Bjarmi - 01.06.1996, Blaðsíða 19

en aldrei grimmilegri en á 20. öldinni. Áður voru
styrjaldir háðar á vígvöllum en nú bitna þær jafnvel
miklu meir á óbreyttum borgurum. Og margir óttast
hvað muni gerast þegar múslímskir óaldarflokkar hafa
náð að nota olíugróða arabalandanna til að framleiða
kjarnorkuvopn og geta lagt í rúst fjarlægar stórborgir
eins og þeir hafa hótað.
5. Margt fleira benti Jesús á sem tákn endurkomu sinnar,
t.d. að lögleysi mundi magnast og kærleikur flestra
kólna. Það er margt á 20. öldinni sem getur bent til
þess að „endir allra hluta" kunni að vera í nánd.
6. Þó er enn tvennt sem samkvæmt Nýja testamentinu á
að vera skýrt tákn um endurkomu Jesú. Það er
kristniboðið og heimför og afturhvarf Gyðinga. Á
báðum þessum sviðum eru stórkostlegir og nánast
sagt ótrúlegir atburðir að gerast á 20. öldinni. Hvernig
verður sú framvinda? Hún gefur kristnum mönnum
vissulega tilefni til að vaka og vona.
Opinberunarbókin hefur að geyma margar táknrænar
myndir af endurkomu Jesú. En þær eru, eins og spádómar
yfirleitt, ekki fullkomlega skiljanlegar fyrr en atburðirnir
sjálfir gerast. Þá verða þær augljósar.
Á meðan bíðum við og væntum hins mikla dags. Vissu-
lega hafa okkar tímar betri skilyrði til að skilja ýmsar tákn-
myndir Opinberunarbókarinnar en nokkur önnur kynslóð
hefur haft. Þær myndir þurfa ekki að valda okkur ógn og
skelfingu. Þær styrkja okkur einungis í trúnni á það að
dagur dýrðarinnar er í nánd. En daginn og stundina veit
enginn, hvorki englar á himnum né sonurinn, enginn
nema faðirinn einn (Matt. 24,36).
Þegar fylling tímans kom fyrir nærri 2000 árum og
meira en 2000 ára spádómar rættust, þá voru það aðeins
„þeir kyrrlátu í landinu“ sem þekktu Jesúbarnið og aðeins
þeir sem „væntu huggunar lsraels“ sáu hvílíkur sveinn
þetta var (Lúk. 2,25 nn).
En þegar Jesús kemur aftur mun það engum geta dulist.
Allir jarðarbúar, hvar sem þeir búa eða dveljast, munu sjá
hann.
Lífið mun að vísu ganga sinn vanagang, menn munu eta
og drekka og kvænast og giftast (Matt. 24,38). Þá munu
þeir atburðir gerast sem binda enda á hina hversdagslegu
tilveru.
Nýja testamentið lýsir því ekki nánar í einstökum
atriðum á annan hátt en að yfirnáttúrlegt afl grípur inn í
og bindur enda á það hversdagslega og skapar nýja
tilveru. Jesús lýsir því sjálfur með þessum orðum: „Kraftar
himnanna bifast. Þá mun tákn Mannssonarins birtast á
himni ... með mætti og mikilli dýrð“ (Matt. 24,29-30).
Hvernig þessir atburðir gerast getur enginn gert sér
fullkomlega grein fyrir fyrr en þeir verða að veruleika.
Þá verður til nýr himinn og ný jörð (Op. 21,1 nn).
Tuttugasta öldin hejur verið öld hraða og örra
breytinga. Margt hejur nú gersí sem gteíí shýrt
Ijóslega mörg atriði spádómanna. Ej til vill geto
jeir atburðir gerst nú á íilíölulega stuttum tíma
sem uppjylla spádómana tiljulls.
Við játum í hinni postullegu trúarjátningu: Hann steig
upp til himna, situr nú við hægri hönd Guðs föður almátt-
ugs og mun þaðan koma að dæma lifendur og dauða.
Trúin á endurkomu Jesú í þeirri mynd, sem Nýja testa-
mentið boðar hana, er engin sértrúarkredda. Hún hefur í
allar aldir verið játning kristinnar kirkju og hún er kórón-
an á hjálpræðisverki Guðs. Því verki er ekki lokið fyrr en
Jesús kemur aftur.
Þá verður engin synd til lengur, engin neyð og ekkert
böl. Tilveran verður öll eins göfug og unaðsleg eins og
Guð hafði ætlast til í upphafi.
Kristnir menn í frumkristninni biðu með eftirvæntingu
endurkomu Jesú fljótt. Síðan hefur vonin lifað, stundum
dofnað og stundum glæðst. Stundum hafa menn jafnvel
reynt að reikna út ákveðna daga er Jesús kæmi.
En Jesús sagði: „Daginn og stundina veit enginn, aðeins
faðirinn á himnum.“ Hann sagði líka: „Vakið, verið
viðbúnir. Ég kem.“
Hann mun koma og nú getum við sagt fremur en
nokkur kynslóð á undan okkur: Tíminn er í nánd!
Tuttugasta öldin hefur verið öld hraða og örra breyt-
inga. Margt hefur nú gerst sem gæti skýrt ljóslega mörg
atriði spádómanna. Ef til vill geta þeir atburðir gerst nú á
tiltölulega stuttum tima sem uppfylla spádómana til fulls.
Kristnir menn hafa beðið í nær 2000 ár eftir endur-
komu Jesú. Ef til vill er hann nú í nánd, fyrir dyrum.
Vökum því og verum viðbúin.
Ó, blessaði dagur, sem víst er í vændum,
er veröldin orðin er Guðs ríki um síð
og mannkyniðjrelsun ogfrið hefur unnið
ogjrelsarínn tignast ajgjörvöllum lýð,
er syndin er afmáð og dauðinn er dauður
og dýrðarsól eilýðar skínyfir hauður.
(Fr. Fr. þýddi).