynd! í fyrsta lagi emm við öll Guðs börn, sköpuð í
hans mynd til að eiga samfélag við hann. í öðru lagi
getum við verið stolt af öllu því starfi sem félögin vinna. í
þriðja lagi er innan vébanda okkar hópur fólks sem gefur
mikið af tlma sínum fyrir málefni Guðs. Og loks vitum við
að frá upphafi hafa KFUM og KFUK notið trausts og
virðingar í þjóðfélaginu. Það finnum við ekki síst núna í
allri umræðu um börn og unglinga. Foreldrar hafa vænt-
ingar til okkar varðandi bama- og unglingastarf.
Nýlega minntumst við fæðingardags sr. Friðriks Friðriks-
sonar. Vemm minnug hvernig hann nálgaðist drengina.
Hvernig hann í takt við tímann (jafnvel aðeins á undan
honum) mætti þeim þar sem þeir vora staddir með tilboð
sem vakti áhuga þeirra. Hann kippti þeim ekki úr sam-
hengi við þeirra daglega líf. Hann auðgaði það. Mætti
þeim sem einstaklingum. Hvatti þá 1 fótbolta og sagði
þeim frájesú.
Ef til vill stöndum við á tímamótum varðandi barna- og
unglingastarf. Eigum við að fara til bamanna eða fá þau til
okkar? Nema hvort tveggja sé. Mikil samkeppni er um
börn og unglinga. í sumum KFUM og KFUK deildum em
mörg börn og í öðmm em þau fá. Færri börn gefa tilefni
til persónulegra samskipta sem hörgull er á í nútíma
samfélagi. Hlúum vel að þeim sem við höfum.
Stöndum vörð um starf KFUM og KFUK og, eins og
sr. Friðrik, verum óhrædd við að fara nýjar leiðir með
manneskjuna alla í huga.
Við í stjóm KFUK höfum rætt hvernig við gætum t.d.
náð til þeirra yngri kvenna sem taka þátt í barnastarfinu
en hafa lítil tengsl inn 1 félagið. Við viljum gjarnan mæta
þeim á þeirra eigin forsendum þannig að þær finni að
KFUK er lika þeirra félag.
Ég veit að fólk i félögunum biður mikið fyrir öllum
þáttum starfsins. Það er ómetanlegt fyrir þann sem starfar
en verður mun áþreifanlegra ef hann á samfélag við þann
sem biður. Svo nú er um að gera fyrir okkur sem eldri