Bjarmi - 01.02.1997, Blaðsíða 9

taka af skarið oftar þótt það kosti kirkj-
una vinsældir?
„Kirkjan er ekki bara prestar og bisk-
upar,“ segir Þórarinn. „Hún er víðtæk-
ari. Hinn almenni safnaðarmeðlimur er
líka hluti af kirkju Krists. Rödd kirkj-
unnar þarf vissulega að heyrast þó að
það sé henni ekki til framdráttar að
gaspra í tíma og ótíma. Hún verður að
vera trú Drottni sínum og trúararfi og
getur ekki látið stjórnast af skoðana-
könnunum. Það er ekki sjálfgefið að
biskup sé alltaf rétti aðilinn til að gefa
svör. Það getur verið um að ræða sér-
hæfð mál sem eðlilegra er að aðrir
innan kirkjunnar svari. Það er ósann-
gjöm krafa að biskup viti allt um allt.“
„Kirkjan hefur vissulega skoðanir á
málum,“ segir Unnur, „samanber um-
ræður á prestastefnu, kirkjuþingi og
viðar. Sumt veldur deilum en hún tek-
ur samt afstöðu, samanber umfjöllun
um málefni samkynhneigðra. „Óvin-
sældir" eða umræður eins og þær sem
kirkjan hefur upplifað á síðustu miss-
erum em auðvitað erfiðar en ég tel að í
raun eigi kirkjan öruggan sess í lífi
fólks og mörgum þyki vænt um hana.“
„Þetta mál er afar vandmeðfarið,"
segir sr. Guðmundur. „Það má vel vera
að kirkjan ætti að láta rödd sína heyr-
ast. Hún ætti að taka afstöðu með þeim
sem eru minni máttar og bágstaddir.
Við þekkjum það sem páfi hefur verið
að gera - boð og bönn, en fáir fara eftir
því. Kirkjan verður að fara varlega í
sakimar. Það mega ekki vera deilur og
sundmng í kirkjunni. íslenska kirkjan
hefur ævinlega verið víðsýn, opin og
umburðarlynd og styrkur hennar hefur
falist í þvi."
„Þjóðkirkjan er í eðli sínu „regnhlífar-
samtök“,“ segir sr. Halldór. ,Af því leiðir
að hún þarf að geta umborið ólík við-
horf innan sinna vébanda. Ég held að
það væri óæskilegt að biskup sem sam-
einingartákn kirkjunnar færi að tjá sig
mjög ákveðið um einstök deilumál.
Betra væri að ólík sjónarmið fengju að
njóta sín í anda valddreifingar frekar
en að raddsterkur biskup kvæði upp úr
með öll mál.“
Er sambúð ríkis og kirkju „þar til
dauðinn aðskilur“ - eða þarf kirkjan
undir forystu nýs biskups að móta sér
stefnu í þeim efnum?
„Eins og málum er háttað í dag held
ég að það sé ekki betra íyrir kirkjuna
að slíta sig frá ríkinu. En vegna auk-
innar umræðu þurfa biskup og kirkjan
að íylgjast með og hlusta á rök þeirra
sem mótmæla einni sæng ríkis og kirkju
á gmndvelli mannréttinda," segir Unnur.
„Spumingin felur í sér ákveðna hjóna-
bandslíkingu," segir Þórarinn. „Hjóna-
bönd geta verið þannig að annar aðil-
inn sé sá sterki en hinn þjóni og fómi
öllu.
Samband ríkis og kirkju hefur stund-
um verið þannig. Hins vegar geta hjón
líka „vaxið hvort frá öðru“. Ýmislegt
---^ a
o
<D
3

o
bendir til að slíkt sé að gerast
núna í sambúð ríkis og
kirkju. Ég teldi hins vegar far-
sælla að ríki og kirkja bæru
gæfu til að vaxa saman á ný
líkt og sjálfstæðir einstaklingar
sem lifa saman í fullri hrein-
skilni og leitast við að auðga líf
hvor annars.“
„Kirkjan hefur verið að móta
sér stefnu,“ segir sr.
Guðmundur. „Hún hefur sóst eftir
auknu sjálfstæði í sínum innri málum,
meðal annars fjármálum, en það
kostar uppgjör að slíta sambandi rikis
og kirkju og spurning hvor skuldar
hvomm þegar öll kurl koma til grafar."
„Samband ríkis og kirkju hefur þró-
ast í þá átt að kirkjan sé sjálfstæðari
um sín mál. Sú þróun heldur óefað
áfram undir forystu nýs biskups. Að
mínu viti væri æskilegt að kirkjan hefði
fullt sjálfstæði í fjármálum og setti sér
eigin lög og reglur sem og úrræði til að
framfylgja þeim. Á hinn bóginn ber að
varðveita hið sérstaka menningarband
sem bundið hefur saman þjóð og kristna
kirkju í þúsund ár og birtist til dæmis í
skólakeríinu," segir sr. Halldór og það
verða lokaorðin.
Þórarinn Björnsson, guðfræðingur:
Ég teldi hins vegar farsælla að
ríki og kirkja bæru gæfu til að
vaxa saman á ný líkt og
sjálfstæðir einstaklingar
sem lifa saman ífullri
hreinskilni og leitast við að
auðga lífhvor annars."